Η τραγωδία της Άλωσης της Βασιλεύουσας το 1453 ήταν η αρνητική κατάληξη της γενικής παρακμής που υφείρπε επί δύο περίπου αιώνες στην Πόλη των πόλεων. Παρακμή πολιτική, οικονομική και κοινωνική η οποία μέρα με την μέρα μεγάλωνε και γιγαντωνόταν εξαιτίας της εθελοτυφλίας, του ωχαδερφισμού, της αδράνειας, του συμφέροντος, των εγωισμών και της ύφεσης της πατριωτικής συνείδησης επώνυμων, αλλά και ανώνυμων της εποχής.