«Φασίστες» με το ζόρι

Αν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου υπήρχε ένα κίνημα σαν και αυτό που υπάρχει στην χώρα μας ενάντια στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας, είναι σίγουρο ότι θα είχε φέρει εξαιρετικά οδυνηρές για το πολιτικό σύστημα εξελίξεις. Πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο (αναλογικά) από το Tea Party στις ΗΠΑ, που οδήγησε στην κατάληψη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος από τον Ντόναλντ Τραμπ. Είναι κάτι πολύ πιο ευρύ (και πάλι αναλογικά) από οποιοδήποτε λαϊκιστικό κίνημα σε ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των δράσεων της PEGIDA στη Γερμανία που έφεραν στο προσκήνιο την AfD.

Εδώ και τόσο καιρό, από την ημερομηνία υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών, έχουν γίνει δεκάδες συγκεντρώσεις, ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα, έχουν βγάλει ανακοινώσεις δεκάδες - εάν όχι εκατοντάδες - σύλλογοι και τοπικοί οργανισμοί, έχει πάρει θέση η Εκκλησία, έχουν κινητοποιηθεί πολλές χιλιάδες άνθρωποι. Σχεδόν κάθε ημέρα υπάρχει κάτι σχετικό που γίνεται σε κάποια πόλη της χώρας.

Και δεν ακούγεται κιχ! Γιατί δεν ακούγεται κιχ σχετικά με το πιο συντονισμένο κύμα αντίστασης σε κάποια κυβερνητική πράξη τις τελευταίες δεκαετίες; Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα τηλεοπτικό μέσο το οποίο να προβάλλει αυτές τις εκδηλώσεις; Γιατί το πολιτικό σύστημα γνωρίζει ότι σε περίπτωση που επιτραπεί σε αυτό το κίνημα να ακουστεί, τότε θα πολλαπλασιαστεί και θα έχει ως αποτέλεσμα την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού ως έχει σήμερα.

Είναι σαφές ότι από πλευράς της κυβέρνησης γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να «εκτραπεί» το κύμα αγανάκτησης προς την Χρυσή Αυγή. Η σχεδόν καθημερινή αγωνιώδης προσπάθεια των κυβερνητικών στελεχών να βαφτίσουν φασίστες, ακροδεξιούς και όλα τα υπόλοιπα είναι φανερό ότι έχει ως σκοπό και να περιθωριοποιήσει και να σπρώξει τον κόσμο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Το αστείο είναι η ανοχή της Νέας Δημοκρατίας σε αυτή την τακτική. Η οποία περίπου σιωπά και επιτρέπει στην κυβέρνηση να κάνει ό,τι θέλει. Υποσκάπτει την ίδια την αντίσταση του ελληνικού λαού, κάνοντας ξεκάθαρο ότι η ίδια θα «τηρήσει» την συμφωνία όταν «έλθει στα πράγματα». Γιατί και αυτή με την σειρά της γνωρίζει ότι ένας θανάσιμος γι’ αυτήν κίνδυνος καιροφυλακτεί στις συγκεκριμένες αντιδράσεις. Και αυτή προτιμά τη διοχέτευση του κόσμου προς την Χρυσή Αυγή, παρά σε κάτι το οποίο θα απειλήσει ευθέως την ίδια της την δομή, κάτι που θα έχει ελπίδες διάτρησης της πολιτικής της βάσης. Και γι’ αυτό ακόμη και τα προσκείμενα στη Ν.Δ. μέσα ακολουθούν ακριβώς την ίδια τακτική με αυτά τα μέσα που στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Σιωπή.

Και είναι πραγματικά κρίμα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που παλεύουν για την Μακεδονία είναι το «καλύτερο» τμήμα του ελληνικού λαού. Είναι αυτοί οι οποίοι δεν κινητοποιούνται μόνο για την τσέπη τους, αλλά και για την πίστη τους. Και θέλουν όλοι να τους κάνουν με το ζόρι «φασίστες»!