Η πολιτική εισήγηση του αρχηγού στο 2ο Συνέδριο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Πέρασε μία δεκαετία από το ιδρυτικό Συνέδριο του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ. Σε όλη αυτή την δεκαετία, μία σύλληψη που είχε έντονα τα βουλησιοκρατικά στοιχεία, μετουσιώθηκε σε μία μικρή παράμετρο της ελληνικής κοινωνίας και κατέκτησε αποδοχή αλλά και γέννησε αντιδράσεις, κατ' αντικειμενική κρίση, μεγαλύτερες της εμβελείας της.

Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ γέννημα της επιθυμίας των Ελλήνων Εθνικιστών να παίξουν πια πρωταγωνιστικό ρόλο, κατ' αρχήν στον χώρο του πατριωτικού κινήματος, γέννημα της καταρρεύσεως και της αποσυνθέσεως όλων των λογικών στον χώρο της «Εθνικής Δεξιάς» της δεκαετίας του 1980, έθεσε εδώ από την αρχή ένα μεγάλο στοίχημα:

• Να συγκροτήσει ένα πολιτικό λόγο σύγχρονο και επίκαιρο, που από την μία να στηρίζεται στην ιδεολογία του ελληνικού εθνικισμού, μα από την άλλη να ακούει την φωνή της ελληνικής κοινωνίας.
• Να συνταιριάζει το εθνικό με το κοινωνικό, όχι τόσο έτσι όπως το κατάλαβαν πολλοί, με την έννοια του είμαστε δεξιοί στα εθνικά και αριστεροί στα κοινωνικά, μα περισσότερο με την έννοια ότι το εθνικό εκφράζει την ιστορικότητα, την διαχρονικότητα, την συνέχεια, την γενικότητα και το κοινωνικό εκφράζει το τώρα, το σήμερα, το συγκεκριμένο, το μετρήσιμο.
• Να αναδείξει πολιτικά στελέχη που θα καταξιωθούν μέσα από τον πολιτικό αγώνα και θα κερδίσουν την εκτίμηση και την αγάπη των συμπατριωτών τους.
• Να οικοδομήσει δομές πολιτικές, μηχανισμούς πολιτικούς, που να συνθέτουν και να ενώνουν, που να παράγουν πολιτική σκέψη και πολιτικά στελέχη, που να μην επιτρέπουν προσωπικές πολιτικές, που να αποτρέπουν την διαίρεση και την διχόνοια, που να συγκεντρώνονται στο μεγάλο, στο ουσιώδες, στο μακρύπνοο και στο ευγενικό προσπερνώντας το μίζερο, το διαχειριστικό, την κακομοιριά της μικροδιαχείρισης και του φτηνού μικροκουτσομπολιού.

Όσοι έζησαν την διαδρομή μας αυτά τα χρόνια γνωρίζουν τις δυσκολίες αυτού του εγχειρήματος.

Το 1995 το εθνικιστικό κίνημα ήταν διαλυμένο, απομονωμένο, αλληλοσπαρασσόμενο, ανύπαρκτο. Ο εξτρεμισμός παράσερνε πολιτικά όσους απελπισμένα προσπαθούσαν να αντισταθούν. Προσωπικές λογικές και ηγεμονίες αποτελούσαν την πραγματικότητά του. Ίσως τελικά όλα αυτά να ήταν και οι αναπόφευκτες συνέπειες μίας λογικής που ηττήθηκε από το 1984 μέχρι και το 1998. Της λογικής εκείνης που δεν μπορούσε να δει ότι ένας πολιτικός οργανισμός οφείλει να μιλάει στην κοινωνία και όχι στον εαυτό του, οφείλει να εκπροσωπεί τους πολίτες και όχι τα υποκειμενικά του αιτήματα, οφείλει να βλέπει πέρα από το πρόσκαιρο, να αναζητά το διαχρονικό ακόμη και αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείπει τα αιτήματά του. Η σκληρότητα με τον εαυτό μας αποτελεί προϋπόθεση της προσφοράς μας στην πατρίδα.

