Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Εάν υπάρχει κάτι θετικό σε όλη αυτή την ιστορία με την κρίση στα ελληνοτουρκικά, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο παρά το επερχόμενο - με μαθηματική ακρίβεια - τέλος των ψευδαισθήσεων των Ελλήνων περί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις της ελληνικής πλευράς στις Βρυξέλλες, παρά τις συνεχείς επικλήσεις του Διεθνούς Δικαίου, της «αλληλεγγύης» και των «ευρωπαϊκών συμφερόντων», τίποτα δεν έχει γίνει στην πράξη.

Πράγμα απολύτως φυσιολογικό. Άλλωστε η Ευρώπη δεν είναι κράτος. Ο ελληνικός λαός σιγά-σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει ότι ούτε οι άλλοι θα έλθουν να πολεμήσουν για εμάς, ούτε θα θυσιάσουν τα εθνικά συμφέροντά τους για να σώσουν τα δικά μας, στο όνομα της «αλληλεγγύης».

Ένας από τους βασικότερους λόγους για τους οποίους οι Έλληνες θεωρούσαν καλή την συμμετοχή μας στην ΕΕ ήταν η προστασία που μάς προσέφερε έναντι της τουρκικής απειλής. Τώρα όμως που το μαχαίρι φτάνει στο κόκκαλο, αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι όποιες κινήσεις αλληλεγγύης έχουν γίνει είναι αποτέλεσμα διμερών σχέσεων. Η Γαλλία, η Αίγυπτος και όποιοι σύμμαχοι της χώρας μας δεν είναι σύμμαχοι λόγω ΕΕ, αλλά επειδή τα συμφέροντά τους συμπίπτουν με τα δικά μας.

Αυτό δείχνουν να το έχουν καταλάβει και στην κυβέρνηση, καθώς οι τόνοι των εκφερόμενων απόψεων σχετικά με την ΕΕ αλλάζουν. Από την σιγουριά πέρυσι, όταν πανηγυρίζαμε για την αποτύπωση κάποιων κουτσουρεμένων θέσεων σε ένα κείμενο συμπερασμάτων, πλέον η ΕΕ κατηγορείται από τα πρωθυπουργικά χείλη ως «αργοκίνητο καράβι». Ακόμα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναρωτιέται πως μπορεί η ΕΕ να πουλά στην Τουρκία σφαίρες που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της. Σαφής αιχμή κατά της Γερμανίας, η οποία θέλει να παραδώσει υποβρύχια στην Τουρκία.

Παρότι για προφανείς λόγους γίνεται προσπάθεια να διατηρηθούν ελπίδες, έχω την αίσθηση ότι ακόμη και οι πλέον «ευρωπαϊστές» γνωρίζουν ότι η χώρα δεν θα επιτύχει πολλά πράγματα μέσω Βρυξελλών. Κάποια στιγμή αυτό θα το καταλάβουν και οι πολίτες.

Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα θα πρέπει να επιβιώσει από την «μπόρα». Είναι δεδομένο ότι στο επόμενο διάστημα θα «βραχούμε». Όταν ο απέναντι παρουσιάζεται διατεθειμένος να πληρώσει οποιοδήποτε κόστος για να επιβάλλει την κυριαρχία του και στο εσωτερικό της χώρας αναπαράγονται απόψεις που θέλουν την φινλαδοποίηση να μην είναι το τέλος του κόσμου, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Πρόβλημα, το οποίο δεν θα λυθεί χωρίς κόστος. Στην κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσουν ποιο κόστος θα πληρώσει η χώρα μας. Εμείς θα πρέπει να αποφασίσουμε μόνοι μας τι θα κάνουμε.