Αν θέλει ένα κράτος να «πνίξει» κάποιο θέμα, να το κολλήσει σε τέλμα ασημαντότητας, τότε φτιάχνει μια επιτροπή για να το χειριστεί. Υποτίμηση στο θαύμα του ‘21 η σύσταση της επιτροπής και προσβολή στον Αγώνα η μέχρι τώρα ασυνάρτητη και αφελληνισμένη δράση της.
Όποιος έχει δει το επίσημο σήμα που ανέδειξε η επιτροπή παρατηρεί δύο μικρές «παραλείψεις»: τον Σταυρό και το γαλανόλευκο χρώμα. Άνετα θα μπορούσε να ήταν διαφήμιση γνωστού απορρυπαντικού. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
«Αν θέλεις να μην γίνει κάτι, τότε να το αναθέσεις σε μια επιτροπή». Είναι επίκαιρο όσο ποτέ αυτό το παλιό καλό, φλεγματικό απόφθεγμα, που ειρωνεύεται κάθε κρατική πρωτοβουλία η οποία περιλαμβάνει την σύσταση «επιτροπής».
Ομολογώ πως ξεκινώ έναν αγώνα κατά των νεωτερικών πολιτικών στερεοτύπων κάθε είδους. Πολλοί τον έχουν ξεκινήσει αλλά όχι σε τολμηρό βαθμό και γι’ αυτό εν μέρει αποτελεσματικό.
Η πρόσφατη φράση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι «η Ελλάδα μετατράπηκε από μια μικρή οθωμανική επαρχία σε ένα κράτος πρότυπο της Βαλκανικής», καταδεικνύει μια τραγική πραγματικότητα.
Μετά το 1974 παρατηρήθηκε ένα αντιφατικό φαινόμενο: Σύσσωμο το πολιτικό, δημοσιογραφικό και εκπαιδευτικό σύστημα που επανέκαμψε με την λεγομένη «μεταπολίτευση» παρουσίασε την 21η Απριλίου ως ένα λαομίσητο δικτατορικό καθεστώς.
Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο χωροφύλακας της οικίας Μεταξά στην Κηφισιά ξυπνάει τον Έλληνα πρωθυπουργό, λέγοντάς του ότι θέλει να τον δει ο Γάλλος πρέσβης, καθώς μες το σκοτάδι μπερδεύει τις σημαίες στο αυτοκίνητο του Γκράτσι.