Μέσα λοιπόν από λογής-λογής τέτοιες αντιφάσεις βαδίσαμε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ μέχρι το 1997. Και όμως μετά το 1998, χάρη στην ανάληψη της ηγετικής πρωτοβουλίας από την ομάδα που και μέχρι σήμερα καθοδήγησε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, δηλ. από τον Θεοδόση Αθανασά, από τον Χρήστο Χαρίτο, από τον Ιωάννη Κουριαννίδη, τον Φαίδωνα Δημόπουλο άρχισαν οι πρωτιές για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ:

• φτιάχτηκε επιτέλους μία στοιχειωδώς λειτουργική Κεντρική Διοίκηση
• μία εξαιρετικά ικανή επικοινωνιακή ομάδα.
• διορθώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία η Κεντρική Επιτροπή.
• συγκροτήθηκαν και άρχισαν να λειτουργούν τα περιφερειακά όργανα.
• υπήρξε συμμετοχή του πατριωτικού χώρου στις Δημοτικές Εκλογές στην Αθήνα, το 1998, μετά από 10 χρόνια.
• υπήρξε συμμετοχή στις Ευρωεκλογές του 1999.
• κτίσθηκε η συμμαχία για τις εκλογές του 2000 με την Πρώτη Γραμμή του Κώστα Πλεύρη και αποδείχθηκε η πολλαπλή ωφέλεια των πολιτικών συνεργιών.
• υπήρξε η επιτυχημένη συμμετοχή στις Νομαρχιακές Εκλογές του 2002 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Καρδίτσα, Υπόλοιπο Αττικής.
• ίσως το σημαντικότερο, μέσα από αυτήν τη διαδικασία των συνεχών εκλογικών ενημερώσεων, αναδείχθηκε η ιδεολογική ιδιοπροσωπία και ετερότητα, η συνοχή του πατριωτικού πολιτικού λόγου.

Μακριά από εξτρεμισμούς, εντός της δημοκρατικού πολιτικού πλαισίου, αποφεύγοντας κάθε μορφή βίας, ακόμη και φραστικής, δεχθήκαμε τις επιθέσεις της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς. Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ έγινε πολλές φορές θύμα της πολιτική βίας χωρίς ποτέ να ασκήσει από βία. Δεχθήκαμε τις προσβολές και τις συκοφαντίες και απαντήσαμε με την μεγαλύτερη δυνατή ευπρέπεια, χωρίς ταυτόχρονα να εγκαταλείψουμε τις θέσεις μας στο παραμικρό. Θέσεις που όπως προείπα, συντάχθηκαν στην βάση της εθνικής ωφέλειας και του ορθού λόγου, στην βάση του σεβασμού της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έτσι αναδείξαμε τα μεγάλα ζητήματα που επιμελώς δεν ήθελε να θέσει το πολιτικό σύστημα. Την ώρα που κανείς δεν ήθελε να μιλήσει για την παράνομη μετανάστευση εμείς κάναμε την εκστρατεία «Κόκκινη Κάρτα στους λαθρομετανάστες» αλλά και «Το πλοίο γέμισε». Εμείς μιλήσαμε εναντίον του Μάαστριχτ, εναντίον του Σχεδίου Ανάν, εμείς πήγαμε στην Κάλυμνο το 1997 για να τιμήσουμε τους νεκρούς στα Ίμια, εμείς αναδείξαμε προσωπικότητες του Ελληνισμού, όπως ο Ίων Δραγούμης και καθιερώσαμε το ετήσιο μνημόσυνό του, όπως και του Παύλου Μελά, εμείς αναδείξαμε ως θεσμό τις Εθνικιστικές Γιορτές Νεολαίας, που κάθε χρόνο συσπειρώνει ό,τι υγιέστερο έχει να δείξει η ελληνική πατριωτική νεολαία. Τέλος, εμείς γκρεμίσαμε το στερεότυπο της άκρας Αριστεράς σε επίπεδο επικοινωνιακό και σημειολογικά: αυτό που η άκρα Αριστερά με τα μέσα (εφημερίδες, δημοσιογράφους κλπ) κατασκεύαζε ως εικόνα για να επιβεβαιώσει τις συκοφαντίες της δεν έβρισκε επιβεβαίωση στον λόγο και την εικόνα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.

