Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ αντιμετωπίζει και πάλι με απορία την επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Μετά την περιπλάνηση του κ. Καραμανλή στις «προσωπικότητες» της διεθνιστικής αριστεράς, η επιλογή της Ν.Δ. κατέληξε να είναι ο κ. Κάρολος Παπούλιας. Είναι άλλη μία επιλογή συμβιβασμού με την αριστερά, με το «Προεδρικό ΠΑΣΟΚ», με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η «συναίνεση» που επικαλείται ο κ. Καραμανλής, είναι η συναίνεση στην ακυβερνησία της Ν.Δ., στον ενδοτισμό της εξωτερικής μας πολιτικής, στην κρατικο-δίαιτη οικονομία, είναι η συναίνεση σε μία πολιτική που δεν διαφέρει και πολύ από το «αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ» που επικαλείτο επί χρόνια η Ν.Δ. και ο κ. Καραμανλής.
Οσο για τον κ. Παπούλια, εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το ασυγχώρητο λάθος του το 1987 να άρει - μονομερώς - το «εμπόλεμο» με την Αλβανία, ξεπουλώντας ουσιαστικώς τα ανθρώπινα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, ούτε φυσικά ότι στήριξε όλη την τριτοκοσμική και ατελέσφορη πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξωτερική μας πολιτική.
Στην επιλογή του κ. Παπούλια εμείς καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι κέρδισε ο κ. Παπανδρέου: τοποθέτησε έναν δικό του άνθρωπο στην Προεδρία της Δημοκρατίας και απέφυγε τις εκλογές, γλιτώνοντας κατά αυτό τον τρόπο την θέση του στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Αδυνατούμε όμως να καταλάβουμε τι κέρδισε η Ελλάς και η Ν.Δ. Για άλλη μία φορά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Καραμανλής στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.