Κάνει αρκετά η ηγεσία μας για την προστασία της πατρίδας από τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές; Κάνουν αρκετά οι ίδιοι οι πολίτες; Ζητούν εξηγήσεις, έχουν απαιτήσεις από τους ηγέτες που ψηφίζουν για να ηγούνται αυτού του δύσμοιρου τόπου; Δεν νομίζω. Πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα, πριν να είναι πολύ αργά για την Κύπρο. Μέσω της νέας εισβολής που δέχεται η Κύπρος (εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί κανείς - αν θέλει να είναι ρεαλιστής - να μην την χρωματίσει με αυτό τον ιδιαίτερα έντονο τρόπο) ο Κυπριακός Ελληνισμός απειλείται με αφανισμό. Η τουρκική απειλή απέκτησε «ανταγωνιστή». Δεν μας απασχολεί όμως, το ποιος θα μας αποτελειώσει. Σημασία έχει να γλιτώσουμε.
Ίσως από αλλού περιμέναμε να μας έρθει (από την τουρκική απειλή) και από αλλού θα την πάθουμε. Γιατί «θα την πάθουμε» και η Κύπρος θα γίνει αγνώριστη και η κατάσταση θα είναι πλέον μη-αναστρέψιμη, αν συνεχιστεί με τους σημερινούς ρυθμούς, η εισροή αλλοδαπών στο πολύπαθο νησί μας. «Θα την πάθουμε» γιατί υποτιμήθηκε η νέα αυτή απειλή και αργήσαμε να πάρουμε μέτρα, ενώ ξέραμε ότι η Τουρκία επέλεξε να μας στέλνει τους λαθρομετανάστες, μουσουλμάνους στην πλειοψηφία, για να μας δημιουργήσει τα σημερινά προβλήματα και ακόμα χειρότερα, αν μείνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Έχουμε την κατοχή του 37%, έχουμε τον πάνοπλο κατοχικό στρατό, έχουμε την τουρκική προκλητικότητα που επεκτείνεται και στα νότια παράλια μας, έχουμε τις εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκων εποίκων, έχουμε τώρα και μουσουλμανικό προγεφύρωμα (έτοιμο για χρήση, στις διαταγές του Σουλτάνου) και στις ελεύθερες περιοχές. Δεν νομίζω να είμαι υπερβολικός. Δεν χρειάζεται παρά μια μελέτη των δημογραφικών στοιχείων, αυτών που έρχονται στην Κύπρο ενδεδυμένοι με τον μανδύα του «πολιτικού πρόσφυγα» και του «αιτητή ασύλου», για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος για του λόγου το αληθές. Βλέπουμε αυτές τις μέρες αυτά που συμβαίνουν στην Μυτιλήνη και τρέμουμε με την ιδέα, ότι ίσως σύντομα μας περιμένουν τα ίδια.
Ο λαός, στην συντριπτική του πλειοψηφία βρίσκεται σε απόγνωση. Περπατάς στον δρόμο και βλέπεις όλους αυτούς τους Αφρικανούς να κυκλοφορούν σε ομάδες των δέκα και δεκαπέντε και αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι στην Κύπρο ή στην Νιγηρία ή το Καμερούν. Στα πάρκα της γειτονιάς, στους παιδότοπους, στα γήπεδα των σχολείων κάποτε έπαιζαν τα παιδιά της γύρω περιοχής. Τώρα αυτά καταλαμβάνονται συχνότατα από δεκάδες αργόσχολους Αφρικανούς και διερωτόμαστε εμείς οι ιθαγενείς: Τι στο καλό συμβαίνει εδώ πέρα; Είμαστε στην Κύπρο ή σε αποικία της Αφρικής; Οφείλω εδώ να τονίσω, ότι ούτε ρατσιστής είμαι, ούτε έχω κάτι με το χρώμα του δέρματος των Αφρικανών. Συνεχίζω: Τι ήρθαν να κάνουν όλοι αυτοί οι αλλοδαποί στην Κύπρο; Έχουν λευκό ποινικό μητρώο; Πώς ζουν, με ποια λεφτά; Γιατί επέλεξαν την μικρή Κύπρο; Είναι ασφαλές να κυκλοφορούμε στην ίδια την γειτονιά μας; Και πού θα παίζουν τα δικά μας παιδιά;
Μήπως η Κύπρος ήταν και παραμένει ελκυστικός προορισμός αιτητών ασύλου; Δεν θα έπρεπε να παύσει να είναι τέτοιος; Δεν εισηγούμαι να γίνουμε απάνθρωποι ως κράτος, ως κοινωνία, ως άνθρωποι. Όμως υπάρχουν όρια τα οποία έχουν προ πολλού ξεπεραστεί. Δεν μπορούμε ως Κύπρος, ως κράτος να φιλοξενούμε τέτοιους αριθμούς αλλοδαπών για πολλούς και διάφορους και ευνόητους λόγους που σχετίζονται με την επιβίωση μας στην γη που μας γέννησε. Δεν νομίζω όλοι αυτοί οι αλλοδαποί, που ήδη μας βλέπουν με το μισό τους, όταν μας βλέπουν να ψωνίζουμε, να οδηγούμε τα καινούργια μας αυτοκίνητα, να καθόμαστε στις βεράντες μας κ.ο.κ., να μας ανεχθούν για πολύ ακόμα χωρίς να «εκραγούν». Δεν θα μας αντέξουν για πολύ ακόμα, ιδιαίτερα αν αυξηθούν σε αριθμούς και γίνουμε εμείς μια μειοψηφία. Δεν θα ανέχονται για πολύ ακόμα, να κάνουμε εμείς κουμάντο στην Κύπρο.
Μπορούμε να φανταστούμε πώς θα είναι η κατάσταση, αν τα πλοιάρια συνεχίσουν να μας φέρνουν τους λαθρομετανάστες κατά εκατοντάδες καθημερινά και αν οι αιτήσεις για άσυλο τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης, με επιτάχυνση των διαδικασιών για να τους εντάξουμε, τάχατες, πιο γρήγορα και πιο ομαλά στην κοινωνία μας. Τι θα απογίνει ο λεγόμενος κοινωνικός ιστός; Πώς θα αλλάξει δημογραφικά η Κύπρος; Τι θα γίνει με την Ελληνική Παιδεία μας; Πώς θα επηρεαστεί ο τομέας της ασφάλειας του κράτους μας; Θα μπορούμε να κυκλοφορούμε τα βράδια, σε περιοχές που θεωρούνται κατειλημμένες από συγκεκριμένες εθνικότητες «φιλοξενουμένων»; Σε ποια δυσθεώρητα ύψη θα φτάσει η εγκληματικότητα (θυμίζω π.χ. το γκέτο των Σύρων στην Χλώρακα); Αναλογιστείτε πώς θα νιώθουν και κυρίως πώς θα ενεργήσουν ορισμένοι από αυτούς, όταν μάθουν ότι ένας μικρομεσαίος ντόπιος γραφιάς μπορεί να αμείβεται με 2000 - 3000 ευρώ τον μήνα, ενώ αυτοί παίρνουν επιδόματα και μισθούς της τάξης των 500 ευρώ.
Φανταστείτε ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και ποια θα είναι η συνέχεια (το μέλλον μας), αν όλες οι νεαρές αλλοδαπές, κυρίως Αφρικανές, που βρήκαν την Κύπρο ως κατάλληλη για να εγκυμονήσουν (προφανώς βάσει συγκεκριμένου σχεδίου) καταφέρουν να αποκτήσουν υπηκοότητα. Φανταστείτε πώς νιώθει ο τραπεζικός υπάλληλος, ο ιθαγενής της Κύπρου (που πληρώνει και για τα επιδόματα ως φορολογούμενος) όταν απαντούν στην ερώτηση «πότε θα επιστρέψετε στο Καμερούν;», λέγοντας «Never, Cyprus is my home now!»
Για να παρθούν διορθωτικά μέτρα, πρέπει πρώτα να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος. Τα στατιστικά υπάρχουν, όμως ίσως δεν είναι και αντιπροσωπευτικά. Πόσοι από αυτούς που αιτήθηκαν άσυλο έχουν εγκριθεί και πόσοι έχουν απελαθεί; Πού βρίσκονται τώρα, αυτοί που απορρίφθηκαν; Ο φόβος των πολιτών είναι ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο τραγική από ότι φανταζόμαστε και ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου. Ότι πέραν από τους καταγραμμένους, υπάρχουν και πολλές χιλιάδες παράνομοι αλλοδαποί που δεν ξέρει κανείς ποιοι είναι, πού μένουν και τι κάνουν στην Κύπρο. Πρέπει όχι άμεσα αλλά χθες, να παρθούν δραστικά μέτρα. Η προστασία της πατρίδας από αυτή την νέα απειλή δημογραφικής αλλοίωσης με όλα τα συνεπακόλουθα προβλήματα που αναφέρονται πιο πάνω, να γίνει υπέρτατος νόμος. Υπεράνω όλων των Ευρωπαϊκών οδηγιών και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Για όνομα του Θεού, να μην γίνει η ένταξη μας στην ΕΕ, ο τάφος μας. Κάποια μέτρα, θα μπορούσαν να είναι:
1. Να αναθεωρηθούν οι συμβάσεις που υπογράψαμε ως κράτος, που μας υποχρεώνουν να δεχόμαστε τους αλλοδαπούς και να προσπαθούμε να τους εντάξουμε στην κοινωνία μας. Το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μείζον θέμα απειλής της ασφάλειας του κράτους και απειλής για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Επιβάλλεται να ξεκινήσει μια μεθοδική προσπάθεια για να απαλλαγούμε από τους ανεπιθύμητους, χωρίς να αποκλείονται επιχειρήσεις τύπου «σκούπα».