Απέναντι σε αυτήν την επιμονή, εμείς προβάλλουμε τον εαυτό μας, δηλ. Έλληνες επαγγελματίες, εργαζόμενοι, οικογενειάρχες, ενεργοί πολίτες, που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον άνθρωπο που μένει στο διπλανό τους διαμέρισμα, αλλά και τον επαρκή πολιτικό λόγο στα ζητήματα της λαθρομετανάστευσης, της εγκληματικότητας, του Σχεδίου Ανάν, της σημαίας στα χέρια αλλοδαπών, του Μακεδονικού, της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρώπη, του Μάαστριχτ, αντιμετωπίζοντας τους καλύτερους από τους εχθρούς μας και στο τέλος αφήνοντάς τους ξέπνοους, αν όχι πεισμένους, πάντως αναγνωρίζοντας, αν μη τι άλλο, την επάρκεια και την συνοχή της επιχειρηματολογίας μας.

Αποφεύγουμε τον φανατισμό, όχι μόνο επειδή δεν είναι του χαρακτήρα μας, αλλά και γιατί εμείς ειλικρινά επιθυμούμε να ασκήσουμε εποικοδομητική αντιπολίτευση. Δεν μονολογούμε, παρά ψάχνουμε απεγνωσμένα να πείσουμε για το αυτονόητο, ότι αν συνεχίσουμε έτσι, αυτός ο τόπος, αυτός ο πολιτισμός, αυτή η πατρίδα θα χαθεί, ίσως όχι ως εδαφική περιοχή, αλλά σίγουρα ως κυριαρχία του λαού, ως πολιτισμός, ως συλλογική συνείδηση.

Έτσι, στο τέλος αυτής της διαδρομής, νιώθω προσωπικά την ανάγκη να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου όλους εκείνους τους συναγωνιστές μου που έκαναν μία μοναχική διαδρομή. Τους συναγωνιστές μου στο Γραφείο Διευθυντών, τον Θ.Αθανασά, τον Χ.Χαρίτο, τον Φ.Δημόπουλο γιατί γράφουν την δική τους ιστορία και αφήνουν τα δικά τους χαρακτηριστικά στο εθνικιστικό κίνημα, τους συναγωνιστές μου του Πολιτικού Γραφείου, τον Ι.Γιαννάκενα, Ν.Βασιλόπουλο, Δ.Δημόπουλο, Σ.Παπαδόπουλο, Ι.Κουριαννίδη, Ν.Νικολαΐδη, Σ.Μανωλόπουλο, ξεχωριστά τον Ι.Παναγιωτακόπουλο, τον αρχηγό της Νεολαίας, γιατί με το θάρρος του και το πείσμα του μας χάρισε συγκινητικές στιγμές αγώνα στην Πεντέλη, στο Σύνταγμα αλλά και τους συναγωνιστές του κινήματος της Νεολαίας που τραυματίστηκαν από άνανδρες επιθέσεις στην διάρκεια αυτού του αγώνος.

Τον Ι.Κουριαννίδη ως Πρόεδρο της Θεσσαλονίκης και το Νίκο Νικολαΐδη γιατί πραγματικά έδωσαν μεγάλες μάχες στην Βόρεια Ελλάδα, τους συναγωνιστές μου της Κεντρικής Επιτροπής και πρωτίστως τον Ι.Καρδαρά από την Καρδίτσα, τον Χ.Τσιώλα στα Τρίκαλα, το Γ.Κοκόγια στην Κοζάνη, τον αντιδήμαρχο Λαμίας Γ.Σαγιά, τον Δ.Σέχα στον Βόλο, τον Π.Μυλωνά στην Λάρισα, όλους τους Προέδρους της Ν.Ο. και ειδικά την ομάδα της Διευθύνσεως Επικοινωνίας: τον Π.Δούμα για τις σπουδαίες αφίσες του, τον Π. Λιάκο για την καυστική γραφίδα του.

