Σημίτης και ΝΔ

Στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο γράφων είδε «σύγχρονες» εικόνες οι οποίες δεν συνάδουν με την «σύγχρονη» κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει ο μέσος Έλληνας πολίτης. Είδε ακριβά ντυσίματα, περίσσεια σοβαροφάνεια, οικογενειοκρατία που υποδύεται την αξιοκρατία, πολιτικούς δεινοσαύρους, αλλά και νέους που εκπροσωπούν το παλαιό, ενώ υποδύονται το καινούργιο. Ο γράφων είδε συνολικά μία «ανώτερη τάξη» που αντιλαμβάνεται πολύ καλά πως είναι «ανώτερη», αλλά το αποκρύπτει πίσω από το δάκτυλό της, μήπως και η πλειοψηφία δεν αντιληφθεί την απόσταση που την διαχωρίζει από αυτήν την μειοψηφία, κάτι σαν την στρουθοκάμηλο που χώνει το κεφάλι της στην άμμο, νομίζοντας ότι δεν την βλέπει κανείς. Όλοι όμως βλέπουν, αλλά και αν δεν βλέπουν, διαθέτουν μία ελάχιστη συναισθηματική νοημοσύνη και συναισθάνονται.

Είναι κοινό σημείο της ιστορίας των ιστοριών ότι όταν τα μεσαία στρώματα διαλύονται η προσωρινή εμπιστοσύνη στους «αστούς» που τους προσφέρεται απλώς και μόνον διότι δίνουν δουλειά στα μεσαία στρώματα αποσύρεται. Όταν από τα μεσαία στρώματα αποκόπτεται η αξιοπρέπεια της εργασίας και της ιδιοκτησίας, έντονες, χρωματιστές εικόνες όπως στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας με ψεύτικα χαμόγελα που υποδηλώνουν μία «αστική υποκρισία» ως κινητήριος μοχλός μίας ιεραρχικής μηχανής που συνδηλώνει ένα εργασιακό περιβάλλον εξοργίζουν, αντί να συσπειρώνουν απέναντι στην κομμουνιστική λαίλαπα που κυβερνά αυτήν την στιγμή την έρημη πατρίδα μας.

Το πιο ενδιαφέρον μέσα στην Νέα Δημοκρατία, όπως αποκαλύφθηκε από το συνέδριό της, είναι η πλήρης παραχώρηση της ιδεολογικής της ταυτότητας στο Σημιτικό, «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ. Καλλιτέχνες και οργανικοί διανοούμενοι που εκφράζουν την κακώς εννοούμενη παγκοσμιοποίηση των υπερεθνικών και υπερκρατικών δομών, που βουλησιαρχικά και νεομαρξιστικά θέλει την κατάργηση των εθνών και της έμψυχης θρησκευτικής τους ταυτότητας, παρέλασαν με ευχαρίστηση και αισθανόμενοι άνετα σε ένα ιδιότυπο, στα όρια της Αριστεράς τοπίο.

Σε έναν χώρο που μπορούν να υποδυθούν ότι είναι κεντρώος και να μην μαλώσουν με την αριστερή συνείδηση του 18χρονου εαυτού τους. Οργανικός διανοούμενος-φιλόσοφος, πνευματικό τέκνο του Μαρξισμού, άνθρωπος που εδέχθη να αποτελέσει την πνευματική εργαλειοθήκη του Σημίτη για να πάψει η «μη-προτεσταντική» ελληνική ταυτότητα, ήταν στο συνέδριο της ΝΔ. Το ίδιο και ο Σταύρος Θεοδωράκης που λίγα τον χωρίζουν από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Λίγος εκσυγχρονισμός, λίγο ποτάμι και το αγόρι μου.

Φυσικά, ο γράφων, δεν αμφισβητεί την βέβαια νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές. Ούτε αμφισβητεί πως η ελληνική οικονομία θα είναι κάπως καλύτερη επέκεινα της διακυβέρνησής της αφού η μείωση των φόρων είναι αυταπόδεικτο πως κάπως θα συνεφέρει το ελληνικό κουφάρι που περιφέρεται και ζητιανεύει. Αμφισβητεί όμως έντονα τις προτάσεις συνολικής ανασυγκρότησης της Ελλάδος, αφού ο στόχος δεν πρέπει να είναι ο εξευρωπαϊσμός τον οποίο προσπαθούμε ως πνευματικά υπόδουλοι πίθηκοι από την σύστασή μας ως νεοελληνικό κράτος, αλλά η επιδίωξη του να είμαστε ένα τόσο ισχυρό κράτος που εάν δεν το σέβονται τουλάχιστον θα το φοβούνται.

Και, ναι, καλύτερο υπόδειγμα από αυτό του Ισραήλ δεν υφίσταται. Υπάρχει βέβαια μία μικρή διαφορά της ελληνικής πραγματικότητας από εκείνη του Ισραήλ. Στο τελευταίο, αρχηγοί του κράτους γίνονται άνθρωποι από την πραγματική, αταξική, αριστοκρατία του έθνους τους και όχι άνθρωποι πορφυρογέννητοι που δεν μπορούν να εμπνεύσουν.