Τα σκίτσα του Μωάμεθ, η σύγκρουση των πολιτισμών και η υποκρισία της ευρωπαϊκής Αριστεράς

Η διαμάχη ξεκίνησε όταν η δανική εφημερίδα «Τζιλάντς Πόστεν» (Ο Ταχυδρόμος της Γιουτλάνδης) δημοσίευσε 12 σκίτσα του προφήτη του Ισλάμ Μωάμεθ στις 30 Σεπτεμβρίου 2005. Μουσουλμανικές οργανώσεις στην Δανία άρχισαν να διαμαρτύρονται και σταδιακώς οι ταραχές εξαπλώθηκαν παγκοσμίως, ειδικά στις μουσουλμανικές χώρες. Καθώς η διαμάχη μεγάλωνε, τα σκίτσα αναδημοσιεύτηκαν σε περισσότερες από 30 άλλες χώρες. Οι Υπουργοί Εξωτερικών 11 μουσουλμανικών χωρών απαίτησαν την παρέμβαση της δανικής κυβέρνησης, ενώ πολλές αραβικές χώρες έκλεισαν τις πρεσβείες τους στην Δανία σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Στην Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής οργανώθηκαν μποϋκοτάζ κατά των δανικών προϊόντων. Η Ισλαμική Συνδιάσκεψη και ο Αραβικός Σύνδεσμος απαίτησαν από τα Ηνωμένα Έθνη να επιβάλλουν κυρώσεις κατά της Δανίας. Στις 4 Φεβρουαρίου 2006 οι πρεσβείες της Δανίας και της Νορβηγίας στην Συρία και το προξενείο της Δανίας στην Βηρυτό πυρπολήθηκαν από μουσουλμάνους διαδηλωτές. Ένας καθολικός ιερέας δολοφονήθηκε στην Τραπεζούντα από 16χρονο μουσουλμάνο. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον 11 άτομα έχουν σκοτωθεί στις διαμαρτυρίες κατά των σκίτσων.

Η άποψή μας είναι πως η προσβολή των ιερών μορφών και συμβόλων οποιασδήποτε θρησκείας είναι καταδικαστέα. Η ελευθερία λόγου υπάρχει για να υπηρετεί την αλήθεια και όχι για να εξευτελίζει την θρησκεία των άλλων. Όμως η περίπτωση των σκίτσων του Μωάμεθ δεν είναι το πρώτο σχετικό περιστατικό. Στο παρελθόν είχαν συμβεί αντίστοιχα περιστατικά βλασφημίας κατά του Χριστού με την ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» και το βιβλίο «Ο κώδικας Ντα Βίντσι». Από τις διαφορετικές αντιδράσεις απέναντι σε αυτά βγαίνουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα.

Πρώτον η φύση του μουσουλμανικού πολιτισμού είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του ευρωπαϊκού. Οι αντιδράσεις των μουσουλμάνων έχουν φτάσει στα όρια του παροξυσμού με δολοφονίες, πυρπολήσεις πρεσβειών, απειλές κατά της ζωής των σκιτσογράφων κ.λπ. Από την έκταση των αντιδράσεων φαίνεται πως δεν αντιδρά μία μερίδα μουσουλμάνων μόνο, αλλά σχεδόν όλοι: από τους «φανατικούς» Ταλιμπάν μέχρι τους «μετριοπαθείς» μουσουλμάνους μετανάστες στην Ευρώπη. Οι αντιδράσεις των χριστιανών στα αντίστοιχα περιστατικά βλασφημίας κατά του Χριστού ήταν συγκριτικώς ανύπαρκτες.

Για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται πως ο μουσουλμανικός πολιτισμός διαφέρει ριζικώς από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Οι υποστηρικτές της ίσης αξίας των πολιτισμών και των «πολυ-πολιτιστικών» κοινωνιών προσπαθούν να υλοποιήσουν κάτι εντελώς παράλογο, αλλά και επικίνδυνο για την κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου στηρίζονται επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού και χωρίς αυτόν δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν. Η μετανάστευση μουσουλμανικών μαζών στην Ευρώπη αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας και της κοινωνικής ειρήνης. Το ίδιο παράλογη και καταδικασμένη να αποτύχει είναι η προσπάθεια των Αμερικανών νεοσυντηρητικών να μετεμφυτεύσουν διά των όπλων την δημοκρατία στην μουσουλμανική Μέση Ανατολή.

Δεύτερον η ευρωπαϊκή και ειδικά η ελληνική Αριστερά πάσχει από απύθμενο μίσος εναντίον του Χριστιανισμού. Όταν στην έκθεση «Outlook» παρουσιαζόταν ένας κακόγουστος πίνακας ζωγραφικής που απεικόνιζε ένα πέος να εκσπερματώνει πάνω στον Σταυρό, οι αριστεροί έσπευσαν να υπερασπιστούν την «ελευθερία της τέχνης και της έκφρασης». Το ίδιο έκαναν και με τα σκίτσα του Αυστριακού Γκέρχαρντ Χάντερερ που παρουσίαζαν τον Χριστό ως χασικλή και με το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Μ εις την Ν». Σήμερα που δημοσιεύονται σκίτσα του Μωάμεθ, οι αριστεροί σπεύδουν να υπερασπιστούν «την θρησκευτική αξιοπρέπεια των μουσουλμάνων». Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η υποκρισία είναι τόσο προφανής που πραγματικά προκαλεί γέλια.

Το περιστατικό με τα σκίτσα του Μωάμεθ σύντομα θα περάσει στην ιστορία, ενδεχομένως με την έκφραση συγγνώμης εκ μέρους της δανικής εφημερίδος. Όμως τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί η μαζική μουσουλμανική μετανάστευση στην Ευρώπη και η αντιχριστιανική μανία της ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν πρόκειται να λυθούν, αλλά αντιθέτως θα επιδεινώνονται όσο συνεχίζεται η σημερινή αυτοκαταστροφική πορεία της Ευρώπης.