Τέλος, προσωπικά αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω αυτούς που με στήριξαν πνευματικά σε δύσκολους καιρούς με τα βιβλία τους, τον Κ.Χατζηαντωντωνίου, τον Ι.Κολοβό, τον Σ.Καρκαλέτση, τον Ν.Καρρά, τον Δ.Λαζογιώργο-Ελληνικό, διότι στο πρόσωπό τους δημιουργείται μία νέα γενιά Ελλήνων διανοουμένων δίπλα στους «παππούδες» μας, δίπλα στον Α.Δενδρινό, τον Δ.Δημόπουλο, τον Τσάκωνα, τον Αποστολίδη και τους «προ-παππούδες μας», τον Δραγούμη, τον Γιαννόπουλο, τον Βεζανή.

Οφείλω τέλος ένα προσωπικό ευχαριστώ στον πνευματικό μου οδηγό, τον Φ.Νίτσε, το πνεύμα του οποίο με φωτίζει και με οδηγεί και με κάνει να υπομένω την βαρβαρότητα και την χυδαιότητα με ευγένεια, όσο μπορώ.

Όλη η ανωτέρω απαρίθμηση ονομάτων, έχει ένα μόνο νόημα: να κατανοήσουμε και να αναλογιστούμε την προσπάθεια που έχει γίνει και όσα πολύ σημαντικά καταφέραμε. Πρέπει όμως και να σταθούμε κριτικοί απέναντι στον εαυτό μας, για όσα δεν καταφέραμε: Και κυρίως δεν καταφέραμε να συγκροτήσουμε αυτό το ΜΕΤΩΠΟ εθνικής αντιπολιτεύσεως, δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ελπίδα και, αν και βελτιώναμε το ποσοστό μας από εκλογές σε εκλογές, τα ποσοστά αυτά παρέμειναν χαμηλά, επιτρέποντας στους αντιπάλους μας να λοιδορούν τις εθνικές ιδέες και να εφησυχάζουν.

Να λοιπόν τι παραμένει ζητούμενο για τον καιρό που έρχεται:

• Να δημιουργήσουμε ένα πλήρες πολιτικό πρόγραμμα για την εθνική ανασυγκρότηση, δηλ. να παράγουμε πολιτικές θέσεις για την άμεση αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων του λαού μας, θέσεις όχι μόνο για τα εθνικά θέματα, την μετανάστευση, την εγκληματικότητα, αλλά και θέσεις για την οικονομία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την παιδεία.
• Να συνδέσουμε το πολιτικό πρόγραμμα αυτό με την πολιτική μας ιδεολογία, δηλαδή να δώσουμε ένα όραμα ζωής στον λαό μας, ώστε να γίνει κατανοητό ότι η πρότασή μας δεν είναι μία ακόμη διαχειριστική πρόταση, αλλά «η εναλλακτική στο σύστημα».
• Να αυξήσουμε τον αριθμό των πολιτικών στελεχών, που με αυταπάρνηση, αυτοθυσία θα δώσουν τον αγώνα για την μεγάλη υπόθεση του εθνικού κινήματος στην Ελλάδα.
• Να στηρίξουμε την συγκρότηση του πατριωτικού πόλου με όλη μας την δύναμη, να ενισχύσουμε τις δυνάμεις της εθνικής αντιπολίτευσης, ώστε αυτή να αποτελέσει την εναλλακτική απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Οι τελευταίες εκλογές ανέδειξαν μία νέα κυβέρνηση, αλλά όχι μία νέα πολιτική. Χαιρετίσαμε την κυβερνητική αλλαγή, δηλώνοντας από την πρώτη στιγμή ότι θα ασκήσουμε εποικοδομητική αντιπολίτευση στην νέα κυβέρνηση. Ωστόσο, μετά το πέρας των Ολυμπιακών αγώνων, οι χειρότεροι φόβοι μας επαληθεύθηκαν:

