Τον πήρες ψηλά τον αμανέ Alexis

Αφού απέτυχε να εφαρμόσει την πολιτική για την οποία τον ψήφισε ο ελληνικός λαός (κατάργηση Μνημονίου και μόνο), ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του προχωρούν ακάθεκτοι στην εφαρμογή του μοναδικού σχεδίου που είχαν, ακόμα από τους καιρούς του 3%: την αλλοίωση και διάλυση της εθνικής μας κοινωνίας.

Όλα τα υπόλοιπα (κοινωνική δικαιοσύνη, παραγκωνισμός των «γερμανοτσολιάδων») και όλα όσα γοητευτικά υπόσχονται σε παγκόσμιο επίπεδο οι αριστεροί, ούτε πραγματοποιήθηκαν ούτε πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Όχι μόνο γιατί δεν προλαβαίνει να τα πραγματοποιήσει αλλά επειδή δεν θέλει και επειδή δεν μπορεί. Διότι είναι τέτοια η φύση της Αριστεράς παγκοσμίως, που προσγειώνεται στην πραγματικότητα μόνο αν είναι να επιβιώσει πολιτικά. Το είδαμε να συμβαίνει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Σοβιετική Ένωση ξέχασε τις διεθνιστικές της αηδίες και πρόταξε τον Πατριωτισμό των ανθρώπων ώστε να αντιμετωπίσει τον Άξονα. Το είδαμε και με τον Τσίπρα, όταν απέστη πλήρως από τις προεκλογικές του υποσχέσεις και έγινε μνημονιοπροσκυνητής!

Τα περισσότερα όμως από τα σημεία του προγράμματός του τα εφαρμόζει με σχολαστική ακρίβεια, έχοντας ένα μεγάλο σύμμαχο: την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους κανόνες και τους νόμους της, οι οποίοι δεν απέχουν καθόλου από την αταξική και πολυπολιτισμική κοινωνία, την οποία ονειρεύονται οι αριστεροί παγκοσμίως. Απορώ ειλικρινώς γιατί τα αριστερά κόμματα εναντιώνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια χαρά προωθείται η αριστερή ατζέντα μέσω αυτού του υπερκρατικού και υπερεθνικού οργανισμού, που ισοπεδώνει λαούς και έθνη κατά βούληση. Λαθρομετανάστευση, «Προσφυγικό», υποβάθμιση της θρησκείας, δημιουργία φύλων και φυλών από το πουθενά, ανοχή στον επιχειρούμενο εξισλαμισμό και μια σειρά ακόμα θεμάτων, δείχνουν την πλήρη σύμπνοια Ε.Ε. και Αριστεράς.

Και μέσα σε αυτό το κλίμα, έρχεται ο Τσίπρας με αφορμή τον ξυλοδαρμό του Μπουτάρη, να μιλήσει για «Μαύρο Μέτωπο» και να προσβάλλει εκατομμύρια Ελλήνων, που είμαι βέβαιος ότι είπαν «γεια στα χέρια» όσων έριξαν μερικές καρπαζιές στον, κατ’ εξακολούθηση υβριστή του Ελληνισμού, δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Το λογικό στην περίπτωση του Μπουτάρη θα ήταν να τον έχει αρπάξει ήδη ο «αντιρατσιστικός» νόμος και να είναι ήδη συνταξιούχος. Όμως ο «αντιρατσιστικός» είναι εδώ για να κυνηγάει Έλληνες και όχι για να υπερασπίζει τα συμφέροντά τους. Φυσική συνέπεια τα κλωτσίδια διότι ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται τα κενά. Και όσο το κράτος θα αφήνει εσκεμμένα τα κενά, ο λαός θα αντιδράει όπως στην περίπτωση του Μπουτάρη, ίσως και χειρότερα.

Ο Τσίπρας όμως δεν έμεινε στην καταδίκη του γεγονότος, που είναι και λογικό από την μεριά του, μια και όταν κατρακυλάς χρειάζεσαι συμμάχους και πρέπει να τους υπερασπιστείς. Πέρασε στην αντεπίθεση και με τον Μπουτάρη στο πλευρό του, επιτέθηκε σε «Μαύρα Μέτωπα», σε «φασίστες», σε «ακροδεξιούς», δηλαδή στην ουσία στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ο οποίος με ένα «γεια στα χέρια σας λεβέντες» επικρότησε την ενέργεια των συμπατριωτών μας. Πολλοί λένε ότι άργησε κιόλας να συμβεί. Με λίγα λόγια, η γλώσσα του αυθάδη κομμουνιστή μάκρυνε. Ελλείψει ουσιαστικής αντιπολίτευσης το βρίσκω λογικό, διότι όταν διεξάγεις μια ιδεολογική μάχη (διότι αυτό ακριβώς κάνει ο Τσίπρας) και δεν έχεις αντίπαλο, τότε περνάς στην φουλ επίθεση ως τη νίκη.

Η ύβρις στους Θεσσαλονικείς μέσω της φράσης «Μαύρο Μέτωπο» δείχνει ξεκάθαρα ποιον φοβάται και ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος του Τσίπρα: ο ελληνικός λαός που, κόντρα στην επιχειρούμενη κομμουνιστοποίηση, δείχνει ισχυρά εθνικά αντανακλαστικά και «τιμωρεί» ενίοτε όποιον τον προσβάλλει. Όσες «καταδίκες» και αν του δίνει ο πολιτικός κόσμος, ο ελληνικός λαός αντιδρά στην εθνική καταστροφή που τον οδηγεί το πολιτικό σύστημα. Και θα κοντύνουν οι γλώσσες πολλών.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο Ιουνίου 2018 της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος».