Η Βόρεια Κορέα διαθέτει έναν τεράστιο στρατό που βρίσκεται κατά μήκος της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης και μια εκτεταμένη πυραυλική δύναμη που απειλεί τους γείτονες. Η Πιονγιάνγκ, βέβαια, έχει μακρά ιστορία διεξαγωγής ενεργειών πολέμου και τρομοκρατίας εναντίον των ΗΠΑ, της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας. Οι πύραυλοι που έχουν δοκιμαστεί είναι και διηπειρωτικοί, με στόχο να επιδειχθεί ότι η Βόρεια Κορέα θα μπορούσε να χτυπήσει ακόμα και τις ίδιες τις ΗΠΑ. Υπάρχουν επίσης οι δεκάδες πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής στην Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, που είναι ευάλωτοι σε επίθεση, αν ξεσπάσει πόλεμος στην περιοχή.
Οι λόγοι που επιδίωκε χρόνια τώρα ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι η ίδια η επιβίωση του ολοκληρωτικού καθεστώτος, αλλά και η επιδίωξη κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή της Σεούλ, ούτως ώστε να ενώσει την Κορεατική Χερσόνησο κάτω από την εξουσία της ή, τουλάχιστον, να ασκήσει αρκετή πίεση στις ΗΠΑ για να αποσύρουν τις δυνάμεις τους. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν, σε περίπτωση που σκέφτεται ότι οι ΗΠΑ δεν θα επέμβουν ή αν πιστεύει ότι μπορεί να επιβιώσει από μία επίθεση στις ΗΠΑ, θα συνεχίσει να ακολουθεί ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων, μη αναπόσπαστο, από το μεγάλο του σχέδιο για την ένωση της Χερσονήσου. Αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι είναι αρκούντως τρελός ώστε να είναι έτοιμος ακόμα και να επιδιώξει την έκρηξη πυραύλου σε μια πόλη των ΗΠΑ.
Αυτό όμως που φαντάζει πιο ρεαλιστικό και ακόμα τρομακτικότερο σενάριο είναι να πωλήσει πυρηνικά σε τρομοκράτες. Ο Ayman al-Zawahiri, ηγέτης της Αλ Κάιντα, αναζητά πυρηνικά όπλα για περισσότερο από μία δεκαετία. Επιπλέον, το 2016 αποκαλύφθηκε ότι μια ομάδα που σχετίζεται με το ISIS αποζητούσε ενεργά πυρηνικά υλικά σε βελγικό πυρηνικό σταθμό. Η Βόρεια Κορέα λέγεται ότι έχει παραδώσει πυραύλους κατά το παρελθόν στο Ιράν, στην Συρία, στο Πακιστάν κ.α. Και, καθώς οι ΗΠΑ πιέζουν για αυστηρότερη επιβολή των κυρώσεων του ΟΗΕ στη Βόρεια Κορέα, το καθεστώς έχει περισσότερα κίνητρα για να επιστρέψει στην πυρηνική μαύρη αγορά, αναπληρώνοντας τοιουτοτρόπως τα χρήματα που χάνει από τις κυρώσεις.
Τώρα, το μέτωπο Νότιας Κορέας και Ιαπωνίας φαίνεται αποφασισμένο να εγκαταλείψει τους προηγούμενους στρατιωτικούς περιορισμούς που επέβαλαν οι ΗΠΑ. Με την υποστήριξη της Ουάσινγκτον το Τόκιο αναθεώρησε τις κατευθυντήριες γραμμές για την επέκταση των επιτρεπόμενων επιχειρήσεων των ιαπωνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Shinzo Abe υποστηρίζει την αναθεώρηση του άρθρου 9 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει τυπικά την κατοχή στρατού, παρότι οι πολιτικές επιπλοκές είναι πολλές. Στην ίδια κατεύθυνση, ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon έχει ζητήσει από τις ΗΠΑ άδεια για την ανάπτυξη πυραύλων μεγαλύτερης εμβέλειας.
Και μάλλον οι επιλογές τους είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αφ’ ης στιγμής η Κίνα δεν τηρεί μία σθεναρή στάση απέναντι στην Πιονγιάνγκ. Αλλωστε, μία από τις πιο ολέθριες επιπτώσεις του αμερικανικού συστήματος συμμαχιών, που ενισχύθηκε από τις συνεχείς προσπάθειες της Ουάσινγκτον να «καθησυχάσει» τα άλλα έθνη ότι από μόνη της μπορεί να αναλάβει την υπεράσπισή τους, ήταν να αποθαρρύνει τους συμμάχους της να αυξήσουν τις στρατιωτικές ικανότητές τους. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μίας οξύμωρης κατάστασης όπου ευημερούντα, φιλικά και δημοκρατικά ασιατικά κράτη αδυνατούν από μόνα τους να αντιμετωπίσουν μία κατάσταση που αφορά την Ασία.
Οι σύμμαχοι της Αμερικής είναι ανήσυχοι, πράγμα που είναι καλό. Δεν είναι πλέον ικανοποιημένοι από την Ουάσινγκτον. Αντίθετα, είναι όλο και περισσότερο αποφασισμένοι να πράξουν περισσότερα για να προστατευτούν. Η διοίκηση Τραμπ οφείλει να ενθαρρύνει αυτές τις προσπάθειες. Ο μακροπρόθεσμος στόχος της Ουάσινγκτον θα πρέπει να είναι να κλοτσήσει τόσο το Τόκιο, όσο και την Σεούλ, από την αμερικανική άμυνα. Οι Αμερικανοί δεν έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να επιτρέψουν σε ξένα κράτη να αντιμετωπίσουν το Πεντάγωνο σαν υπηρεσία κοινωνικής πρόνοιας. Ο αμερικανικός απομονωτισμός, βγαλμένος από τα έγκατα της αρχαίας ελληνικής αντιεπεκτατικής θουκιδίδειας σκέψης, είναι το σοβαρότερο συντηρητικό δόγμα που πρέπει να ακολουθήσει η Αμερική.