Η εμφατική διάψευση των κυβερνητικών προσδοκιών για την τουριστική περίοδο που διανύουμε θα πρέπει επιτέλους να μας προβληματίσει σοβαρά. Σίγουρα υπάρχουν παράμετροι που ξεφεύγουν από τα στενά όρια μιας κρατικής πολιτικής και επηρεάζουν καταλυτικά τις εξελίξεις.
Με αφορμή τη φρικτή δολοφονία στα Γλυκά Νερά πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν, κάποια εκ των οποίων υπερέβησαν, ως συνήθως, τα όρια της υπερβολής ή και της γελοιότητας ακόμη. Ανάμεσα σε αυτά ξεχώρισαν όσα αποτύπωναν την τρελή χαρά των εμπνευστών τους.
Στις 12 Ιουνίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από την ημέρα που βρέθηκε ελλαδίτικη κυβέρνηση να υπογράψει συμφωνία για την εκχώρηση του ονόματος, της εθνικότητας και της γλώσσας των Ελλήνων Μακεδόνων στους σφετεριστές τους.
Στον νομό Ξάνθης κατοικεί ο μεγαλύτερος πληθυσμός των Πομάκων συμπατριωτών μας και πάντοτε οι πράκτορες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο στην προσπάθειά τους να τους προσεγγίσουν και να τους μεταστρέψουν συνειδησιακά.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ αποτελεί την κορύφωση ενός αγώνα 100 και πλέον ετών του αρμενικού έθνους. Ήταν ένας αγώνας που εξελίχθηκε συστηματικά.
Όσα συνέβησαν κατά την επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα, και κυρίως κατά τη συνέντευξη Τύπου, αναλύθηκαν ήδη εξαντλητικά, υπό το πρίσμα είτε ενός ενθουσιασμού, είτε ενός προβληματισμού για την αποτελεσματικότητά τους.
Στις 26 Ιουλίου 2017 υπεγράφη στο Βερολίνο η συμφωνία για την δημιουργία ενός Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας (ΕΓΙΝ). Οι υπογραφές για την ίδρυσή του «έπεσαν» την 4η Ιουλίου 2019.
Εδώ και 11 χρόνια από την ημερομηνία υπογραφής του πρώτου Μνημονίου, η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, η μικρομεσαία επιχείρηση δηλαδή, πλήττεται ανελέητα. Είχε προηγηθεί η καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής.
Το όραμα της δρακογενιάς εκείνης του εθνικού ξεσηκωμού δεν ήτο απλώς και μόνο μια «μικρά και έντιμος Ελλάς». Το όραμα εκείνης της γενιάς ήταν η απελευθέρωση της πατρίδος, αλλά και του Ελληνισμού ολόκληρου.
Πέρα από τους πανηγυρικούς της ημέρας (που κι αυτοί θα ακουστούν σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα, χωρίς την παρουσία των πολιτών), αυτό που πρέπει να αναλογιστούμε πρωτίστως είναι το κατά πόσον ο σκοπός της εθνικής μας επανάστασης επιτεύχθηκε.
