Το αμερικανο-ισλαμικό ειδύλλιο στα Βαλκάνια

Οι πρόσφατες δηλώσεις της Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη σχετικά με την λειτουργία τζαμιού στο κέντρο της Αθήνας, ήταν κάτι περισσότερο από εμφανές πως υπαγορεύθηκαν από τους συνομιλητές της, κατά την επίσκεψή της στις Η.Π.Α. Γιατί όμως απασχολεί σε τόσο μεγάλο βαθμό τους Αμερικάνούς, η ανάπτυξη του ισλαμισμού στην Ελλάδα; Η πολιτική συνέχισης της στήριξης του βαλκανικού ισλαμισμού από τις Η.Π.Α., φαντάζει αρκετά αντιφατική στην εποχή του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Το 2004 η ΕΛ.ΑΣ. δημιούργησε σε συνεργασία με τις 7 μυστικές υπηρεσίες που συμμετείχαν στην συμβουλευτική ομάδα ασφαλείας των Ολυμπιακών αγώνων, μία λίστα με πάνω από 50.000 ονόματα μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που διαμένουν στην χώρα μας και θεωρούνται ύποπτοι για σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις. Αυτό αποτέλεσε το πρώτο επίσημο καμπανάκι, των «νέων οριζόντων και προοπτικών που μας ανοίγει η πολυπολιτισμική κοινωνία».

Τον Μάιο του 2004, η βόμβα που εξερράγη στο εφετείο της Λάρισας, είχε παρόμοια συνδεσμολογία με αυτές που εξερράγησαν στα τρένα της Μαδρίτης και πιθανόν και με αυτές του λονδρέζικου μετρό. Η χρησιμοποίηση κάρτας SIM στις δύο πρώτες περιπτώσεις, και η πιθανότητα η ίδια μέθοδος να χρησιμοποιήθηκε και στο Λονδίνο, είναι ένα γεγονός που προβλημάτισε ιδιαίτερα την αστυνομία. Η μη-ανάληψη ευθύνης για την έκρηξη στην Λάρισα ή η απόκρυψη της, κατέστησαν το κτύπημα αυτό αφετηρία πολλών σεναρίων.

Οι αρχές εξετάζουν πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο η χώρα μας να αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό παραμονής τρομοκρατών, αλλά και διέλευσής τους προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό είναι πολύ πιθανόν να συμβαίνει, καθώς η γεωγραφική της θέση, η χαλαρή μεταναστευτική της πολιτική και οι σχέσεις Αλβανών μαφιόζων με την Αλ Κάιντα, την καθιστούν ιδανική για μία τέτοια λειτουργία. Ποια όμως η εμπλοκή της Αμερικανικής πολιτικής σε αυτή την πραγματικότητα και που μπορεί να αποσκοπεί;

Οι πληροφορίες που δημοσίευσαν οι «Times», σύμφωνα με τις οποίες είναι πολύ πιθανό τα εκρηκτικά της τρομοκρατικής επίθεσης στο Λονδίνο, να είναι στρατιωτικού τύπου, προερχόμενα από το Κοσσυφοπέδιο, ξαναέφερε στην επιφάνεια το ζήτημα των σχέσεων Αλβανών τρομοκρατών του UCK με την Αλ Κάιντα. Η εμπλοκή των ισλαμιστών τρομοκρατών με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων και ιδιαιτέρως με αυτούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν ένα γεγονός που είχε επισημανθεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ουδέποτε οι ισλαμιστές έκρυψαν την παρουσία τους στον Γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, την συμμετοχή τους στις εκτεταμένες επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης κατά των Ορθοδόξων Σερβικών πληθυσμών και την παρουσία τους στις τάξεις των Αλβανών «ανταρτών» στο Κοσσυφοπέδιο. Δεκάδες φωτογραφίες Μουτζαχεντίν με κομμένα κεφάλια Σέρβων, ή μπροστά από καμένες Εκκλησίες, φιγουράρουν εδώ και πολλά χρόνια στο διαδίκτυο.

Η συμμετοχή στελεχών της Αλ Κάιντα στην εκπαίδευση των τρομοκρατών του UCK, η οποία υποστηρίχθηκε ποικιλοτρόπως από τις Η.Π.Α., αποτελεί μία πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα της αμερικανο-βρετανικής πολιτικής στην περιοχή, η οποία όμως δείχνει να γυρνάει μπούμερανγκ εναντίον της. Οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ ισλαμιστών και Αλβανών τρομοκρατών στο Κοσσυφοπέδιο, υπό την αιγίδα απ' ότι φαίνεται της Αμερικής, προφανώς δεν διεκόπησαν με την κήρυξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας από τον πρόεδρο Μπους. Προς τι λοιπόν αυτή η συνεχιζόμενη στήριξη του βαλκανικού ισλαμισμού από μέρους του;

Απ' ότι πλέον με σαφήνεια φαίνεται, η νεοταξική πολιτική της λαθρομετανάστευσης και της δημιουργίας πολυπολιτισμικών κοινωνιών δομείται έτσι, ώστε να οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανάπτυξη ενός περιβάλλοντος εντάσεων, ανεξέλεγκτων συγκρούσεων και τρομοκρατίας. Οι ισλαμιστές βομβιστές του Λονδίνου ήταν «Βρετανοί» πολίτες, μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς. Ήταν εκείνοι για τους οποίους η Βρετανικές κυβερνήσεις και οι «αντιρατσιστικές» ΜΚΟ καυχιόντουσαν ότι αποτελούν το πρότυπο αφομοίωσης και ειρηνικής συμβίωσης του πολυπολιτισμικού μοντέλου.

Η λύση που οι παγκοσμιοποιητές πλέον θα προτείνουν, δεν θα είναι η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και η επιστροφή στα εθνικά μοντέλα κοινωνιών, αλλά η καταστρατήγηση των βασικότερων δημοκρατικών ελευθεριών των Ευρωπαίων πολιτών, και η επιβολή ενός παγκόσμιου αστυνομοκρατικού καθεστώτος. Το γεγονός ότι ο πολυπολιτισμός έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την δημοκρατία, καθώς και το ότι αποτελεί το άρμα ενός νέου ολοκληρωτισμού, καθίσταται σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά πασιφανές.

Αν η Πατρίδα μας συρθεί στις επιλογές των Ευρωπαίων εταίρων μας και των Αμερικανών μονοκρατόρων, ακολουθώντας το παράλογο δίπτυχο πολυπολιτισμός - αστυνομοκρατία, τότε δυστυχώς σύντομα θα θρηνήσουμε και στην χώρα μας τα θύματα του UCK και της Αλ Κάιντα, και ακόμα πιο σύντομα θα δούμε την περιστολή των πιο βασικών μας ατομικών ελευθεριών στο όνομα (τι ειρωνεία!) του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.