Το νέο φιάσκο των Βρυξελλών

Πήγε ο πρόεδρος της ημικατεχόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «αποφασισμένος» να υπερασπιστεί μέχρι τέλους τα κυπριακά συμφέροντα. Με ατράνταχτα επιχειρήματα αρχικά υποστήριξε (ορθώς) ότι δεν μπορούν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά και απαιτούσε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία. Προέκυψε όμως νέο φιάσκο. Τώρα μας λέει ότι το βέτο δεν ήταν αυτοσκοπός.

Δυστυχώς για την Κύπρο, πλέον υπάρχει προηγούμενο (αν και δεν είναι η πρώτη φορά που «δεσμεύτηκε» ο πρόεδρος μας). Οι παρανομίες της Τουρκίας είναι πια γνωστές, αλλά και «εμπεδωμένες» και από την Ευρωπαϊκή Ένωση που αρκείται σε ανούσιες ανακοινώσεις και παροτρύνσεις προς την Τουρκία (δεν είναι τελικά καν απειλές, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία ότι τις εκλαμβάνει) για να σταματήσει τις έκνομες ενέργειες της.

Γιατί να σταματήσει όμως, όταν ξέρει ότι δεν έχει κόστος για τις παράνομες πράξεις της; Πιστεύει κανείς ότι στην λήξη του νέου ορόσημου που δόθηκε, θα δούμε κάτι διαφορετικό να συμβαίνει από αυτά που βιώσαμε μέχρι σήμερα; Έδωσαν το περιθώριο μέχρι τον Δεκέμβριο για να προλάβουν μέχρι τότε να τα «φτιάξουν» με τέτοιον τρόπο, ώστε να βγουν όλοι κερδισμένοι, με μόνους χαμένους τους Έλληνες. Δίνουν τον χρόνο και την δυνατότητα στον Τραμπ να κοροϊδέψει τους Ελληνοαμερικανούς με υποσχέσεις, ενόψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.

Βγάζοντας ξανά το Κυπριακό από το ντουλάπι, ξέρουν ότι η Τουρκία περίπου φεύγει από το εδώλιο του κατηγορουμένου και τις δίδεται η ευκαιρία να ελίσσεται και να εκβιάζει: «Μην με πιέζετε, μην με απειλείτε με κυρώσεις (μην τολμήσετε, είπε κατά λέξη ο Τσαβούσογλου), γιατί θα θυμώσω και θα τα «τουμπάρω» στο Κυπριακό και στον επικείμενο ελληνοτουρκικό διάλογο που θα γίνει, για την εκτόνωση της κρίσης». Βολεύονται και οι Γερμανοί και οι λοιποί εμπορικοί εταίροι της Τουρκίας μέσω αυτών των μεθοδεύσεων που έγιναν με πρώτο βιολί την Μέρκελ, γιατί το πάρε δώσε τους με την Τουρκία θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.

Μόνοι χαμένοι είμαστε εμείς, η Κύπρος και η Ελλάδα, με «διεύρυνση» των γκρίζων ζωνών στις θάλασσες που μας περιβάλλουν. Αναστασιάδης και Μητσοτάκης όμως, επιμένουν να εκφράζουν την ικανοποίηση τους για τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Γιατί άραγε; Τώρα οι Ευρωπαίοι μπορούν κάλλιστα να δικαιολογήσουν την δική τους απάθεια και αδράνεια, επικαλούμενοι την δική μας ανοχή σε αυτά που γίνονται. Γιατί να μπουν αυτοί μπροστά, γιατί να υπερασπιστούν τα δικά μας συμφέροντα, ειδικά όταν αισθάνονται ότι εμείς οι ίδιοι δεν θα επιμένουμε όσο θα έπρεπε; Αφού εξάλλου, θα μας πουν, υπάρχει διάλογος σε εξέλιξη και αφού οι ίδιοι οι Έλληνες μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία, ενώ η Τουρκία δηλώνει ξεκάθαρα ποιες είναι οι επιδιώξεις της και ότι θα συνεχίσει να παρανομεί, υπερασπιζόμενη - όπως ισχυρίζεται - τα δικαιώματα της. Ας σημειωθεί, ότι δεν πρέπει να ξεγελά κανέναν η προσωρινή απόσυρση του Γιαβούζ από την κυπριακή ΑΟΖ.

Γιατί δηλαδή να θέλουν να μας σώσουν οι ξένοι, όταν εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να σωθούμε; Ήξεραν, φαίνεται ξεκάθαρα, ότι οι «δεσμεύσεις» του προέδρου μας ήταν και πάλι άνευ αντικρίσματος. Παρά τα μεγάλα λόγια που είχε ξεστομίσει, πριν την αναχώρηση του. Έτσι καταλήξαμε στο νέο φιάσκο (κυρώσεις στην Λευκορωσία, αλλά όχι στο χαϊδεμένο παιδί των «εταίρων», την Τουρκία). Το τραγικό είναι ότι οι κυβερνώντες σε Κύπρο και Ελλάδα, συμπεριφέρονται ως να έχουν θριαμβεύσει. Είναι απίστευτο. Μπαίνουμε στο γήπεδο γνωρίζοντας ότι το παιγνίδι είναι σικέ, ελπίζουμε όμως ότι θα κερδίσουμε. Δεν μπορούσαμε για περισσότερα θα μας πουν, γιατί τα βέτο δεν είναι για τα μικρά κράτη. Αφήστε τότε την Τουρκία να αλωνίζει ανενόχλητη!

Τελικά η Τουρκία, χώρα μη-μέλος, η χώρα με πειρατικές συμπεριφορές, είναι αυτή που κάνει κουμάντο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για τι στο καλό κάναμε τόσον αγώνα, τόσες θυσίες για να ενταχθούμε στην ΕΕ; Για να συνεχίζει να κερδίζει η Τουρκία, χωρίς το παραμικρό κόστος; Για να θριαμβεύσει και στο Κυπριακό, όπου μαγειρεύεται η συνέχιση της διαδικασίας «επίλυσης» μέσω της πενταμερούς που σχεδιάζουν εις βάρος μας. Έπονται πολύ χειρότερα με αυτούς που εκλέγουμε για να κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους.