Η αξία της ανθρώπινης ζωής και το Καστελόριζο

Μιλώντας την Πέμπτη που μας πέρασε, στην διαδικτυακή εκπομπή Right2theBone με τον καθηγητή Γεώργιο Φίλη, άριστο αναλυτή των διεθνών σχέσεων, στην κουβέντα ήλθε το ζήτημα της αποστολής των Ελληνικών Δυνάμεων στο Σαχέλ. Ένα ζήτημα το οποίο την εβδομάδα που πέρασε ήλθε ξανά στην επικαιρότητα.

Ο καθηγητής, σκεπτόμενος εκτός των «γραμμών» να στείλουμε στρατιώτες στο Σαχέλ ή του να μην στείλουμε στρατιώτες στο Σαχέλ, έθεσε στο τραπέζι μια ρεαλιστικότατη πρόταση. Την δημιουργία μιας ιδιωτικής εταιρείας ασφαλείας, στελεχωμένης από απόστρατους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού, που θα μπορέσει να «χτίσει» πάνω στο γεγονός ότι στην χώρα μας υπάρχει καθολική επιστράτευση. Μιας ιδιωτικής εταιρείας ασφαλείας, που θα μπορούσε κάλλιστα να συνάψει μια συμφωνία με το Τσαντ ή με την Γαλλία, προκειμένου να βρεθεί στην περιοχή του Σαχέλ.

Έτσι η χώρα μας θα μπορούσε να μην στείλει Έλληνες στρατιωτικούς στην περιοχή και ταυτόχρονα να πατά γερά σε αυτή. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για περιοχές όπως η Λιβύη ή όπου αλλού χρειαστεί στο μέλλον, να υπάρχει (ημι)επίσημη παρουσία της χώρας μας. Όπως μάλιστα σημείωσε ο Γεώργιος Φίλης, την στιγμή που στην Ελλάδα εφοπλιστές συντηρούν και αναβαθμίζουν τον στόλο του Πολεμικού Ναυτικού μας, θα του φαινόταν αδιανόητο να μην μπορεί να βρεθεί κάποιος που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει μια τέτοια εταιρεία.

Η πρόταση του κ. Φίλη δεν είναι κάτι το καινούριο. Έχει ξανακουστεί – ακόμη και στην ίδια εκπομπή - και από άλλους διεθνείς αναλυτές και πανεπιστημιακούς. Οι οποίοι με ρεαλισμό την υποδεικνύουν ως την λύση που μπορεί να «ανοίξει» ορίζοντες για την χώρα μας και να διασφαλίσει τα εθνικά μας συμφέροντα, χωρίς να χρειαστεί να φτάνουν οι Τούρκοι μέχρι την Κρήτη.

Κάθε φορά που τους ρωτώ τι φταίει που δεν υλοποιείται αυτή η πρόταση, η απάντηση είναι καρμπόν. Δεν υπάρχει η πολιτική θέληση για κάτι τέτοιο. Η ελληνική πολιτική ελίτ δεν είναι διατεθειμένη να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα, μεσομακροπρόθεσμης αναβάθμισης της χώρας μας. Αντιθέτως, αυτό που κυριαρχεί είναι μια προσπάθεια για «ηρεμία» με κάθε κόστος.

Όταν η κυρίαρχη αξία, αντί για την υπεράσπιση της ελευθερίας, την υπεράσπιση της δημοκρατίας, την υπεράσπιση της κυριαρχίας είναι η «ανθρώπινη ζωή», είναι σαφές ότι τέτοιου είδους προτάσεις θα βρίσκουν μπροστά τους τοίχο. Ένα αξιακό σύστημα που δεν προτεραιοποιεί με ορθό τρόπο τις αξίες, είναι σαφές ότι αναπαράγεται το τελευταίο διάστημα στην χώρα προκειμένου να υπηρετήσει συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Εάν δεν οδηγηθούμε στο σημείο η αξία της «ανθρώπινης ζωής» να υπερτερεί της αξίας.