Αποφασιστικότητα και αποθράσυνση Τουρκίας

  • Δημοσιεύτηκε: 14 Οκτώβριος 2020

    Μετά την επαναφορά του «Oruc Reis» στις ελληνικές θάλασσες και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ελπίζω ότι θα σταματήσει επιτέλους η κυβέρνηση να ζει σε έναν ιδεατό κόσμο καλών προθέσεων, καλόπιστων διαλόγων και συνεννοήσεων, και προσδοκίας ενός εθνωφελούς αποτελέσματος μέσω της διπλωματικής οδού.

    Γίνεται φανερό πλέον ότι η Τουρκία έχει βάλει ρότα για τη δημιουργία τετελεσμένων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου προκειμένου να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος σέρνοντας τη χώρα μας σε συζητήσεις με την ατζέντα που αυτή θέλει. Παράλληλα όμως δείχνει πως είναι έτοιμη, αν δεν το επιζητεί κιόλας, να προκαλέσει θερμό επεισόδιο, με απρόβλεπτες εξελίξεις και συνέπειες.

    Όσα διαδραματίστηκαν στο Αιγαίο αλλά και στα χερσαία σύνορά μας, είτε με την μορφή παραβιάσεων του εναερίου χώρου μας, είτε με το «Oruc Reis», ή με την πίεση των λαθρομεταναστευτικών ροών ή με τις προκλήσεις στη Θράκη μας δεν αποτελούν παρά αντιπερισπασμούς, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό μας από τον πραγματικό της στόχο. Και ο στόχος αυτός δεν είναι άλλος από την Κύπρο μας.

    Έχει δηλωθεί και από τα πιο επίσημα χείλη στο παρελθόν: «Αυτοί που ονειρεύονται να τερματίσουν την ύπαρξη της τουρκικής σημαίας και του λαβάρου στην Κύπρο, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη ένδειξη και το σύμβολο της ύπαρξής μας στη Μεσόγειο, θα απογοητευτούν. Αν έχετε τη δύναμη και το θάρρος, μπορείτε πληρώνοντας το τίμημα να πάρετε την Κύπρο που πληρώσαμε με το αίμα του κάθε ήρωά μας» (Γιγίτ Μπουλούτ, σύμβουλος Ερντογάν, 18.01.2017).

    «Η Τουρκική Δημοκρατία δεν θα πει ναι σε καμία λύση στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο, στην οποία δεν θα συμμετέχει η ίδια, είτε αφορούν θέματα οικονομίας ή στρατιωτικά ή ασφαλείας ή αμυντικά. Σε αυτό το θέμα είμαστε πολύ αποφασισμένοι» (Χουλουσί Ακάρ, 29.01.2019).

    «Το κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις με τον ίδιο τρόπο που σκέφτηκαν πριν από 45 χρόνια, με τον ίδιο τρόπο που υλοποίησαν τα σχέδιά τους, με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουμε τα γεγονότα σήμερα προκειμένου να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των αδελφών μας στην Κύπρο, τα δικαιώματα του τουρκοκυπριακού λαού. Κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε» (Χουλουσί Ακάρ, 02.08.2019).

    «Κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί πως ο τουρκικός στρατός δεν θα διστάσει να κάνει το ίδιο βήμα που έκανε πριν από 45 χρόνια» (Ταγίπ Ερντογάν, 20.07.2019).

    «Οι κακομαθημένες Ευρωπαϊκή Ένωση, Ελλάδα και ελληνοκυπριακή πλευρά μάς κρατούν αιχμαλώτους. Είναι η πρωταρχική μας επιλογή να επιλύσουμε τις διαφορές σχετικά με την κατανομή των πολιτικών και εμπορικών προοπτικών στην Ανατολική Μεσόγειο σε δίκαιη βάση» (Ταγίπ Ερντογάν, 01.10.2020).

    Είναι προφανές ότι η Τουρκία θεωρεί την Κύπρο τον αδύναμο κρίκο. Αυτόν τον κρίκο πιθανότατα θα επιχειρήσει να σπάσει προκειμένου να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της. Είναι χαρακτηριστική μάλιστα η ανήθικη πρότασή της προς την Αίγυπτο για οριοθέτηση ΑΟΖ και «παραχώρηση».

    Και οι επιδιώξεις της αυτές ενθαρρύνονται και αποθρασύνονται λόγω της έλλειψης αποφασιστικότητας από πλευράς της Ελλάδος. Αποφασιστικότητα που ακόμη κι αν αποτυπώνεται μερικώς στο επιχειρησιακό πεδίο, δυστυχώς κάθε άλλο παρά αποτελεσματική είναι στο διπλωματικό πεδίο.

    Είναι χαρακτηριστικές της κυβερνητικής εθελοτυφλίας οι δηλώσεις του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Καιρίδη στον ΣΚΑΪ (22.09.2020), ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Αποδείχθηκε ότι η επιθετικότητα δεν ανταμείβεται, αντιθέτως προκαλεί ευρωπαϊκή αφύπνιση και ευρύτερη συσπείρωση». Είπε επίσης: «Στη Σύνοδο δεν πηγαίνουμε για να πιούμε καφέ»!

    Κανείς δεν θα έλεγε όχι και για έναν καφέ στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο. Δυστυχώς, όμως, με τοποθετήσεις σαν κι αυτές, που ωραιοποιούν μία κατάσταση, κρύβουν το δάσος πίσω από ένα δέντρο και διαψεύδονται δραματικά από τις εξελίξεις, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτός ο καφές να είναι της παρηγοριάς...