Θα μπορούσε άραγε ποτέ μία αποτυχημένη προσπάθεια να θεωρηθεί ως μία καλή εξέλιξη; Να επιφέρει δηλαδή μεγαλύτερο καλό από μία επιτυχία; Η περίπτωση της συμμετοχής της χώρας μας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision ίσως να αποτελεί μία τέτοια περίπτωση. Και εξηγούμαι.

Το 2024 έχουμε πλήθος εκλογικών διαδικασιών σε όλο τον κόσμο. Κυρίως σε αυτό που αποκαλείται Δύση, καθώς εκτός των εθνικών εκλογών έχουμε τις επερχόμενες ευρωεκλογές, αλλά και τις εκλογές που θα γίνουν στις ΗΠΑ. Και το παλαιό πολιτικό σύστημα δίνει τα ρέστα του.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας κάποιες εικόνες που στην πραγματικότητα θα ήταν αδύνατο να τις δούμε ποτέ: Φίλαθλος του Ολυμπιακού με σημαία και κασκόλ της ομάδας του στην Θύρα 4 του ΠΑΟΚ. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος σε μουσική εκδήλωση στην μνήμη του Παύλου Φύσσα.

Εδώ και μερικές εβδομάδες συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης ξεκίνησαν μία πρωτοβουλία για την πολύπαθη πλατεία Ελευθερίας και συγκεκριμένα για την φυσιογνωμία που αυτή πρέπει να αποκτήσει σύμφωνα και με το βαθύ ιστορικό αποτύπωμα του Ελληνισμού σε αυτήν.

Οι διοργανωτές του Μουντιάλ στο Κατάρ επεφύλαξαν μία ιδιαιτέρως δυσάρεστη έκπληξη στους επισκέπτες και θεατές των αγώνων που διεξάγονται ήδη στη χώρα τους, απαγορεύοντας την τελευταία στιγμή την πώληση μπύρας στα γήπεδα!

Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, συνάδελφος αυτοδιοικητικός, προερχόμενη από τον χώρο της «Δεξιάς», τοποθετήθηκε σχετικά με το θέμα της εκλογής των βουλευτικών εκλογών στην Ιταλία.

H εικόνα θύμιζε σκηνή από ταινία φρίκης και ταυτόχρονα επιστημονικής φαντασίας. Μια πόλη, με κατάφωτους ουρανοξύστες, δονείται από τις κραυγές αναρίθμητων ανθρώπων, που τσιρίζουν λες και έχουν παραφρονήσει.

Η συμμετοχή ενός δεύτερου ισχυρού υποψηφίου στο χώρο της ριζοσπαστικής και πατριωτικής Δεξιάς απεδείχθη ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ρίσκο.