Φόρος τιμής στον Πολύδωρο Δάκογλου

Την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2025, στις 18.30, την ώρα που λιγόστευε το φως του ήλιου κι έπεφτε η νύχτα, ανέτειλε η αιώνια ζωή για τον ιστορικό ηγέτη του ελληνικού εθνικισμού Πολύδωρο Δάκογλου. Ο 81χρονος αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος (ΕΝΕΚ) άφηνε στο Νοσοκομείο Αγιος Σάββας την τελευταία πνοή του και ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον πατριωτικό και εθνικιστικό χώρο, τον οποίον καθόρισε με τη δράση, τις ιδέες, την αυταπάρνηση, τις θυσίες, την ευγένεια, την καλοσύνη και την αρχοντιά του. Το ΕΝΕΚ έχει αναστείλει τη λειτουργία του από το 1991. Όμως ακόμα και σήμερα οι υγιείς και απαρασάλευτα ελληνικές ιδέες του λειτουργούν σαν φωτοδείκτες για όλους όσοι έχουν τον πόθο να αγωνιστούν για να φτιάξουν μια πατρίδα κι ένα έθνος αντάξια της βαριάς Ιστορίας μας.

Ο Πολύδωρος Δάκογλου ήταν ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς του 20ού αιώνα που έζησε για την πολιτική (και η λέξη «πολιτική» να ερμηνευτεί με την υψηλή έννοια του όρου) και όχι από την πολιτική. Θυσίασε την προσωπική περιουσία του για να μετατρέψει την ύλη σε πνευματικά πολεμοφόδια και επικοινωνία. Διώχθηκε απηνώς για την αποκοτιά του. Για ένα διάστημα υποχρεώθηκε να απομονωθεί κοινωνικά επειδή επέμενε να παραμένει Έλληνας σε μια περίοδο που κυβερνά ο αφελληνισμός και βασιλεύει ο μισελληνισμός. Δεν μετάνιωσε ούτε στιγμή για την προσφορά του. Δεν κακολόγησε ούτε τους πιο ορκισμένους εχθρούς του (μια αρχή που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του, Ιπποκράτη Δάκογλου). Ουδέποτε αρνήθηκε να βοηθήσει συνάνθρωπό του που είχε ανάγκη – ακόμα κι όταν ο ίδιος είχε μεγαλύτερη! Μετά την παύση των εργασιών του ΕΝΕΚ εργάστηκε ως δημοσιογράφος – κάτι που συνέχισε να κάνει μέχρι τη θανή του.

Για όλους τους υγιώς σκεπτόμενους εθνικιστές, του υπογράφοντος το άρθρο συμπεριλαμβανομένου, αποτελούσε πολύτιμο φίλο, πρότυπο και σύμβουλο. Η οξύνοια και η αναλυτική και συνθετική δεινότητά του σε ποικίλα ζητήματα συμπυκνώνονταν σε συμπεράσματα που ξεπερνούσαν σε ευθυβολία τις «προβλέψεις» πολυδιαφημισμένων «ειδημόνων». Η πλειονότητα του λαού μας μπορεί να μην γνώρισε αυτόν τον ανεπανάληπτο ηγέτη και ο χώρος της πολιτικής να μην αναγνώρισε την αξία του, αλλά η επιρροή του στις συνειδήσεις των αγωνιζόμενων Ελλήνων εθνικιστών ήταν και παραμένει κυρίαρχη.

Ως φόρο τιμής στον φίλο, συναγωνιστή και πιστό αναγνώστη της «Δημοκρατίας», παραθέτω μερικές από τις σκέψεις του, όπως τις διατύπωσε σε μια σειρά από συναντήσεις που είχαμε τον Ιούλιο του 2024. Εκεί, ο Πολύδωρος Δάκογλου αναφέρεται στα μελλούμενα της Ευρώπης και της Ελλάδας:

«Να λάβουμε υπόψη μας ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη έρχονται και στην Ελλάδα με καθυστέρηση 10, 15, 20 ετών. Ας προσαρμοστούμε όπως πρέπει. Μπορεί η Ελλάδα να έχασε την ευκαιρία να γίνει ο ασθενής κρίκος στο σπάσιμο της αλυσίδας της παρακμής και η Ευρώπη από μια Ευρώπη των εθνών, από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό, να έγινε μια Ευρώπη υπό τον έλεγχο των προσώπων των αμερικανικών και όχι μόνο συμφερόντων.

Αλλά οι καιροί γυρίζουν. Ήδη οι λαοί της Ευρώπης κάτω απ’ τη βαριά καταπίεση που τους επιβάλλεται με το πρόσχημα των δικαιωματιστών νιώθουν ότι χάνουν στοιχεία της εθνικής τους ταυτότητας. Νιώθουν ότι είναι ζοφερό το μέλλον για αυτούς, νιώθουν ότι απειλείται η κοινωνική τους συνοχή, η θρησκεία τους, τα έθιμά τους, η ιστορία τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα ευρωπαϊκά διακυβερνητικά όργανα ζήτησαν να σβήσουμε την ιστορία μας. Μην ξεχνάτε εκείνον τον περίφημο που είπε να διαγράψουμε την αρχαία ελληνική ιστορία. Και την ρωμαϊκή! Μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα πήραν απόφαση να μη διδάσκουμε τις εθνικές ιστορίες, αλλά την ευρωπαϊκή ιστορία. Δηλαδή με άλλα λόγια λένε να κοπούμε από τις ρίζες μας να πάψουμε να νιώθουμε απόγονοι. Αυτό σημαίνει να έχουμε υποχρέωση να είμαστε σαν ορφανά παιδιά που τα υιοθετούν οικογένειες για να πάρουν την επιδότηση που δίνει το υπουργείο. Και να είμαστε έρμαια στις θελήσεις αυτών που θα καθορίζουν την πορεία της Ευρώπης. Αυτά όμως οδεύουν προς ένα τέλος. Τα μονοπωλιακά πολιτικά κυρίαρχα συμφέροντα λίγο λίγο υποκαθίστανται από έναν πολυκεντρισμό.

Η κυριαρχία του αμερικανικού τρόπου ζωής και των υποκατάστατών του λίγο λίγο χαλαρώνει, σε λίγο θα σβήσει. Τα ευρωπαϊκά έθνη έχουν ιστορία και είναι δέσμια της ιστορίας τους (ευτύχημα αυτό). Είμαι βέβαιος ότι είναι θέμα λίγων δεκαετιών αυτό το συνονθύλευμα που ονομάζουμε Ευρωπαϊκή Ένωση και που έχασε τον δρόμο του να καταρρεύσει. Και τότε τα έθνη θα ξαναβρούν την προοπτική τους και τότε το ελληνικό έθνος πρέπει να είναι έτοιμο.

Και η αιχμή του δόρατος που είναι ο λαός των Ελλήνων μέσα σε αυτόν τον στενό, γεωγραφικά περιορισμένο χώρο πρέπει να είναι έτοιμος, το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να μην αλλοτριωθεί, το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να ετοιμαστεί. Και ποιοι είναι η πρωτοπορία που μπορεί να τον προετοιμάσουν; Μόνο οι εθνικιστές! Αυτοί οι οποίοι βάζουν τον Ελληνισμό πρώτη αξία στη ζωή τους».

Καλό κατευόδιο, Πολύδωρε! Είθε ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή σου και να αξιώσει τις επόμενες γενιές των ιδεολόγων να ακολουθήσουν τα βήματά σου.