5 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Η Πατρίδα και ο Πολιτισμός είναι η μόνη διέξοδος.

Η επέτειος της Ημέρας για την Προστασία του Περιβάλλοντος, θα γιορταστεί και φέτος με ακόμη χειρότερες προοπτικές. Η καταστροφή του περιβάλλοντος, φθάνει πια σε εκρηκτικά όρια από κάθε πλευρά:

• Με την ρύπανση, με τα προϊόντα και υποπροϊόντα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, το διοξείδιο του άνθρακος, τα νιτρώδη των λιπασμάτων, τα πυρηνικά απόβλητα και το εμπλουτισμένο ουράνιο των βομβών, αλλά και η ρύπανση με την εισαγωγή ξένων ειδών σε οικοσυστήματα ή ακόμα χειρότερα ειδών μεταλλαγμένων με εξαιρετικά απρόβλεπτες επιπτώσεις.
• Με την αλόγιστη εκμετάλλευση, κατά την οποία θυσιάζονται στο βωμό του άμεσου κέρδους η ίδια η επιβίωση των μελλοντικών γενεών, με την κατασπατάληση και εξάντληση των ενεργειακών πόρων, των αποθεμάτων νερού των δασικών εκτάσεων και τόσων άλλων.
• Η ίδια η καταστροφική επίδραση του ανθρώπου, με τις δυνάμεις πού η ίδια η τεχνολογία του δίνει (πολλαπλάσιες σήμερα από άλλοτε) στο περιβάλλον, με τις τεράστιες σε έκταση καταστροφές, των οποίων το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η τρύπα του όζοντος είναι μερικές μόνο από τις εκδηλώσεις.

Αλλά εκτός από το φυσικό περιβάλλον, τεράστια είναι και η διαταραχή της ενδοειδικής ισορροπίας του ανθρωπίνου είδους, με τις ολοένα και χειρότερα εξελισσόμενες συνθήκες ζωής του συγχρόνου ανθρώπου, συνθήκες που διαμορφώνουν το παραγωγικό - καταναλωτικό ον πού είναι και ο στόχος του παγκόσμιου κατεστημένου.

Εκτός απ' αυτό όμως, βίαιη και σοβαρή διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας του ανθρωπίνου είδους είναι η πολιτιστική ρύπανση και αλλοτρίωση που υφιστάμεθα μεθοδευμένα, καθημερινά και βίαια, από όλα τα προϊόντα της αμερικάνικης υποκουλτούρας που με όλα τα μέσα και τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας, εισβάλλουν στα σπίτια και στο μυαλό μας, αντικαθιστώντας τις φυσικές και παραδοσιακές αξίες με το αρεστό στην Παγκοσμιοποίηση και στα αφεντικά της πολιτιστικό συνονθύλευμα.

Αλλά και η ανθρωπογεωγραφική αλλοίωση του ανθρωπίνου είδους, είναι άλλη μία σοβαρή οικολογική διαταραχή. Γιατί να θεωρείται σαν κλασσικό παράδειγμα οικολογικής διαταραχής, η τεχνητή εισαγωγή μαγκούστας στη Τζαμάικα και να αγνοείται ή ακόμα χειρότερα να είναι καλοδεχούμενη, η ξαφνική μέσα σε λίγο χρόνο εισροή (διάβαζε εισβολή) 1.500.000 λαθρομεταναστών (15% του πληθυσμού) στη χώρα μας;

Μία ακόμα βίαιη διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας είναι οι γενοκτονίες και το ξερίζωμα λαών από τα εδάφη τους. Δεν είναι μιά τέτοια διαταραχή η γενοκτονία των Μικρασιατών Ελλήνων, των Ποντίων και των Αρμενίων από τους Τούρκους; Δεν περισσεύουν στους «οικολόγους» δάκρυα μετά τους θρήνους για την caretta - caretta, για να θρηνήσουν τον βάρβαρο αυτό ακρωτηριασμό της ανθρώπινης φυλής; Δεν είναι ακόμα οικολογική καταστροφή και μάλιστα τεραστίας εκτάσεως, το ξερίζωμα των Κωνσταντινουπολιτών, των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Ιμβρίων, των Τενεδίων, των Κυπρίων της Βόρειας Κύπρου;