• Κανένα μέτρο για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, την ίδια ώρα που οι πληροφορίες μας λένε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε περαιτέρω άρον - άρον νομιμοποιήσεις, ενώ ήδη θα αρχίσει να δημιουργείται και ζήτημα πολιτογραφήσεως για τους παρανόμους μετανάστες, καθώς τα χρόνια περνούν.
• Κανένα μέτρο για ανακοπή της μεταναστευτικής ροής. Τα σύνορα παραμένουν το ίδιο αφύλαχτα, όπως πάντα.
• Στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, πέρα από κάθε λογική και την ίδια ώρα που η τουρκική προκλητικότητα βαίνει αυξάνουσα, όπως μαρτυρούν οι παραβιάσεις, αλλά και η στάση της Τουρκίας απέναντι στο Πατριαρχείο.
• Η κυβέρνηση είναι υπέρ του να φέρουν οι αλλοδαποί την Ελληνική σημαία στις εθνικές επετείους, θέση που μαρτυρά τον τρόπο που προσεγγίζει η Ν.Δ. αυτά τα θέματα.
• Νόμος για την «αντιμετώπιση του ρατσισμού», στον οποίο γίνεται δεκτό κάτι το πρωτοφανές στην ποινική δικαιοσύνη, της αντιστροφής δηλαδή του βάρους της αποδείξεως: δηλ. είμαι ένοχος εκτός αν αποδείξω ότι είμαι αθώος!
• Η κυβέρνηση προτίθεται να υπερψηφίσει το «Ευρωσύνταγμα», εκχωρώντας περαιτέρω την εθνική μας κυριαρχία, χωρίς καν να ζητήσει δια δημοψηφίσματος την έγκριση του λαού για μία τόσο σοβαρή πράξη.
• Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αποδεχθεί στην Κύπρο την «λύση» του «Σχεδίου Ανάν», περιφρονώντας και παραβιάζοντας την εκφρασθείσα βούληση του Κυπριακού λαού.
• Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δεχθεί μία λύση αναγνωρίσεως του κράτους των Σκοπίων που θα περιέχει σύνθετη ονομασία.
• Η χώρα μας παραμένει βαλτωμένη αναπτυξιακά και διεφθαρμένη θεσμικά, τα ναρκωτικά κάνουν θραύση, η παιδεία καταρρέει και ό,τι λειτουργεί, λειτουργεί χάρις σε καλούς Έλληνες που μοχθούν στον τομέα τους, ενάντια σε κάθε κρατική λογική και συμπεριφορά.

Σπουδαίοι καλλιτέχνες, σοβαροί διανοούμενοι, μεγάλοι ποιητές, ικανοί επιχειρηματίες, αλλά και ένας αριθμός μέσων Ελλήνων μάχεται καθημερινά να κρατήσει ζωντανή την ακεραιότητά του και την εντιμότητά του, να συντηρήσει την οικογένειά του, να δημιουργήσει και να αυτοβελτιωθεί ενάντια στον διεφθαρμένο εφοριακό, διοικητή, αστυνομικό, ενάντια στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα σήψης και διαφθοράς, ερήμην των αναπαραγόμενων εκχρηματισμένων τηλεοπτικών προτύπων.

Νομίζω η μάχη είναι προφανής: η καλή Ελλάδα που βρίσκεται εντός της κοινωνίας εναντίον της κακής Ελλάδος των μηχανισμών, του κράτους, της εξουσίας. Κατά συνέπεια, αυτή η κυβέρνηση συμπράττει και συμφωνεί με την αξιωματική αντιπολίτευση σε όλα τα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα αυτού του τόπου.