2. Ναι στην επιτάχυνση των διαδικασιών εξέτασης των αιτήσεων με αυστηρότερα όμως κριτήρια. Αυτοί που αιτούνται πρέπει να διαπιστώνουν (και να το αναμεταδώσουν πλέον, για να μην μας κουβαλούν και συγγενείς και φίλους) ότι οι πιθανότητες να εγκριθούν και να αποκτήσουν υπηκοότητα είναι μία στις δέκα χιλιάδες (όχι ένας στους δύο όπως ίσως είναι σήμερα).
3. Μείωση των επιδομάτων γιατί όπως φαίνεται εξακολουθούν να θεωρούνται ελκυστικά ποσά για αλλοδαπούς που προέρχονται από χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Αν είναι δυνατόν, αντί για επιδόματα να δίδονται μόνο κουπόνια για συγκεκριμένες υπεραγορές ή μόνο τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.
4. Κατά τη διαμονή τους και την εξέταση του αιτήματος τους, έστω και αν είναι για λίγες βδομάδες, να υποχρεούνται να προσφέρουν στο κράτος. Να μην είναι αργόσχολοι και περιχαρείς με διάθεση για ποδόσφαιρο και αθλήματα στα πάρκα και στα γήπεδα της γειτονιάς. Αν πάει π.χ. το μήνυμα στην Νιγηρία και στο Καμερούν και στο Κονγκό ότι οι αιτητές ασύλου συνδράμουν στον αναδασμό ή καθαρίζουν τους δρόμους των πόλεων που τους φιλοξενούν, ίσως διαπιστώσουμε ότι θα μειωθούν και οι μεταναστευτικές ροές.
5. Να γίνουν εισηγήσεις για καλύτερη και πιο αποτελεσματική φύλαξη της πράσινης γραμμής. Να επανδρωθούν τα φυλάκια που εγκαταλείφθηκαν. Να γίνουν εισηγήσεις από το Υπουργείο Εσωτερικών για επαναφορά της θητεία στους 24 μήνες και για στράτευση των γυναικών. Η ολοένα και αυξανόμενη απειλή πρέπει να μας ξυπνήσει επιτέλους από τον λήθαργο. Επαναλαμβάνουμε: Η προστασία μιας πατρίδας που μπάζει από παντού και βουλιάζει, θα πρέπει να είναι υπέρτατος νόμος.
6. Αυστηρότερος έλεγχος των ΜΚΟ που κατά κοινή ομολογία δρουν ως κράτος εν κράτει και λειτουργούν ως Δούρειος Ίππος εντός των τειχών. Από πού προέρχεται η χρηματοδότηση τους; Να κλείσουν, αν εξακριβωθούν ύποπτα και ανεξακρίβωτης ή αμφίβολης προέλευσης εμβάσματα. Μηδενική ανοχή στους μηχανισμούς «εισαγωγής» και εκμετάλλευσης αλλοδαπών. Τα φαινόμενα με τα «κολλέγια μαϊμού» και τα διάφορα γραφεία και επαγγελματίες, τα οποία ειδικεύονται στην παροχή πληροφοριών για τα παραθυράκια που υπάρχουν στον νόμο που επιτρέπουν την μονιμοποίηση και νομιμοποίηση παράνομων αλλοδαπών στην Κύπρο, πρέπει να εκλείψουν. Καταπολέμηση και εκρίζωση της μεθόδου της παραχώρησης υπηκοότητας δια της μεθόδου της τέλεσης πολιτικών γάμων. Μηδενική ανοχή στα Δημαρχεία και στα Δημοτικά Συμβούλια.
7. Παράλληλα με τα πιο πάνω, θα πρέπει να γίνουν επιτέλους να γίνουν βήματα στον τομέα της παροχής κινήτρων για την αύξηση των γεννήσεων στον γηγενή πληθυσμό (τους Έλληνες αυτού του τόπου). Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει ο τρόπος. Να βρεθεί ένας τρόπος να πειστούν οι Έλληνες αυτού του τόπου, να κάνουν και τρίτο παιδί, χωρίς να βρεθούμε υπό κατηγορία για ρατσισμό και χωρίς να το εκμεταλλευτούν οι αλλογενείς για να εισπράττουν επιδόματα τέκνων. Η υπογεννητικότητα μας, σε συνδυασμό με τον εποικισμό και την λαθρομετανάστευση, καθιστούν σταδιακά τους Έλληνες στην Κύπρο, ως είδος υπό εξαφάνιση. Με ημερομηνία λήξης. Είναι απλά μαθηματικά!
Η ηγεσία πρέπει επιτέλους να αφουγκραστεί την κοινή γνώμη. Αυτές τις απόψεις, τις ασπάζεται η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Υπάρχουν μόνο μηδαμινού ποσοστού εξαιρέσεις. Να ακούσει και να δράσει αναλόγως άμεσα για το καλό της Κύπρου μας. Για να μην αφήσουμε, μέσω της νέας αυτής εισβολής, να παραδοθεί η πατρίδα μας στους ξένους. Για να αποτραπεί ο αφανισμός του Κυπριακού Ελληνισμού.