Με αφορμή τη φρικτή δολοφονία στα Γλυκά Νερά πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν, κάποια εκ των οποίων υπερέβησαν, ως συνήθως, τα όρια της υπερβολής ή και της γελοιότητας ακόμη. Ανάμεσα σε αυτά ξεχώρισαν όσα αποτύπωναν την τρελή χαρά των εμπνευστών τους.
Την Παρασκευή, 12 Μαρτίου, οδεύοντας προς τη δουλειά μου, είδα μπροστά στην πλαϊνή είσοδο της βουλής, στη συμβολή Βασιλίσσης Σοφίας και Ακαδημίας περιπολικά με σειρήνες και νοσοκομειακό. Πλησίασα και είδα έναν νέο άνθρωπο σωριασμένο στο οδόστρωμα.
Το μονοπώλιο της βίας ανήκει στο κράτος. Γιατί ανήκει στο κράτος; Διότι παρέδωσαν το δικαίωμα αυτό οι πολίτες. Χωρίς συντεταγμένη πολιτεία θα στρεφόμασταν όλοι εναντίον όλων.
Η έννοια του ήρωα στην ιστορική πορεία του Ελληνισμού αποκτούσε μια θεϊκή υπόσταση. Η υπέρτατη πράξη της θυσίας της ζωής για το καλό της πατρίδας ουσιαστικά οδηγεί στην υπέρβαση από το στάδιο της ανθρώπινης φύσης, της θνητότητας, στην αθανασία.
Πέρασαν σχεδόν 22 χρόνια από τότε που ως διευθυντής του περιοδικού «Ενδοχώρα» ήλθα σε επαφή με τον αείμνηστο λογοτέχνη μας Κώστα Ασημακόπουλο και του πρότεινα να έλθει στην Αλεξανδρούπολη, προκειμένου να παρουσιάσει το βιβλίο του «Οι ψυχές της Σαμοθράκης».
Όσοι παρακολουθούν τακτικά όσα γράφονται από αυτό εδώ το βήμα, μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι επανειλημμένως έχουμε εγκωμιάσει τους χειρισμούς και την απόφαση της κυβέρνησης κατά το πρώτο στάδιο της πανδημίας.
Σίγουρα η Ολλανδία είναι μια χώρα που δεν μπορεί να υπερηφανευτεί για τα αποτελέσματα των ενεργειών της για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Με μισό εκατομμύριο διαπιστωμένα νοσούντες και παραπάνω από 9.000 νεκρούς κατατάσσεται παγκοσμίως στις υψηλότερες θέσεις.
Η κοινωνική συνείδηση είναι ένα σύνολο λειτουργιών και συμπεριφορών του ανθρώπου, που διαμορφώνεται τόσο από την ιστορική μνήμη, όσο και από την βίωση κοινωνικοοικονομικών και ιστορικών καταστάσεων.
Όπως είναι γνωστό, η δράση γεννά αντίδραση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται η αποτελεσματικότητα της δράσης και να ενισχύεται αυτή της αντίδρασης, δημιουργώντας συνήθως μια πόλωση, όπου οι δύο πλευρές τείνουν σε μια εξισορρόπηση.
Ο Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου το 1974 ήταν 24 ετών. Πολέμησε στην επική μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ (στον δεύτερο λόχο). Ούτε ο ίδιος θυμάται πόσους Τούρκους εισβολείς θέρισε σαν τα στάχυα.
