Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ

Η επιχείρηση αναστήλωσης του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε επισήμως. Ομιλούμε για το «κίνημα» που παρέλαβε μία Ελλάδα κανονική το 1981 και παρέδωσε μία μπανανία εξαρτώμενη από το ΔΝΤ και την ευρωγραφειοκρατία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι και η ΝΔ, το έταιρο ήμισυ του ολέθρου της Μεταπολίτευσης δεν φέρει ευθύνες. Ευθύνες που απλώνονται από την «σοσιαλμανία της Δεξιάς», την «πασοκοποίησή» της μέχρι και την ψήφιση τζαμιού. Αλλά αλήθεια, πρέπει να είναι τυφλός κανείς για να μην αντιλαμβάνεται πως οι ιστορικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ για την κατάντια μίας χώρας στην οποία κατοικούν περήφανοι και ιδιαιτέρως ευφυείς άνθρωποι καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος.

Το γεγονός δε ότι ο γράφων είτε από αυτήν την στήλη είτε από άλλες είναι ιδιαιτέρως δηκτικός απέναντι στην φερόμενη ως Κεντροδεξιά δεν οφείλεται στο γεγονός ότι αναιρεί την προαναφερόμενη αλήθεια. Η προαναφερόμενη αλήθεια είναι αξιωματική. Όσο όμως η φερόμενη ως Κεντροδεξιά αποτελεί μία εαυτοφοβική παράταξη που απαρνείται τις συντηρητικές της αξίες στα κοινωνικά ζητήματα και τις φιλελεύθερές της αξίες στα οικονομικά, τόσο θα βρίσκει μπροστά της το ΠΑΣΟΚ και τις μεταλλάξεις του (ΣΥΡΙΖΑ). Όταν χάνει κανείς την μάχη των ιδεών απλά δανείζει χρόνο στον ιστορικό του αντίπαλο να αναδιπλωθεί, να κάνει ένα ευχάριστο διάλειμμα ανασύνταξης και να επιστρέψει ξανά στην εξουσία.

Παραταύτα, το κομβικό ζητούμενο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει, έστω και με άλλη ονομασία. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Η κ. Γεννηματά αποτελεί μία κλασσική Παπανδρεϊκή φιγούρα. Πάνω κάτω τα ίδια θα έλεγε κανείς και για τον κ. Ανδρουλάκη. Από την άλλη βέβαια υπάρχουν και οι «εκσυγχρονιστές», οι καλούμενοι και ως «Σημιτάνθρωποι», αυτοί που ανήκουν δηλαδή στο ρεύμα σκέψης μίας «σοσιαλ-φιλελεύθερης» αφήγησης. Τόσο ο κ. Καμίνης όσο και ο κ. Θεοδωράκης εκπροσωπούν το «Κέντρο».

Για την Παπανδρεϊκή πτέρυγα δεν υπάρχουν και πολλά να γράψει κανείς. Παρέλαβε μία χώρα χωρίς ελλείμματα - διότι οι παλαιότεροι πολιτικοί άνδρες δεν διανοούνταν ποτέ ότι θα κατατεθεί ελλειμματικός προϋπολογισμός - και την παρέδωσε καταχρεωμένη.

Οι πάσης φύσεως εκπρόσωποι της «εκσυγχρονιστικής» πτέρυγας από την άλλη όμως κομπάζουν ότι κατά την περίοδο διακυβέρνησής τους (Σημίτη) ο τόπος έκανε άλματα προόδου μακριά από πάσης φύσεως λαϊκισμούς. Βέβαια, επί των ημερών του κ. Καμίνη γιγαντώθηκε το φαινόμενο της πολυπολιτισμικής Αθήνας δίχως καμμία αντίδραση, για να μην αναφερθεί κανείς στην άκρως αποτυχημένη καμπάνια του ΝΑΙ της οποίας ηγήθηκε μαζί με τον κ. Μπουτάρη.

Διάβασε ο γράφων δε ότι ο κ. Θεοδωράκης εδήλωσε πως είναι θιασώτης του «προοδευτικού Κέντρου» που από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου επάλευε για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Μάλλον ο γράφων διάβαζε άλλη ιστορία τόσα χρόνια και εβρισκόταν σε πλάνη νομίζοντας πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφιέρωσε την ζωή του στην Μεγάλη Ιδέα για την ανασύσταση της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δεν γνώριζε πως ο Κρητικός αγών εσυνετελέσθη για να παραδώσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στις Βρυξέλλες. Ποτέ δεν είναι αργά όμως να ξαναμάθουμε όλοι μας ιστορία από τους ανθρώπους του πνεύματος.

Η πατρίδα χρειάζεται νέο πολιτικό προσωπικό και πολιτικό φορέα ο οποίος θα απαρτίζεται από προσωπικότητες. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί νέο κινήμα στου Γουδή μέσω του οποίου προέκυψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.