Μετά τις βουλευτικές εκλογές, ζητείται ελπίς

Τι να πούμε μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών; Οφείλω να παραδεχθώ ότι για άλλη μια φορά έχω απογοητευτεί. Όμως όπως και στο παρελθόν, δεν μπορούμε να αφήσουμε την απογοήτευση να οδηγήσει στην αδράνεια. Όπως το τσιγάρο βλάπτει την υγεία, έτσι και η αδράνεια βλάπτει την πατρίδα.

Έχω απογοητευτεί λοιπόν. Γιατί π.χ. οι Κερυνειώτες ψηφίζουν κόμματα που επιδιώκουν Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που παραδίδει την επαρχία τους στην Τουρκία. Έχω απογοητευτεί γιατί η εμμονή σε αυτή την «λύση» από τις ηγεσίες των κομμάτων οδηγεί στην τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Κι ας μην νομίζουν κάποιοι ότι οι ηγέτες μας, δεν εννοούν αυτά που λένε. Δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι εφόσον βλέπουμε ότι η νέα πενταμερής παραμένει στον ορίζοντα. Ας το καταλάβουν επιτέλους! Υπάρχουν «ηγέτες» - κομματάρχες αυτή την στιγμή στην Κύπρο, που είναι πολύ πρόθυμοι (το φωνάζουν καθημερινά) να προσυπογράψουν την «θανατική καταδίκη» για τον Κυπριακό Ελληνισμό, που έχει όνομα: «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» (ΔΔΟ). Υπενθυμίζουμε ότι και το 2004 το εννοούσαν και χρειάστηκε να «εξεγερθούν» οι απλοί πολίτες για να διασωθεί το κράτος μας και να πάρει παράταση η παραμονή του Κυπριακού Ελληνισμού στη γη που τον γέννησε. Ακριβώς, καλά διαβάσατε! Μόνο παράταση πήραμε και με αυτά που βλέπουμε, το μέλλον δεν μπορεί παρά να είναι δυσοίωνο και νεφελώδες.¨

Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και θα το δούμε στην νέα πενταμερή, όπου οι πιέσεις αυτή τη φορά θα είναι αφόρητες και στην οποία ο Αναστασιάδης ίσως θα βρεθεί και πάλι με το πιστόλι στον κρόταφο (και ποιος μπορεί να του έχει εμπιστοσύνη;). Η Τουρκία λέει ότι επιδιώκει λύση δύο κρατών και η επίσημη θέση της δικής μας πλευράς είναι η Διζωνική που κατάντησε για κάποιους να είναι πατριωτική θέση. Με τους παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων (και διαμορφωτές της κοινής γνώμης) περίπου να πανηγυρίζουν όποτε επιβεβαιωθεί η αφοσίωση στην επιδίωξη για «λύση» ΔΔΟ. Φανταστείτε τι έχει να γίνει, αν «υποχωρήσει» η Τουρκία και επανέλθει στην επιδίωξη για ΔΔΟ. Έχω απογοητευτεί γιατί δεν έχουν αυξηθεί τα ποσοστά των κομμάτων που τάσσονται ξεκάθαρα κατά της ΔΔΟ. Έχω απογοητευτεί γιατί αρκετοί συμπολίτες μου προτίμησαν να απέχουν και έτσι παρά την συρρίκνωση των ποσοστών τους, τα «μεγάλα κόμματα» εκλέγουν περίπου τον ίδιο αριθμό βουλευτών στην Κυπριακή Βουλή. Έχω απογοητευτεί γιατί λόγω του νέου εκλογικού νόμου, σχεδόν το 15% του λαού δεν εκπροσωπείται στη νέα Βουλή (όπως δυστυχώς δεν εκπροσωπούνται και αυτοί που επέλεξαν την αποχή).

Έχω απογοητευτεί γιατί δεν βλέπω να υπάρχει προοπτική για αλλαγή πορείας. Σε λιγότερο από δύο χρόνια έχουμε προεδρικές εκλογές και δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξει κάτι διαφορετικό από αυτό που βιώνουμε σήμερα (κατολίσθηση στο Κυπριακό, επιδίωξη για «λύση» που παραδίδει την Κύπρο στην Τουρκία, σκάνδαλα, ρουσφέτια, πλουτισμός και καλοπέραση των ολίγων ενώ οι πλειοψηφία «βυθίζεται», ακατάπαυστη και ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών, υπογεννητικότητα των Ελλήνων της Κύπρου). Αλήθεια, αν είχαμε σοβαρούς ηγέτες και σοβαρά κόμματα, δεν θα έπρεπε το θέμα της υπογεννητικότητας και το δημογραφικό πρόβλημα να είναι από τα πρώτα θέματα συζήτησης στην προεκλογική εκστρατεία; Δεν θα έπρεπε να ασχολούνται με τις ορδές των αλλοδαπών που έχουν κατακλύσει την Κύπρο, που σε λίγο θα μας καταστήσουν μειοψηφία στην ίδια μας την πατρίδα; Για πόσο ακόμα νομίζουν ότι θα μπορούν να κάνουν εκλογές όπως τις πρόσφατες και θα μπορούμε, ως Έλληνες, να έχουμε τον έλεγχο του κράτους μας; Δεν θα έπρεπε να κυριαρχεί το θέμα της λύσης του Κυπριακού στις συζητήσεις και στις αντιπαραθέσεις;

Πανηγυρίζουν κάποιοι για την πρωτιά τους, κάποιοι για τα ποσοστά τους και άλλοι κλαίνε για την απώλεια των ψήφων και όχι για τα κλεμμένα εδάφη μας και τον κίνδυνο που διατρέχει η πατρίδα. Φαίνεται να ξεχνούν ότι οι κάννες των Τούρκων παραμένουν στραμμένες προς το μέρος μας και ότι ο τελικός στόχος τους είναι η ανάκτηση της Κύπρου. Όχι της μισής, αλλά ολόκληρης της Κύπρου. «Το κόμμα σας τζιαι τα μάθκια σας». Το είχε πει ο Δημήτρης Χριστόφιας, αλλά φαίνεται ότι το ασπάζονται και πολλοί άλλοι. Το θέμα είναι αν θα αποκτήσουμε ηγέτη που θα πει «την πατρίδα σας τζαι τα μάθκια σας». Έχω απογοητευτεί και έχω οργιστεί γιατί την επομένη των εκλογών ανακοινώνεται το άνοιγμα και πάλι των οδοφραγμάτων. Την επομένη, μήπως και στοιχίσει σε ψήφους. Για να μπει ξανά στη ζωή μας ο εξευτελισμός του πήγαινε-έλα των συμπολιτών μας στα κατεχόμενα εδάφη, προς ενίσχυση του ψευδοκράτους του κατακτητή. Ζητείται ελπίς.