Οικολογική διαταραχή και μάλιστα πολύ σοβαρή, είναι η αδυναμία αυτοδιαθέσεως των λαών και εκείνων μάλιστα πού με τους αγώνες τους κέρδισαν την δυνατότητα αυτή, αλλά την έχασαν με την επέμβαση του διεθνούς κατεστημένου. Τέτοιοι λαοί είναι μεταξύ άλλων, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και οι Κύπριοι. Οι τελευταίοι μάλιστα, δέχθηκαν την τελευταία επίθεση πρόσφατα, με την προσπάθεια βίαιης (μέσα από εκβιασμούς και δωροδοκίες), αλλά αποτυχημένης επιβολής ενός σχεδίου καταργήσεως της κρατικής τους υποστάσεως, του γνωστού σχεδίου Ανάν.

Η καταστροφή λοιπόν είναι τεραστίας εκτάσεως και πολυδαίδαλη, ενώ το μέλλον διαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο. Δεν αρκούν τα παχιά λόγια και τα ευχολόγια για να σταματήσει η τρελή κούρσα της ανθρωπότητος σ΄ αυτόν τον χωρίς τέλος κατήφορο. Χρειάζεται, πρώτα από όλα να γίνει το ανθρώπινο είδος ικανό να διαχειριστεί τις ίδιες τις υπεραναπτυγμένες πια δυνάμεις και δυνατότητές του. Χρειάζεται, η ισόρροπη ανάπτυξη των δύο σκελών του ανθρωπίνου πολιτισμού, του τεχνικού και του πνευματικού σκέλους.

Η μετατροπή της ανθρωπότητας μέσα από τους μηχανισμούς της Παγκοσμιοποίησης σε ένα πολυπολιτισμικό μωσαϊκό, δεν οδηγεί στην ανάπτυξη πολιτισμού, αλλά στην λαθροβίωση ενός πολιτιστικού μίγματος στάσιμου και χωρίς εξέλιξη. Από εδώ πηγάζει η βαθιά κρίση της ανθρωπότητος σήμερα, κρίση πού οδηγεί σε καταστροφικά ατομικά, κοινωνικά και διεθνή αδιέξοδα όπου τα παγκόσμια μεγέθη είναι πέρα από την δυνατότητα κατανοήσεως και διαχειρίσεως του ανθρώπου.

Η ιστορία, αλλά και όλοι οι θεωρητικοί του πολιτισμού διδάσκουν, ότι ο πολιτισμός είναι εθνικό δημιούργημα με παγκόσμια εξάπλωση και δεν μπορεί να δημιουργηθεί από το παρδαλό σύμφυρμα της παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητος. Η δημιουργία πολιτισμού δε, είναι ο μόνος τρόπος για τον άνθρωπο να κατανοήσει και να διαχειριστεί σωστά τα ίδια τα δημιουργήματα και τις δομές του, είτε είναι αυτά η υπέρμετρη, εν πολλοίς ανεξέλεγκτη τεχνολογική του ανάπτυξη, είτε οι κρατικές και υπερκρατικές του δομές.

Η λύση βρίσκεται εκεί που ήταν πάντοτε. Μπροστά μας και μέσα μας. Στην διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας και ιδιαιτερότητος, στην προστασία και καλλιέργεια του εθνικού πολιτισμού. Η ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής σήμερα, πρέπει να ανακάμψει στις πηγαίες και φυσικές αξίες του έθνους και του πολιτισμού, ώστε να κυριαρχήσει στο περιβάλλον της και να το επαναφέρει στα ανθρώπινα μέτρα και ιδιότητες.