Η κατάρρευση της πολυπολιτισμικής ουτοπίας

Οι δολοφονικές τρομοκρατικές επιθέσεις των «Βρετανών» μουσουλμάνων εναντίον των απλών συμπολιτών τους γκρέμισαν με τραγικό τρόπο τις πολυπολιτισμικές ουτοπίες της Αριστεράς και των φιλελευθέρων. Έδειξαν ότι τα φληναφήματα περί «ενσωμάτωσης» και «πολιτιστικής συμβατότητας» των διαφόρων εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στις Ευρωπαϊκές χώρες είναι απλοί ευσεβή πόθοι, ή κάτι χειρότερο: είναι απόρροια της διεθνιστικής ουτοπίας των εκφραστών τους.

Με βάση τα πορίσματα της βρετανικής αστυνομίας και οι 4 βομβιστές ήταν Βρετανοί πολίτες, γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, σπούδασαν και εργάζονταν στην Βρετανία, ενσωματωμένοι - υποτίθεται - σε μία χώρα, η οποία όχι μόνο «σέβεται» τα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων της, αλλά στο όνομα του «πολιτικώς ορθού» έχει συνθλίψει την εθνική ταυτότητα των πραγματικών Βρετανών, καταπιέζοντας οποιονδήποτε αντιστέκεται στην πολυπολιτισμική ουτοπία.

Αυτοί λοιπόν οι «Βρετανοί» αποφάσισαν μία ημέρα να δολοφονήσουν μαζικά όσους περισσότερους Βρετανούς μπορούσαν στο μετρό και στα λεωφορεία. Δεν σκότωσαν Βρετανούς πολιτικούς ή μεγαλοεκδότες, βιομηχάνους ή στρατιωτικούς. Δολοφόνησαν αδιακρίτως γυναίκες και παιδιά, απλούς εργαζομένους που πήγαιναν στην εργασία τους και μητέρες που πήγαιναν τα παιδιά τους στο σχολείο. Το έγκλημά τους; Ήταν «Δυτικοί», εκπροσωπούσαν στα μάτια τους τον Δυτικό πολιτισμό, με ότι αυτό συνεπάγεται στην φαντασίωση της φανατισμένης ισλαμικής προπαγάνδας.

Εδώ χρειάζεται να διευκρινίσουμε κάποια θέματα και να σεβασθούμε την αλήθεια. Ασφαλώς και η πολιτική των Η.Π.Α. και της Βρετανίας είναι λανθασμένη στο θέμα του Ιράκ. Ασφαλώς και η πολιτική των Η.Π.Α. στο Μεσανατολικό δεν δίνει διέξοδο στους καταπιεσμένους Παλαιστινίους και είναι εχθρική έναντι των Αράβων. Όλα αυτά είναι σωστά. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί, ούτε συμψηφίζει, την ισλαμική τρομοκρατία στην Μαδρίτη και το Λονδίνο.

Και πολύ περισσότερο, αυτό δεν μας εξηγεί πως ο «ενσωματωμένος» και μορφωμένος «Βρετανός» πολίτης μουσουλμανικού θρησκεύματος βγαίνει από το σπίτι του στο Leeds για να πάει να σκοτώσει αδιακρίτως στο Λονδίνο τους έως χθες συμπολίτες του.

Και εδώ πρέπει να αντιμετωπίσουμε την σκληρή πραγματικότητα, όσον και εάν αυτή πονάει τις διεθνιστικές ουτοπίες της Αριστεράς. Και η πραγματικότητα είναι ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί του τρίτου κόσμου που μετανάστευσαν στην Ευρώπη δεν είναι συμβατοί με τον δυτικό πολιτισμό, όπως αυτός μετουσιώνεται στο κράτος δικαίου, στην κοινωνία των πολιτών, στην κληρονομιά της Αρχαιοελληνικής σκέψεως και φιλοσοφίας, στον χριστιανισμό.

