Όποιος έχει δει το επίσημο σήμα που ανέδειξε η επιτροπή παρατηρεί δύο μικρές «παραλείψεις»: τον Σταυρό και το γαλανόλευκο χρώμα. Άνετα θα μπορούσε να ήταν διαφήμιση γνωστού απορρυπαντικού. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Ομολογώ πως ξεκινώ έναν αγώνα κατά των νεωτερικών πολιτικών στερεοτύπων κάθε είδους. Πολλοί τον έχουν ξεκινήσει αλλά όχι σε τολμηρό βαθμό και γι’ αυτό εν μέρει αποτελεσματικό.
«Αν θέλεις να μην γίνει κάτι, τότε να το αναθέσεις σε μια επιτροπή». Είναι επίκαιρο όσο ποτέ αυτό το παλιό καλό, φλεγματικό απόφθεγμα, που ειρωνεύεται κάθε κρατική πρωτοβουλία η οποία περιλαμβάνει την σύσταση «επιτροπής».
Η πρόσφατη φράση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι «η Ελλάδα μετατράπηκε από μια μικρή οθωμανική επαρχία σε ένα κράτος πρότυπο της Βαλκανικής», καταδεικνύει μια τραγική πραγματικότητα.
Μετά το 1974 παρατηρήθηκε ένα αντιφατικό φαινόμενο: Σύσσωμο το πολιτικό, δημοσιογραφικό και εκπαιδευτικό σύστημα που επανέκαμψε με την λεγομένη «μεταπολίτευση» παρουσίασε την 21η Απριλίου ως ένα λαομίσητο δικτατορικό καθεστώς.
Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο χωροφύλακας της οικίας Μεταξά στην Κηφισιά ξυπνάει τον Έλληνα πρωθυπουργό, λέγοντάς του ότι θέλει να τον δει ο Γάλλος πρέσβης, καθώς μες το σκοτάδι μπερδεύει τις σημαίες στο αυτοκίνητο του Γκράτσι.
Σαν σήμερα το 1936 υπεγράφη ένα βαρύ συμβόλαιο με την Ιστορία. Στα συμβαλλόμενα μέρη περιλαμβάνονταν ο εθνικός κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς και η Ελλάδα. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου τίμησε το έθνος, τον λαό και την πατρίδα διότι - πάνω και πριν απ’ όλα - προσέφερε νόημα ζωής και αγώνα.
Την Τετάρτη 31 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στην προτομή του Ίωνος Δραγούμη (έναντι Βασιλικού Θεάτρου) η εκδήλωση μνήμης και τιμής που διοργανώνει κάθε χρόνο την ημέρα της άνανδρης δολοφονίας του η Επιτροπή Εθνικής Μνήμης και Τιμής. Η εκδήλωση ξεκίνησε με τους χαιρετισμούς των εκπροσώπων των συλλογικοτήτων.
