Όποιος έχει δει το επίσημο σήμα που ανέδειξε η επιτροπή παρατηρεί δύο μικρές «παραλείψεις»: τον Σταυρό και το γαλανόλευκο χρώμα. Άνετα θα μπορούσε να ήταν διαφήμιση γνωστού απορρυπαντικού. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Κάθε τόσο η ελληνική κοινωνία εκπλήσσεται από όσα συμβαίνουν. Η φάμπρικα της παραμόρφωσης από τα αριστερά καλά κρατεί στην χώρα αυτή, όπου έχουν βαλθεί κάποιοι να κάνουν το άσπρο μαύρο, προκειμένου να κερδίσουν κάποιο χρόνο.
Ομολογώ πως ξεκινώ έναν αγώνα κατά των νεωτερικών πολιτικών στερεοτύπων κάθε είδους. Πολλοί τον έχουν ξεκινήσει αλλά όχι σε τολμηρό βαθμό και γι’ αυτό εν μέρει αποτελεσματικό.
«Αν θέλεις να μην γίνει κάτι, τότε να το αναθέσεις σε μια επιτροπή». Είναι επίκαιρο όσο ποτέ αυτό το παλιό καλό, φλεγματικό απόφθεγμα, που ειρωνεύεται κάθε κρατική πρωτοβουλία η οποία περιλαμβάνει την σύσταση «επιτροπής».
Η πρόσφατη φράση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι «η Ελλάδα μετατράπηκε από μια μικρή οθωμανική επαρχία σε ένα κράτος πρότυπο της Βαλκανικής», καταδεικνύει μια τραγική πραγματικότητα.
Φως φανάρι. Η Ελλάδα έπαψε να ανήκει στους Έλληνες από την στιγμή που οι κυβερνήσεις διαβεβαιώνουν τους πολίτες, τους οποίους φορολογούν αγρίως, ότι είναι από αδύνατον έως παράνομο να φυλαχτούν τα σύνορα.
Παρακολουθώντας την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον κ. Χατζηνικολάου, συνειδητοποίησα ότι, προϊούσης αυτής, αυξανόταν συνεχώς ένα αίσθημα απέχθειας και περιφρόνησης.
Το βίντεο που έκανε τον γύρο του ελληνικού Διαδικτύου ήταν ανατριχιαστικό. Ένας «μαθητής» ΕΠΑΛ τραμπούκιζε, απειλούσε, φώναζε, χειρονομούσε μπροστά στην καθηγήτριά του.
Η συντομοτέρα οδός στον ευδαίμονα βίο είναι η εφαρμογή των 147 δελφικών «εντολών», τις οποίες και αγνοούμε και παραβαίνουμε. Ένα από αυτά είναι: «Ξένος ων ίσθι». Αν είσαι ξένος, να συμπεριφέρεσαι όπως αναμένεται από τους ξένους.
Βρέθηκα στο συλλαλητήριο κατά της λαθρομετανάστευσης την περασμένη Κυριακή. Η αλήθεια είναι ότι δεν το πολυσκέφτηκα. Δεν έψαξα ούτε ποιος το διοργανώνει, ούτε τι και ποιος μπορεί να κρύβεται από πίσω.