Ο δυτικός πολιτισμός είναι όχι μόνο ξένος προς τον ισλαμικό κόσμο, αλλά εκλαμβάνεται από αυτόν και ως εχθρικός. Το σύνθημα «Αμερική ο μεγάλος σατανάς» αποκρυσταλλώνει αυτή την πραγματικότητα. Και εδώ ως «Αμερική» νοείται κάθε τι το δυτικό.

Η διαδικασία της παγκοσμιοποιήσεως φέρνει πιο κοντά τα κράτη, τα έθνη, τους πολιτισμούς και τις θρησκείες. Με θετικά αλλά και πάρα πολλά αρνητικά σημεία. Η πύκνωση της επικοινωνίας στην οικονομία, τον πολιτισμό, την τεχνολογία και τις μεταφορές, μεταξύ των διαφόρων περιοχών του πλανήτη δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Ο Ταλιμπάν της σπηλιάς του Αφγανιστάν έχει φτιάξει τα δικά του δίκτυα επικοινωνίας και μεταφοράς.

Η γέφυρα μεταξύ της σπηλιάς του και του εχθρικού δυτικού κόσμου είναι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Ευρώπης. Οι οποίοι δεν ενσωματώνονται στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και αυτό όχι διότι είναι φτωχοί προλετάριοι, όχι επειδή τους καταπιέζουν οι κακοί γηγενείς Ευρωπαίοι, όχι διότι δεν έχουν προλάβει ακόμη να εγκλιματισθούν στις δικές μας συνήθειες. Αυτό το παραμύθι πρέπει να τελειώσει. Οι βομβιστές του Λονδίνου ήταν απόφοιτοι πανεπιστημίου και του Βρετανικού εκπαιδευτικού συστήματος. Δεν ζούσαν από την πρόνοια, ανήκαν στα μεσοαστικά στρώματα. Κανένας ποτέ δεν τους καταπίεσε. Ήταν δεύτερης και τρίτης γενιάς «Βρετανοί» πολίτες.

Τίποτα από όλα αυτά δεν απέτρεψε την σφαγή στο Λονδίνο. Διότι οι μαρξιστικές ερμηνείες δεν εξηγούν, ούτε και μπορούν να αναλύσουν την απλή πραγματικότητα. Και αυτή μας λέει ότι πληθυσμοί με τελείως διαφορετικές εθνολογικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές καταβολές δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά στον ίδιο γεωγραφικό χώρο, κυρίως στον Ευρωπαϊκό, ο οποίος συγκροτείται από ιστορικά εθνικά κράτη.

Και αυτό φαίνεται σε περιόδους κρίσεως και εντάσεων. Διότι μόνο τότε μπορεί να γίνει το crash test επιτυχίας ή αποτυχίας του πολυπολιτισμικού μοντέλου. Και αυτό το βλέπουμε στην καθημερινότητα της Δυτικής Ευρώπης. Στα προάστια του Παρισιού που οι τρίτης γενιάς νεαροί μουσουλμάνοι νιώθουν την διαφορετικότητά τους έναντι της Γαλλίας και των Γάλλων. Το είδαμε στο θέμα της ισλαμικής μαντίλας στα Γαλλικά σχολεία. Το βλέπουμε στο Βερολίνο και την Γερμανία που οι Τούρκοι εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως ... Τούρκοι. Το βλέπουμε σήμερα στην Αμβέρσα του Βελγίου, όπου ένας «Βέλγος» μουσουλμάνος ιατρός ηγείται ενός ριζοσπαστικού ισλαμικού συνδυασμού για να μετατρέψει την Αμβέρσα σε Μέκκα!

