Κυρίαρχοι ή υποτελείς

Δυστυχώς «έντιμος συμβιβασμός» δεν υπάρχει στο ζήτημα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν υπάρχει «καζάν-καζάν» και δεν υπάρχει διέξοδος διά του διαλόγου με την Τουρκία, που θα καταλήξει σε αμοιβαία αποδεκτή λύση και στο «τέλος των προβλημάτων» μεταξύ των δύο χωρών, αφού είναι σαφές ότι δεν υπάρχει το κοινά αποδεκτό πλαίσιο που θα οδηγούσε σε μία «δικαστική λύση» των προβλημάτων, δηλαδή την Χάγη. Και δεν πρόκειται να υπάρξει, όπως φαίνεται σαφώς από τις κραυγές των Τούρκων, οι οποίοι θεωρούν ότι η Ελλάδα προσπαθεί να τους στερήσει την έξοδο στην Μεσόγειο.

Το μοναδικό που θα επιτύχει μία τέτοια προσπάθεια είναι να μεταφέρει σε ένα άλλο χρονικό σημείο την «επίλυση» του προβλήματος. Σε ένα άλλο χρονικό σημείο, το οποίο θα «επιλέξει» η Τουρκία ως το ιδανικό για να λύσει τα προβλήματά της με την χώρα μας, με τον τρόπο που όλες αυτές τις μέρες κραυγάζουν Τούρκοι δημοσιογράφοι, ηγέτες κομμάτων, σύμβουλοι του Ερντογάν και αναλυτές. Να μας πετάξουν στην θάλασσα με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πριν από περίπου έναν αιώνα στην Σμύρνη.

Διότι δεν είναι ο Ερντογάν που είναι «τρελός» και «απρόβλεπτος». Μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος στο εσωτερικό της χώρας του θεωρείται «ενδοτικός». Χαρακτηριστική η πορεία στην Σμύρνη των κυβερνητικών εταίρων του, που ζητούσαν την ανεξαρτητοποίηση των Δωδεκανήσων, αυτών των ίδιων που θεωρούν «μαξιμαλιστικές» τις ελληνικές αιτιάσεις περί γεωπολιτικής ύπαρξης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Απέναντι σε αυτή την αναθεωρητική Τουρκία, ο πληθυσμός της οποίας εγκρίνει με μεγάλο ποσοστό την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, η χώρα μας έχει δύο επιλογές. Είτε να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, πατώντας πόδι και εγκαταλείποντας οποιαδήποτε ενδοτική σκέψη, είτε βαθμηδόν να φινλαδοποιηθεί. Είτε να αποδείξει ότι μπορεί και θέλει να διαχειριστεί την τύχη της και να γίνει σημαντικός παράγοντας στην περιοχή, είτε να καταλήξει να υποβάλλει αιτήματα στην Τουρκία, προκειμένου να αλλάξει την φρουρά στο Καστελλόριζο, το οποίο φυσικά δεν θα έχει την σημασία που έχει σήμερα και να δέχεται τις παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου από τουρκικά σκάφη που θα φορούν τον μανδύα του ΝΑΤΟ.

Ίσως το δεύτερο θα ήταν πιο βολικό για πολλούς, καθώς δεν αποτελούσε ανατροπή της «φυσιολογικής πορείας». Θα ήταν πιο «ήρεμο», θα ήταν πιο χαλαρό να αποδεχθούμε την μετατροπή μας σε εποπτευόμενο από την Τουρκία κράτος, που θα μας υποδεικνύει πότε και που θα χτίσουμε τζαμιά στην επικράτειά μας.

Ας ελπίσουμε όμως ότι αυτοί που πιστεύουν πως η ζωή είναι «ανηφοριά», σαν αυτή που πήρε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, είναι αρκετοί, ώστε να μην επιτραπεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Και αντιθέτως να υπάρξει μία σαφής πολιτική από την κυβέρνηση και μία εμφανής σε όλους στάση του ελληνικού λαού, που θα οδηγήσει το κράτος μας σε μία φυγή προς τα εμπρός, που θα εξασφαλίσει ότι δεν θα είμαστε κομπάρσοι τα επόμενα 100 χρόνια. Ή θα είμαστε κυρίαρχοι ή υποτελείς.