Μία απάντηση στην «Καθημερινή» για την «άνιση ευλογία» της μετανάστευσης

Κύριε διευθυντά,

Πολύ μονομερές ήταν το κύριο άρθρο σας της 26ης Ιανουαρίου το οποίο χαρακτήριζε την μετανάστευση προς την χώρα μας ως «ευλογία» και ως «ελπίδα». Το γεγονός ότι το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,5% ενώ ο πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε κατά τουλάχιστον 7% λόγω των μεταναστών (σύμφωνα με την απογραφή του 2001) σημαίνει ότι στην πραγματικότητα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε! Επιπλέον, οι αναδιανεμητικές επιπτώσεις της μετανάστευσης (όπου εξ' αιτίας της οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι) δεν θα πρέπει να υποτιμώνται, αν δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε στην χώρα μας μία εξαθλιωμένη κατώτερη τάξη.

Όσον αφορά την υπογεννητικότητα, η εισροή μεταναστών δεν λύνει το πρόβλημα καθώς ουσιαστικά ισοδυναμεί με αντικατάσταση του (γηράσκοντος) γηγενούς πληθυσμού από τους μετανάστες. Επιπλέον, σύμφωνα με μελέτες, η γεννητικότητα των μεταναστών συγκλίνει με τον καιρό με την γεννητικότητα του φιλοξενούντος πληθυσμού και επομένως για να «λύνεται» το πρόβλημα θα πρέπει να εισρέουν ολοένα και περισσότεροι μετανάστες.

Αλλά ούτε και το ασφαλιστικό πρόβλημα λύνεται γιατί και οι μετανάστες κάποια στιγμή θα πρέπει να συνταξιοδοτηθούν. Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις τους; Μήπως με την είσοδο ακόμα περισσοτέρων μεταναστών; Ουσιαστικά δηλαδή δεν επιλύεται κάτι, απλά μετατίθεται χρονικά το πρόβλημα. Μάλιστα, η «λύση» αυτή δεν συνυπολογίζει τις αυξημένες δαπάνες για υγειονομική κάλυψη των μεταναστών, οι οποίοι υποασφαλίζονται (δείτε και σχετικές δηλώσεις του διοικητή του ΙΚΑ κ. Γ.Βαρθολομαίου στην Καθημερινή 28-29/10/2006).

Θα ήθελα, επίσης, να σας υπενθυμίσω τι έγραφε η εφημερίδα σας στο κύριο άρθρο της στις 6/12/2001: «Ουδείς εχέφρων πολίτης είναι δυνατόν να μην αντιληφθεί τους σοβαρότατους κοινωνικούς, αλλά ακόμη και εθνικούς, κινδύνους που διαγράφονται, εάν συνεχισθεί η πέραν παντός ορίου αντοχής της χώρας ανεξέλεγκτος εισροή λαθρομεταναστών. Δεν πρόκειται περί προγραμματισμένης μεταναστεύσεως, βασιζομένης επί των αναγκών της ελληνικής οικονομίας και της ικανότητός της προς απορρόφησή τους. Εδώ πρόκειται περί ανάρχου κύματος, που υπηρετεί βεβαίως ιδιοτελή συμφέροντα κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, οι οποίες προμηθεύονται φθηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, αλλά και το ανακύπτον κοινωνικό κόστος καθίσταται πλέον βαρύτατο».

Επομένως, το να παρουσιάζεται στον ελληνικό λαό ως «ευλογία» μία κατάσταση παράνομης εισόδου και παραμονής, μία κατάσταση συνεχών εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων με διάτρητες διαδικασίες, βασιζόμενη μόνο σε κάποιους οικονομικούς δείκτες και παραλείποντας κάποιους άλλους δεν είναι σώφρον. Ο εκ των επιφανέστερων οικονομολόγων της μετανάστευσης καθηγητής του Harvard George Borjas επισημαίνει αναφορικά με τα οικονομικά αποτελέσματά της ότι «η προσέγγιση κόστους-οφέλους ξεκάθαρα συνιστά ότι άλλα θέματα πέραν του προσήμου στο τέλος του ισολογισμού θα καθορίσουν την κατεύθυνση της συζήτησης για την μετανάστευση. Στο τέλος-τέλος, το αποτέλεσμα του ισολογισμού δεν είναι ούτε συντριπτικά θετικό ούτε συντριπτικά αρνητικό - και ένας εχέφρων άνθρωπος θα συμπέραινε πιθανότατα ότι βρίσκεται πολύ κοντά στο μηδέν» (Borjas G. “Heaven's Door: Immigration policy and the American economy”, Princeton University Press, Princeton, New Jersey 1999, σελ. 126).

Εν κατακλείδι, άλλοι παράγοντες όπως η εθνική ασφάλεια, η κοινωνική συνοχή και η διατήρηση της εθνικής ταυτότητας θα πρέπει να είναι τα κριτήρια της μεταναστευτικής μας πολιτικής. Η αγνόηση αυτών των παραμέτρων εγκυμονεί μελλοντικούς κινδύνους τύπου Βρετανίας (φυλετικές ταραχές του 2001 και 2005, βομβιστικές επιθέσεις 7ης Ιουλίου 2005) ή/και τύπου Γαλλίας (ταραχές χειμώνα 2005). Καλοί είναι οι ευσεβείς πόθοι, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο στρουθοκαμηλισμός δεν έσωσε ποτέ την στρουθοκάμηλο...

* ο Γιάννης Κολοβός είναι επικοινωνιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Το Κουτί της Πανδώρας: Παράνομη Μετανάστευση και Νομιμοποίηση στην Ελλάδα» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πελασγός.