Με την «Μαντάμα Μπατερφλάι» του Πουτσίνι ξεκινά το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στις 1 Ιουνίου. Ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην έννοια της Ελευθερίας, με συναυλίες κάθε λογής αλλά και την συνηθισμένη δόση «θεατρικής πρωτοπορίας».
Η πάνδημη ανάγκη πανηγυρικού εορτασμού της επετείου της Ελληνικής Επανάστασης δεν εκφράσθηκε και δεν καλύφθηκε από την (διορισμένη με αμφισβητούμενα κριτήρια) κυβερνητική επιτροπή της κυρίας Αγγελόπουλου.
Όταν ο Ρένος Χαραλαμπίδης και ο Γιάννης Χριστόπουλος, παλιοί γνώριμοι του «Άβαλον των Τεχνών», δήλωσαν ότι ανεβάζουν μια παράσταση για αγνοημένους συνθέτες και ποιητές του Μεσοπολέμου, το πρώτο πράγμα που σκεφθήκαμε ήταν μια συνέντευξη μαζί τους.
Συνεχίζουμε το δεύτερο μέρος της συνέντευξης με τον ποιητή Στάθη Κεφαλούρο, όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον επαναστατικό συντηρητισμό, τον Ίωνα Δραγούμη και το νόημα του Εθνικισμού και το γιατί ο Νίκος Καρούζος είναι ο νέος μας εθνικός ποιητής.
Είχαμε γνωριστεί σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κοινών φίλων. Ήξερα τα κείμενα του στην «Εστία» και το «Άρδην», αλλά και το ότι θεωρούσε τον εαυτό του Συντηρητικό. Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου «Ο Αδάμ ονοματίζει τα ζώα» κανονίσαμε μια συνέντευξη.
Ο Πρόεδρος Μπους ήταν εκείνος που απροσδόκητα έκανε την αγαπημένη μας μουσική, την κάντρυ, «κουλ» πολύ πριν αυτή γίνει η καινούργια ποπ και η μόνη μουσική (μαζί με την σύγχρονη χριστιανική μουσική) που έμεινε ανέπαφη από την οικονομική κρίση.
Μακεδόνας είμαι. Πώς να το δω; Μην τρελαθούμε κιόλας. Τέτοιος σφετερισμός δεν έχει ξαναγίνει ποτέ σε άλλο μέρος του κόσμου. Ποτέ. Δεν γίνετε αυτό το πράγμα. Οι Σλάβοι χωρίς γλώσσα να λένε ότι είναι Μακεδόνες.
Αυτό παρουσιάστηκε την εποχή που είχε αναλάβει Πολιτιστική Πρωτεύουσα η Θεσσαλονίκη. Και με αφορμή της εκδήλωσης αυτής της ευρωπαϊκής, σκέφθηκα να παρουσιάσω ένα εθνικό έργο.
Μια κλασσική Γαλλική ταινία για την Άλωση Στις 29 Μαΐου 1453 τα οθωμανικά στρατεύματα έμπαιναν στην Βασιλεύουσα δίνοντας τέλος στην Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.
Νομίζω ότι ένας άνθρωπος της δεκαετίας του ‘40, του ‘50 και του ‘60 δεν είχε καταλάβει ακριβώς καλά τι σήμαινε Αριστερά. Ήταν λίγο μπερδεμένο στο μυαλό του, ήταν λίγο τρικυμία εν κρανίω.
