Χιμάρα ολόρθη!

Η τεράστια σε σημασία και πολιτικό αποτέλεσμα νίκη του Διονύση–Φρέντι Μπελέρη στον Δήμο Χιμάρας πλημμύρισε με χαρά και υπερηφάνεια όλο τον Ελληνισμό. Οι Έλληνες της ιστορικής κωμόπολης της Βορείου Ηπείρου απέδειξαν για άλλη μία φορά ότι κρατούν επάξια τα σκήπτρα του αγώνα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού για ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατία, και αυτό παρ’ όλο που τυπικά η Χιμάρα δεν είναι αναγνωρισμένη από το αλβανικό κράτος ως μειονοτική περιοχή, όπως συμβαίνει λ.χ. με τα χωριά της Δρόπολης και της Φοινίκης.

Οι Χιμαριώτες, πιστοί στην ιστορική κληρονομιά του Σπυρομήλιου, του Χαρίση, του Δημητρίου κ.α., έκαναν και πάλι το χρέος τους απέναντι στην Ιστορία τσακίζοντας την τρομοκρατία, τον φόβο και τους εκβιασμούς τους αλβανικού καθεστώτος. Αν, μάλιστα, και ο υποψήφιος του Δήμου Φοινίκης Λεωνίδας Παππάς, κατάφερνε να ξεπεράσει τις δυσκολίες μιας υποψηφιότητας της τελευταίας στιγμής και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αντίστοιχες μεθοδεύσεις των αλβανικών υπηρεσιών, τότε θα μιλούσαμε σήμερα για μια μεγάλη επιστροφή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στην ιστορική του πορεία. Κι εκεί, όμως, το 30% που διαμορφώθηκε κυρίως από τις ψήφους νέων ανθρώπων, είναι κάτι πολύ ενθαρρυντικό και πάνω σε αυτό μπορεί να κτιστεί η αυριανή δυναμική εκπροσώπηση του Ελληνισμού στην περιοχή.

Αναμφισβήτητα πάντως, η νίκη του Φρέντι Μπελέρη έρχεται ως επιστέγασμα μιας προσπάθειας αντιμετώπισης των μεθοδεύσεων της αλβανικής κυβέρνησης να ανατρέψει την δημογραφική σύνθεση της περιοχής, αλλά και να υφαρπάξει περιουσίες ομογενών μας που βρίσκονται σε προνομιακές θέσεις στην όμορφη αυτή και τουριστική βορειοηπειρωτική κωμόπολη. Και αυτές οι πρακτικές δεν ανήκουν μόνο στα τελευταία χρόνια. Η Χιμάρα έχει μπει στο στόχαστρο των αλβανικών κυβερνήσεων από καιρό. Δεν είναι μόνο οι διωγμοί, οι φυλακίσεις και η τρομοκρατία των κομμουνιστικών χρόνων, αλλά και οι αντίστοιχες πρακτικές μετά την κατάρρευση του καθεστώτος.

Χαρακτηριστικά αναφέρω τις συλλήψεις και τη βάναυση κακοποίηση ομογενών μας το 1994, επειδή διαμαρτύρονταν για τη σύλληψη των «5» της «Ομόνοιας», τις βομβιστικές επιθέσεις (2004 και 2010) στην κατοικία του τότε δημάρχου της πόλης Βασίλη Μπολάνου, αλλά και την εν ψυχρώ δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα, στις 12 Αυγούστου του 2010, όταν τρεις Αλβανοί χτύπησαν με το αυτοκίνητό τους την μοτοσικλέτα που οδηγούσε και στην συνέχεια πέρασαν δυο φορές πάνω από το κορμί του! Αιτία ήταν προηγηθείσα φιλονικία τους, μέσα στο κατάστημα που διατηρούσε στην παραλία της Χιμάρας, όπου απαίτησαν να σταματήσει να μιλάει ελληνικά!

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι το 2011, στην απογραφή που είχε πραγματοποιηθεί στην Αλβανία, έγινε για πρώτη φορά αποδεκτό αίτημα της εθνικής ελληνικής μειονότητας, να συμπεριληφθεί ως ερώτημα και η εθνικότητα, αλλά παράλληλα θεσπίστηκε πρόστιμο 1.000 δολαρίων εναντίον όποιου δηλώσει οτιδήποτε διαφορετικό από αυτό που αναγράφει το πιστοποιητικό γέννησής του! Αλβανική άποψη περί «δημοκρατίας» στον 21ο αιώνα!

Παρά τις μεθοδεύσεις, όμως, της αλβανικής πλευράς, ο Ελληνισμός συνεχίζει να αντιστέκεται στην περιοχή. Και αν η αιμορραγία του σε νεανικό πληθυσμό είναι κάτι που απογοητεύει και δεν διαμορφώνει μία αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον του, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν παράλληλα νέοι άνθρωποι που επιμένουν να ζουν, να δραστηριοποιούνται και να αγωνίζονται στον τόπο τους για ένα καλύτερο αύριο για τον Ελληνισμό. Το είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στους Δήμους Φοινίκης και Δρόπολης. Το διαπιστώσαμε και πριν λίγες ημέρες με την αποφασιστικότητα που επέδειξαν οι ομογενείς μας της Χιμάρας, η στάση των οποίων ελπίζουμε να αποτελέσει το έναυσμα για μία νέα αρχή, για την γενικότερη εκπροσώπηση του Ελληνισμού.