Για να καταλάβει κανείς την ατζέντα της νέας Αριστεράς, πρέπει να αντιληφθεί από πού εκκινεί. Για την νεομαρξιστική σκέψη το ανδρικό πρότυπο συνδέεται με το πολεμοχαρές, την πατριαρχία και τον εθνικισμό. Η τεστοστερόνη του ανδρός τον οδηγεί στη σύγκρουση.
Ο Ερντογάν το είπε ευθέως ουσιαστικά ότι ο μόνος τρόπος για να επιστρέψουν πίσω οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί είναι η ανταλλαγή με τους οκτώ αξιωματικούς οι οποίοι ζήτησαν άσυλο από την Ελληνική Δημοκρατία.
Το 1947 ο Τρούμαν, έχοντας αποφασίσει να εγκαταλείψει τον αμερικανικό απομονωτισμό, έβγαλε έναν λόγο που σκιαγραφούσε την κομμουνιστική απειλή που απλωνόταν στην Ευρώπη.
Η απόφαση του Ντόναλτ Τραμπ να βομβαρδίσει την Συρία σε σημεία όπου δεν θα υπάρξουν ρωσικές απώλειες σε έμψυχο δυναμικό δημιούργησε ένα ατελείωτο debate, όπως άλλωστε και όλες οι πράξεις του Αμερικανού προέδρου.
Ο «Καπετάν Ερμής» ήταν τόσο δημοκρατικός, τέτοιο σύμβολο για την ενότητα και την δημοκρατία σε αυτήν την χώρα όπου απετέλεσε πρωτοπαλίκαρο του Άρη Βελουχιώτη και μάλιστα στον έφιππο ουλαμό τους καλούμενους και ως «μαυροσκούφηδες».
Ένα παιδάκι που προστατεύεται στο σχολείο από το bullying ενός συμμαθητή του και διαφεύγει αυτής της πιέσεως μέσω της αναφοράς που κάνει για τον ταραξία στους καθηγητές του είναι σαν την Ελλάδα που προσπαθεί να αποφύγει το bullying της Τουρκίας.
Πριν από λίγες ημέρες παρουσιάστηκε η είδηση στα ΜΜΕ ότι ένας 88χρονος άνδρας τραυμάτισε με όπλο τον έναν από τους δύο ληστές που εισήλθαν παρανόμως στην οικία του.
Το να υπάρχουν αντιδικίες στην Ελλάδα της κρίσης για ζητήματα ταυτότητας έχει κάποιο «ενδιαφέρον». Και αυτές πάντοτε αναδεικνύονται πριν από τις εθνικές επετείους μας, εκεί όπου βρίσκουν τηλεοπτική στέγη οι πάσης φύσεως εθνοαποδομητές για να βγάλουν την χολή τους εναντίον της ελληνικής Ιστορίας.
Στην Αμερική, όμως, υπάρχει η συναίσθηση ότι και η Κίνα υψώνεται σταδιακά, αλλά σταθερά, ως ένα νέο ανταγωνιστικό σύστημα και ο προστατευτισμός του Τραμπ έχει στόχο την πίεση προς τα εκεί.
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στηρίζονται στις μάζες. Δεν θα μπορούσαν ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Στάλιν να προχωρήσουν και να αντιμετωπίσουν εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους δίχως την συμπαράσταση των μαζών.
