Ο Κωστής Στεφανόπουλος που έζησα

Έφυγε από την ζωή ο Κωστής Στεφανόπουλος, ο οποίος θα καταχωρηθεί στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος ως ένας από τους μεταπολιτευτικούς Προέδρους της Δημοκρατίας. Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας, αγαπητοί φίλοι, την δικιά μου καταχώρηση στην μνήμη μου, από ότι κατέγραψε στην αντίληψη μου η παρουσία του. Λίγα και χαρακτηριστικά.

- Θυμάμαι τότε, τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, ως ο συντηρητικός πολιτικός-δελφίνος της ΝΔ με την καθαρεύουσα να μιλάει σε μνημόσυνα «σφαγιασθέντων υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών».

- Θυμάμαι τους «δεξιότατους» λόγους στην Βουλή να κατακεραυνώνει το Κέντρο, το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά.

- Θυμάμαι να διεκδικεί μετά την αρχηγία της ΝΔ από τον «κεντρογενή» Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να χάνει και να αποχωρεί, φτιάχνοντας δικό του κόμμα, την ΔΗΑΝΑ.

- Θυμάμαι που τον επισκεφτήκαμε στην οδό Σόλωνος, μια τριάδα συναγωνιστές από το ΕΝΕΚ, να διερευνήσουμε τις προσθέσεις του. Ήμασταν, ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο Θεόφιλος Σπυράκος και εγώ (δεν νομίζω να ξεχνώ κάποιον). Το συμπέρασμα ήταν ότι τελικά ο «δεξιός» που δεν ανεχόταν τον «κεντρώο» Μητσοτάκη ως αρχηγό της ΝΔ, ήθελε να του βγει από αριστερά, μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δηλαδή.

- Θυμάμαι την πορεία του ως ΔΗΑΝΑ και την αποτυχία του να εκλεγεί, σε αντίθεση με τον Κατσίκη, ο οποίος στήριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέχρι που την έριξε ο Σαμαράς για «πατριωτικούς» λόγους, για να ξαναβγεί ο Ανδρέας.

- Θυμάμαι μετά ο Σημίτης να τον βάζει Πρόεδρο Δημοκρατίας και να τον ψηφίζει ο Σαμαράς και να μην πέφτει το ΠΑΣΟΚ. Ο Σημιτικός «εκσυγχρονισμός» να επιβουλεύεται την ελληνική πραγματικότητα με τον Κωστή Στεφανόπουλο Πρόεδρο επί μια δεκαετία, υπογράφοντας όλα τα διατάγματα άλωσης της ελληνικότητας της πατρίδος και διαγράφοντας, πετώντας στον κάδο των αχρήστων 3.000.000 υπογραφές Ελλήνων Ορθοδόξων για την αναγραφή του θρησκεύματος στην ταυτότητα.

- Θυμάμαι να κάνει την «πάπια» στα Ίμια.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά ακόμα «επιτεύγματά» του, αλλά με κάλυψε πάρα πολύ ο εξαιρετικός δημοσιογράφος της εφημερίδος «Δημοοκρατία» Παναγιώτης Λιάκος σήμερα.

Εγώ θα ήθελα όμως να αναφερθώ εν συντομία σε προσωπική συνάντηση-συζήτηση (μιας περίπου ώρας) μαζί του που είχα συμμετέχοντας σε αντιπροσωπεία του Επιστημονικού Συλλόγου Νέων των Αθηνών, τον Φεβρουάριο 2000, στο Προεδρικό Μέγαρο. Ήμασταν οι Αθανάσιος Κόρμαλης, Νικόλαος Καρράς, Σταύρος Καρκαλέτσης, Ελίνα Μαστέλλου και εγώ και συζητήσαμε μεταξύ άλλων τα εξής θέματα (και τι μας είπε):

- Η Τουρκία στην Ευρώπη: «Δεν υπάρχει κίνδυνος το να μπει η Τουρκία στην Ευρώπη διότι καταβάθος δεν την θέλουν οι Ευρωπαίοι».

- Το Κυπριακό: «Η μόνη δίκαια λύση θα ήταν η Ένωση αλλά θα πρέπει να πάμε σε Ομοσπονδία».

- Βόρειος Ήπειρος: «Δεν υφίσταται στην ουσία θέμα διότι έχουν έρθει εδώ οι Βορειοηπειρώτες».

- Μακεδονικό: «Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας».

- Και η αποκορύφωση: Λαθρομετανάστευση-Δημογραφικό: «Είστε υπερβολικοί δεν υπάρχει κίνδυνος εποικισμού από λαθρομετανάστες και αλλoίωση. Άλλωστε δεν γεννάμε και τους χρειαζόμαστε!». Και του απαντώ: «Μα δημογραφικό πρόβλημα έχουμε, όχι πληθυσμιακό». «Υπερβάλλετε, το ίδιο είναι».

Αγαπητοί φίλοι, αυτά και πολλά άλλα θέματα τέθηκαν στην επίσκεψη των 15 λεπτών που κράτησε σχεδόν μια ώρα. Ειλικρινά φύγαμε με απογοήτευση μεγάλη. Θυμάμαι τον Καρκαλέτση έτοιμο να κλάψει. Η κάθε ημέρα μας φέρνει δάκρυα στα μάτια για την κατάντια της Ελλάδος, με οργή που μεγαλώνει.

Κύριε Πρόεδρε, καλό ταξίδι. Αλλά παρουσίες σαν τις δικές σας δεν μας άφησαν δάκρυα για να σας συνοδέψουν, τουλάχιστον σε εμένα. Ο υπέροχος λόγος σας στην επίσκεψη Κλίντον δεν ξεπλένει τα δέκα χρόνια της συνηγορίας στον ανθελληνικό εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Να με συγχωρείτε, αλλά εγώ δεν θα μπορέσω να σας συγχωρέσω. Ας το κάνουν άλλοι...