Οι μόνοι που αδυνατούν να τα δουν και να το συνειδητοποιήσουν είναι οι ποικιλώνυμοι αριστεροί, οι διάφορες ΜΚΟ που καλύπτουν τον ουτοπικό διεθνισμό τους πίσω από τον «ανθρωπισμό» και την «καταπολέμηση του ρατσισμού», διάφοροι γραφειοκράτες του ΟΗΕ που διαχειρίζονται δις δολάρια για να «βοηθήσουν» τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, και οι οπαδοί της παγκοσμιοποιήσεως και των ανοικτών αγορών, στο μυαλό των οποίων το εθνικό κράτος πεθαίνει και στην θέση του αναδύεται μία «παγκόσμια δημοκρατία» και η καθολικότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχει αντικαταστήσει την εθνική κυριαρχία.

Ο Samuel Huntington στο τελευταίο βιβλίο του «Ποιοί είμαστε;» (“Who are we?”) διαλύει την πολυπολιτισμική ουτοπία, ακόμη και στις ΗΠΑ. Και κατατάσσει τα ιδεολογήματα του πολυπολιτισμού στους εχθρούς της δημοκρατίας και της κοινωνίας. Αν αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ, τότε πως στην Ευρώπη ευδοκιμούν αυτά τα διεθνιστικά παραισθησιογόνα; Η κύρια αιτία είναι η ιδεολογική τρομοκρατία της Αριστεράς και η από-εθνικοποίηση της πολιτικής και πνευματικής μας ελίτ.

Τρανό παράδειγμα η πατρίδα μας. Ο κ. Παυλόπουλος επιχειρεί την τρίτη προσπάθεια «νομιμοποιήσεως» των λαθρομεταναστών και νομοθετεί υπέρ της επανένωσης των οικογενειών των μεταναστών, το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά τάσσεται υπέρ του δικαιώματος ψήφου των μεταναστών στις εκλογές προκειμένου να «ενσωματωθούν», στην Παιανία προσπαθούν να φτιάξουν ένα τεράστιο τζάμι με ένα ισλαμικό κέντρο και οι οπαδοί του Διαφωτισμού (Βενιζέλος - Μάνος) θέλουν να κατεβάσουν τις εικόνες του Χριστού από τα σχολεία για να μην σκανδαλίζονται τα παιδιά των μουσουλμάνων μεταναστών! Game over.

Επειδή δε στην Ελλάδα η ακολουθητέα πολιτική πρέπει να περάσει μέσα από την αποδοχή και την επιβράβευση του ΔΟΛ και του κ. Φυντανίδη, πρέπει να πάρει τα αριστεία «δημοκρατικότητας» των κ.κ. Πρετεντέρη, Σωμερίτη, Μουζέλη και Τσουκαλά, πρέπει να έχει ως οδηγό το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ (κόμμα των μειονοτήτων και των αριστερών ακτιβιστών) κάθε αμφισβήτηση του πολυπολιτισμού και της άνευ όρων μεταναστεύσεως βαπτίζεται «ρατσισμός» και «ξενοφοβία». Κατ' αυτό τον τρόπο η Αριστερά εμποδίζει κάθε συζήτηση στο θέμα αυτό και εξοβελίζει κάθε αντίπαλό της πέραν του «δημοκρατικού τόξου».

Οι τρομοκρατικές ενέργειες στο Λονδίνο είναι μία ευκαιρία αφυπνίσεως για όλη την Ευρώπη. Πρέπει να συζητήσουμε επιτέλους στα σοβαρά, χωρίς εμμονές και στερεότυπα, το πρόβλημα του πολυπολιτισμού και της μεταναστεύσεως. Αν αποφύγουμε το πρόβλημα με τον ίδιο τρόπο που το κάνει η στρουθοκάμηλος, τότε το αύριο θα είναι χειρότερο του σήμερα. Έχουμε υποχρέωση να διασφαλίσουμε την ασφάλεια και την ευημερία των Ευρωπαίων πολιτών από τους εχθρούς του δυτικού πολιτισμού που βρίσκονται εκτός Ευρώπης και από τους υπονομευτές του, οι οποίοι βρίσκονται, δυστυχώς, εντός Ευρώπης.