Περί οπλοκατοχής

Το μακελειό σε σχολείο της Φλόριντα πυροδότησε άλλη μία φορά την συνήθη επίθεση στην έννοια της οπλοκατοχής-οπλοφορίας. Λες και η Ελλάδα είναι πολιτεία των ΗΠΑ και η «αιματοβαμμένη» 2η τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος δεσπόζει πάνω από τα κεφάλια των πολιτών της.

Ελλάδα και ΗΠΑ; Καμία σχέση. Αρέσει, δεν αρέσει σε κάποιους, οι ΗΠΑ είναι η χώρα της ελευθερίας. Στην Αμερική οδηγήθηκε σε παραίτηση ο αστυνομικός που, ευρισκόμενος εντός του σχολείου την ώρα του μακελειού, προτίμησε να κρυφτεί, αντί να πυροβολήσει τον δράστη. Στην Ελλάδα έτσι και αστυνομικός χρησιμοποιούσε το όπλο του σε ανάλογη περίπτωση, το αριστερό παρακράτος θα τον είχε ήδη σταυρώσει. Ο δε δράστης, αν πέθαινε, θα είχε μετατραπεί σε λαϊκό σύμβολο, αν επιβίωνε θα έγραφε βιβλίο και - γιατί όχι; - θα πολιτευόταν στις ερχόμενες εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η πλήρης αυτή αναντιστοιχία της ελληνικής πραγματικότητας με την αμερικανική επιβεβαιώνεται και από την σύλληψη του 55χρονου κτηνοτρόφου στην Μόρια, ο οποίος πυροβόλησε στον αέρα για να προστατεύσει τη ζωή της συζύγου του και την περιουσία του. Στην Αμερική ο μόνος λόγος που θα επισκέπτονταν τον εισαγγελέα θα ήταν για να μηνύσει τους λαθρομετανάστες που εισέβαλαν στο σπίτι του.

Γιατί, όμως, τότε αριστεροί και «φιλελέφτ» ωρύονται κατά των όπλων; Διέκριναν μήπως κάποια τάση στην «πολιτική πιάτσα» που θέλει να διευκολύνει την αδειοδότηση της οπλοκατοχής και της οπλοφορίας; Όχι, βέβαια. Παπαγαλίζουν απλά την διεθνή liberal ατζέντα.

Το συγκλονιστικό, ωστόσο, στην περίπτωση του κτηνοτρόφου της Λέσβου φάνηκε όταν αυτός εξήρχετο των δικαστηρίων, έχοντας αφεθεί ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους: Ήταν η αποθέωση από τους συμπολίτες του και η ανυπαρξία κατακραυγής για το γεγονός ότι συνελήφθη να κατέχει παρανόμως σωρεία όπλων και πυρομαχικών. Για τους διαφόρους «μετριοπαθείς», «ορθολογιστές» και «προοδευτικούς», ωστόσο, ο «πιστολέρο» της Μόριας και οι αυθόρμητοι υποστηρικτές του είναι απλά «πλέμπα».

Μετά την προλεταριοποίηση των Ελλήνων, έρχεται ο εξανδραποδισμός τους. Κι αυτό γίνεται με διττό τρόπο: Αφενός, με την ανασφάλεια και, αφετέρου, διά της πολιτικής ορθότητας και της απαγορεύσεως κάθε αντιλόγου. Κάθε αντίρρηση δαιμονοποιείται ως ακραία και ρατσιστική ή στην καλύτερη των περιπτώσεων γραφική. Κωφεύουν, λοιπόν, όλοι αυτοί στο αίτημα της «πλέμπας». Μια ματιά στο βίντεο έξω από τα δικαστήρια της Μόριας θα τους έπειθε. Οι πολίτες φώναζαν με συγκλονιστική αγωνία: Ελευθερία!

Για την ιστορία, τους υψηλότερους δείκτες θανάτων από όπλα δεν τους έχουν οι χώρες με τους χαλαρότερους νόμους, αλλά αυτές με τα μεγαλύτερα ελλείμματα δημοκρατίας, όπως αυτές της Κεντρικής και της Νοτίου Αμερικής. Αυτές, δηλαδή, με τις οποίες πασχίζουν κάποιοι να ομοιάσει η πατρίδα μας.