Ασκήσεις «Οκτωβριανής επανάστασης»

Η εγκληματική φύση, δυστυχώς είναι μια από τις πηγές κακοδαιμονίας του ανθρώπου, που τροφοδοτούν την δυστυχία του. Αυτή εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Από τις χειρότερες όμως μορφές της είναι όταν φοράει τον μανδύα συντεταγμένης πολιτικής πρότασης (υποτίθεται «κοινωνικού προσώπου»), ενσαρκώνει οράματα ελευθερίας και δικαιοσύνης, και εν συνεχεία «αγωνίζεται» με κάθε τρόπο να «κτυπήσει το απόλυτο κακό», επιβάλλοντας μάλιστα ένα πολλαπλά χειρότερο κακό.

Ο προηγούμενος αιώνας κληρονόμησε στον άνθρωπο, τεράστια εμπειρία και γνώση, οι οποίες όμως δεν φαίνεται να έχουν γίνει επαρκώς κατανοητές ώστε να μπορούν να είναι του είναι καθοριστικά ωφέλιμες. Οι ολοκληρωτικές ιδέες και τα κρατικά - πολιτικά συστήματα που αναπτύχθηκαν επέδρασαν δραματικά στην ίδια την πορεία του ανθρώπου, διότι δόθηκε η ευκαιρία να λειτουργήσει η εγκληματική φύση του ανθρώπου. Μπορεί με την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ο αξονικός ολοκληρωτισμός να βρέθηκε βαριά ηττημένος, όμως η πολιτική εξάπλωση και επιβουλή του σοβιετικού ολοκληρωτισμού, καθόρισε την παγκόσμια ισορροπία στα πλαίσια της «επανάστασης του προλεταριάτου» και της κομμουνιστικής εξέγερσης.

Τρεις ολόκληρες γενιές εμβολιάστηκαν με το «όραμα» της «Οκτωβριανής επανάστασης», δηλαδή, της μεγάλης σφαγής, της αντιδημοκρατικής επιβουλής της δικτατορίας του προλεταριάτου και της «επιτρεπτής ανελευθερίας». Δυστυχισμένοι οι λαοί που ήρθαν σε έμμεση ή άμεση επαφή με τον κομμουνισμό, και αναλόγως με τον βαθμό της επαφής μεγαλύτερη η δυστυχία. Η Ελλάδα, λόγω της καίριας γεωγραφικής - γεωπολιτικής της θέσεως, από τα πανάρχαια ακόμα χρόνια έχει την τύχη να αποτελεί πύλη - σταυροδρόμι μεταξύ δύσης και ανατολής. Πολλές φορές μάλιστα έχει θυσιαστεί ο λαός της υπερασπίζοντας την Ευρώπη (και την Δύση) από τις διάφορες εισβολές Περσών, Τούρκων, Κομμουνιστών κ.τ.λ.

Η πιο πρόσφατη θυσία των Ελλήνων είναι αυτή των ετών 1941-1949, όπου αφού αντιστάθηκε στην επιβουλή του Άξονος (1941-44) εν συνεχεία αντιμετώπισε την κομμουνιστική εξέγερση (1944-49) που επιδίωξε να μετατρέψει την Ελλάδα σε σοβιέτ. Ευτυχώς η θυσία των Ελλήνων πατριωτών με την συμπαράσταση αρχικά της Αγγλίας και κυρίως των ΗΠΑ στην συνέχεια έσωσαν την Ελλάδα από τον κομμουνισμό. Η κομμουνιστική ανταρσία άφησε πίσω της φοβερές πληγές στην ελληνική κοινωνία, διότι για πρώτη φορά έζησε τέτοια βαρβαρότητα από ομοεθνείς. Ο απολογισμός της εγκληματικής δράσης των κομμουνιστών απέναντι στον άμαχο πληθυσμό ξεπέρασε και αυτήν των Γερμανών κατακτητών.