Όμως οι τελευταίες εκλογές δεν ανέδειξαν μόνο μία νέα κυβέρνηση και έναν νέο πρωθυπουργό. Ανέδειξαν και την έκφραση του πατριωτικού πόλου. Αυτό που ήθελε να δημιουργήσει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και δεν το κατόρθωσε, το κατάφερε ο Γ. Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ. Το 2,2% των βουλευτικών εκλογών και το 4,2% των ευρωεκλογών και η εκλογή Ευρωβουλευτή, μαρτυρά ότι ο Γ.Καρατζαφέρης αφύπνισε, συσπείρωσε και έπεισε ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων πατριωτών.

Και οφείλουμε να πούμε ότι σε όλα τα μεγάλα θέματα, στην λαθρομετανάστευση, στο σχέδιο Ανάν, στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, στο Μακεδονικό, στο Ευρωσύνταγμα, ο Γ. Καρατζαφέρης έχει την σωστή θέση, έχει την πατριωτική θέση. Και οφείλουμε ακόμη να αναγνωρίσουμε, ότι χάρις στην επικοινωνιακή του δυνατότητα, ο Γ. Καρατζαφέρης αποτελεί σήμερα την πολιτική ελπίδα και την πολιτική επιλογή του πατριωτικού κινήματος. Και οφείλουμε περαιτέρω να αναγνωρίσουμε ότι ο Γ.Καρατζαφέρης υπήρξε πάντοτε ανοικτός και ευέλικτος στους συνεργάτες του και υπήρξε ένας έντιμος πολιτικός συνομιλητής.

Το γεγονός είναι ότι το ΜΕΤΩΠΟ Εθνικής Αντιπολιτεύσεως έχει συγκροτηθεί και επιλεγεί γιατί έτσι το επέλεξαν με την ψήφο τους οι Έλληνες πατριώτες. Και για τον λόγο αυτό το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ οφείλει, είναι υποχρεωμένο να υπακούσει στην φωνή και στην συνείδηση των Ελλήνων πατριωτών, για τον λόγο αυτό, οφείλει να εκφραστεί πολιτικά μέσα από τον ΛΑ.Ο.Σ. και αυτή θα είναι η πρότασή μου αύριο προς το Συνέδριο, να αποφασίσουμε ότι πλέον η πολιτική μας έκφραση είναι ο ΛΑ.Ο.Σ., ότι θα στηρίξουμε ολόπλευρα και ολόψυχα την πολιτική προσπάθεια του Γ.Καρατζαφέρη προς την συγκρότηση ενός μεγάλου πατριωτικού κινήματος.

Ξέρω ότι κάποιοι έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους, τις ενστάσεις τους και τις αντιρρήσεις τους για αυτή την επιλογή και οι αντιρρήσεις αυτές έχουν ένα εφαλτήριο αισθητικό, επικοινωνιακό ή και αμιγώς πολιτικό. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν πρόκειται να αρνηθούμε τις πολιτικές μας αρχές, ότι θα στηρίξουμε το ΜΕΤΩΠΟ Εθνικής Αντιπολίτευσης, έτσι όπως αυτό εκφράζεται μέσα από το ΛΑ.Ο.Σ, ότι θα συμβάλλουμε στην διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του και του πολιτικού του λόγου και ότι θα δημιουργήσουμε την εναλλακτική στο σύστημα.

Ο δρόμος αυτός είναι ο δρόμος της εθνικής αντίστασης, είναι ο δρόμος των Ελλήνων πατριωτών στην εθνική αντιπολίτευση και από την εθνική αντιπολίτευση στην «εναλλακτική στο σύστημα» και από την εναλλακτική στο σύστημα στην εθνική εξουσία και από την εθνική εξουσία στο εθνικό κράτος και στην εθνική κοινωνία. Καλό αγώνα!