Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ αποτελεί την κορύφωση ενός αγώνα 100 και πλέον ετών του αρμενικού έθνους. Ήταν ένας αγώνας που εξελίχθηκε συστηματικά.
Όσα συνέβησαν κατά την επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα, και κυρίως κατά τη συνέντευξη Τύπου, αναλύθηκαν ήδη εξαντλητικά, υπό το πρίσμα είτε ενός ενθουσιασμού, είτε ενός προβληματισμού για την αποτελεσματικότητά τους.
Την κυνική δήλωση των Αθηναίων προς τους Μηλίους διέσωσε ο Θουκυδίδης στα έργα του, για να θυμίζει στις επόμενες γενιές ποια πρέπει να είναι τα όριά τους όταν από λανθασμένους χειρισμούς βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.
Κωνσταντινούπολη, 2010: Οι τουρκικές Αρχές μετονομάζουν την οδό που διέρχεται μπροστά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε οδό Αχμέτ Σαδίκ. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Αχμέτ Σαδίκ ήταν τουρκόφρων εθνικιστής βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία ενός έθνους που αποβαίνουν καθοριστικές στην πορεία του αν αφεθούν να στιγματίσουν το μέλλον του. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε από αδυναμία, είτε από δειλία ή από λάθος εκτιμήσεις.
Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται σιγά-σιγά να εξοικειώνεται με την ιδέα συμμετοχής σε μια πολυμερή συνδιάσκεψη για το μέλλον της Ανατολικής Μεσογείου. Μία σκέψη που αρχικά κατατέθηκε από τον Ταγίπ Ερντογάν.
Προφανώς υπάρχουν πολλά διδάγματα για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις από όσα συνέβησαν στον Καύκασο και από την ήττα της Αρμενίας. Είμαι βέβαιος ότι εξίσου πολλά διδάγματα υπάρχουν και σε επίπεδο πολιτικής και διπλωματίας.