Παρά την ήττα του κομμουνισμού στα πεδία των στρατιωτικών αναμετρήσεων το 1949, οι κομμουνιστές κατάφεραν (στην παρανομία 1949-1974 και νόμιμα από το 1974) με την πλούσια υλική στήριξη της ΕΣΣΔ να δημιουργήσουν κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα στην Ελλάδα. Η απουσία της ιδεολογικής εργασίας από πλευράς των νικητών του 1949 άφησε το πεδίο ελεύθερο για την κομμουνιστική προπαγάνδα και την παραχάραξη της ιστορίας. Ιδίως δε μετά το 1975 η ιδεολογική κυριαρχία των κομμουνιστών εντάθηκε έχοντας σύμμαχους τους σοσιαλιστές του Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν δε το 1981 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου πήρε την εξουσία οι αριστεροί έγιναν πιο ασύδοτοι. Χρειάστηκε μετά να καταρρεύσει η ΕΣΣΔ για να αρχίσει να κλονίζεται λίγο η αριστερή προπαγάνδα.

Δυστυχώς όμως η πολιτική ανωριμότητα και η μαλθακότητα της Νέας Δημοκρατίας δεν της επέτρεψε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντιμετωπίσει την Αριστερά, στέλνοντας την στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Στην Ελλάδα την μάχη αυτήν την ιδεολογική την έδωσαν οι απλοί πολίτες που δεν ήσαν διατεθειμένοι να παραγράψουν τα εγκλήματα των Ελλήνων κομμουνιστών. Από αυτούς τους πολίτες προέκυψαν εκδότες εντύπων και βιβλίων που αγωνίστηκαν κάτω από συνθήκες ατομικής τρομοκρατίας να υπερασπιστούν την ελευθερία των εθνικών ιδεών.

Ο ρόλος των πατριωτών εκδοτών υπήρξε καθοριστικός στην δημιουργία μιας άμυνας και μιας καταγγελίας της αριστερής τρομοκρατίας. Η δυναμική που ανέπτυξαν κυρίως από το 1990 και μετά δημιούργησε την δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης των πολιτών που πιστεύουν στις παραδοσιακές αξίες του έθνους, των πολιτών δηλαδή που σέβονται τις και τιμούν τις θυσίες των προγόνων τους.

Χάρις σε αυτήν την αφύπνιση το 2000 υπήρξε πρόσφορο έδαφος να δημιουργηθεί ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός με πρόεδρο τον τότε βουλευτή Γιώργο Καρατζαφέρη. Το 2004 εξέλεξε και ευρωβουλευτή και το 2007 εξέλεξε 10 βουλευτές. Η πολύ καλή κοινοβουλευτική παρουσία των 10 αυτών βουλευτών σε συνδυασμό με την απόλυτη κυριαρχία των πατριωτικών βιβλίων στην τηλεπώληση, καθώς και την παρουσίαση των βιβλίων αυτών μέσα στην ίδια την κοινωνία, δημιούργησε μεγάλη δυσανασχέτηση στους κατεστημένους χώρους της Αριστεράς η οποία βλέπει τα δικά της ιδεολογικά βιβλία να περνάν το κατώφλι της ιστορικής και εμπορικής χρεωκοπίας.

Έτσι φθάσαμε στην 5 Ιουνίου 2008, οπότε οι γνωστοί στους Έλληνες πολίτες ως «κουκουλοφόροι», στην πραγματικότητα τα «τάγματα εφόδου» του αριστερού παρακράτους, εξαπέλυσαν μια σειρά από τρομοκρατικές ενέργειες καταστρέφοντας με εμπρησμούς όλα σχεδόν τα πατριωτικά βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους στην Αθήνα. Συγκεκριμένα στις 5 Ιουνίου κατέστρεψαν ολοσχερώς, αφού πρώτα με τραυμάτισαν, το βιβλιοπωλείο μου που είναι και η έδρα των εκδόσεων «Πελασγός», στην συνέχεια πήγαν και έκαψαν για 12η φορά το βιβλιοπωλείο του βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Άδωνι Γεωργιάδη. Στις 9 Ιουνίου το βιβλιοπωλείο «Ιερά Ελλάς» του δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης του ΛΑ.Ο.Σ. Ανέστη Κεραμιδά δέχτηκε επίθεση όπου τραυματίστηκε σοβαρά ο υπάλληλος. Στις 21 Ιουνίου το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Νέα Θέσις» του πολιτευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Ιωάννη Σχοινά δέχθηκε εμπρηστική επίθεση κουκουλοφόρων και υπέστη μεγάλες ζημιές. Στις 4 Ιουλίου τα ιδία υπέστη και το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Ελεύθερη Σκέψις» και στις 16 Ιουλίου είχε σειρά το βιβλιοπωλείο της εφημερίδος «Στόχος».

Είναι φανερό πως η επιθυμία της επιτιθέμενης αυτής Αριστεράς είναι να εμποδίσει με κάθε τρόπο την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, είναι επίσης λυπηρό πως η πεποίθηση τους είναι ότι η «Οκτωβριανή Επανάσταση» του 1917 μπορεί να επαναληφθεί σήμερα και είναι διαθέσιμοι να αιματοκυλήσουν πάλι έναν λαό ώστε να ικανοποιήσουν τις χρεοκοπημένες πλέον ιδεοληψίες τους.

Αλγεινή εντύπωση έχει πάντως δημιουργήσει στον πνευματικό κόσμο, η απαράδεκτη στάση των ελληνικών συνδικαλιστικών φορέων των εκδοτών και των βιβλιοπωλών, οι οποίοι εγκλωβισμένοι μέσα στις παραδοσιακές αριστερές λογικές, δεν έχουν καταδικάσει τους εμπρησμούς των βιβλιοπωλείων. Απέφυγαν ακόμα και να απαντήσουν στην ανοικτή επιστολή που έστειλα σε όλους τους συναδέλφους εκδότες, η οποία έτυχε μεγάλης δημοσιότητας, οπού καταγγέλλω την μεροληπτική και ανελεύθερη στάση των φορέων αυτών.

Η στάση τους αυτή προκάλεσε όμως ευρύτερες αντιδράσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση η διαμαρτυρία προς αυτούς από τον εκδοτικό οίκο Melissa International που εδρεύει στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, όπου ο εκδότης Αριστείδης Καρατζάς μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όμως είναι η σιγή των συλλόγων σας. Νομίζω όταν οι εγκληματικές πράξεις όπως η πυρπόληση βιβλίων, δεν αποδοκιμάζονται και τιμωρούνται, βασικές αξίες όπως η ελευθερία λόγου (και ιδιαίτερα αυτού που εκφράζει ιδέες με τις οποίες μπορεί να μην συμφωνούμε) και ελευθερία του τύπου διακυβεύονται. Οφείλω να σας εκφράσω την βαθύτατή μου λύπη για την ανοχή και την έλλειψη καταδίκης αυτών των βαθειά αντιδημοκρατικών πράξεων».

Η ελευθερία του λόγου είναι από τις βασικές ανθρώπινες αξίες και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Όσο και να θέλουν τα πνευματικά παιδιά του Στάλιν να τον περιορίσουν, δεν θα μπορούν διότι τα οράματά τους χρεοκόπησαν μέσα στην ανελεύθερη και απάνθρωπη μηχανή που φτιάξανε. Πρέπει όμως και εμείς, οι ελεύθεροι άνθρωποι να απαξιώσουμε έμπρακτα και σταθερά την κληρονομιά τους, διότι όπως αποδεικνύεται για πολλοστή φορά «once a criminal, always a criminal». Η όποια ολιγωρία δεν είναι ωφέλιμη για την ελευθερία και την πρόοδο του ανθρώπου.