Πολυπολιτισμός + Ιράκ = τρομοκρατία

Το κεντρικό Λονδίνο βυθίστηκε στο χάος το πρωί της 7ης Ιουλίου 2005 μετά από μία σειρά εκρήξεων βομβών στον υπόγειο σιδηρόδρομο και σε λεωφορεία. Ο τραγικός απολογισμός: τουλάχιστον 50 νεκροί και περισσότεροι από 700 τραυματίες. Σε λίγες ώρες η οργάνωση «Μυστική Ομάδα για την Τζιχάντ της Αλ Κάιντα στην Ευρώπη» ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις με προκήρυξη που δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο, αν και η βρετανική αστυνομία δεν μπορεί ακόμα να επιβεβαιώσει την γνησιότητά της.

Οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έσπευσαν να «καταδικάσουν την επίθεση και να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους». Μερικοί παρατήρησαν πως η απρόκλητη εισβολή και κατοχή του Ιράκ από τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία συνέβαλαν στην δημιουργία εχθρότητας μεταξύ των μουσουλμάνων όλου του κόσμου και των ξένων δυνάμεων κατοχής. Συνεπώς η τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο οφείλεται εν μέρει στα διαδραματιζόμενα στο Ιράκ.

Δεν θα διαφωνήσω σε αυτό. Όμως αυτό είναι μέρος και όχι όλη η εξήγηση. Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα διατηρούν και αυτές στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ, όμως μία ισλαμική τρομοκρατική επίθεση σε αυτές τις χώρες είναι σχεδόν αδιανόητη, σε αντίθεση με τις απειλές για νέες επιθέσεις κατά των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιταλίας. Ο λόγος είναι πολύ απλός: οι μεν πρώτες χώρες δεν έχουν σχεδόν κανέναν μουσουλμάνο, ενώ οι δεύτερες έχουν μεγάλες κοινότητες μουσουλμάνων μεταναστών. Οι «πολιτικώς ορθοί» πολιτικοί μπορεί να μην το παραδέχονται, τουλάχιστον δημοσίως. Μερικοί μπορεί να εξοργιστούν από αυτήν την εξήγηση, καθώς έρχεται σε αντίθεση με τις ουτοπικές ιδεοληψίες τους. Αυτό δεν έχει καμία σημασία, ειδικά όταν διακυβεύεται η ζωή τόσων ανθρώπων και η ίδια η ομαλή λειτουργία των κοινωνιών. Τα επιχειρήματα ενάντια σε αυτή την θέση δεν αντέχουν σε μία λογική αντιπαράθεση.

Επιχείρημα 1ο: «Η πλειοψηφία των μουσουλμάνων μεταναστών είναι νομοταγείς πολίτες».

Το επανέλαβε και ο Τόνι Μπλερ από το Εδιμβούργο μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο. Αν και είναι περίεργο να προβάλλεται η μουσουλμανική κοινότητα ως υπόδειγμα υπακοής στους νόμους, καθώς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες δημιουργήθηκε μέσω της λαθρομετανάστευσης και έχει αυξημένους δείκτες εγκληματικότητας, ας δεχθούμε ότι πράγματι η θέση αυτή ισχύει όσον αφορά την τρομοκρατία.

Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η ύπαρξη μουσουλμάνων μεταναστών είναι άσχετη με την δράση των ισλαμιστών τρομοκρατών στις ευρωπαϊκές χώρες που τους φιλοξενούν. Οι μουσουλμανικές κοινότητες αποτελούν την λίμνη μέσα στην οποία κολυμπούν τα ψάρια. Χάρη σε αυτές, οι τρομοκράτες μετακινούνται απαρατήρητοι από χώρα σε χώρα, βρίσκοντας εύκολα στέγη, τροφή και κάθε είδους βοήθεια. Πολλές φορές οι ίδιες οι μουσουλμανικές κοινότητες στην Ευρώπη παράγουν μέσω των θεσμών τους μία νέα γενιά «ντόπιων» ισλαμιστών τρομοκρατών, οι οποίοι πλαισιώνουν τους τρομοκράτες εκ του εξωτερικού.

Σύμφωνοι, δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες. Όμως οι περισσότεροι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι. Έχει υπολογιστεί ότι «μόλις» το 10% των μουσουλμάνων παγκοσμίως έχει εξτρεμιστικές απόψεις. Το ποσοστό μπορεί να ακούγεται μικρό, όμως είναι εξαιρετικά μεγάλο αν λάβουμε υπόψιν τον αριθμό των μουσουλμάνων. Στην Ελλάδα «εκτιμάται» (γιατί το διαλυμένο ελληνικό κράτος δεν γνωρίζει την ακριβή πραγματικότητα) ότι υπάρχουν 800.000 μουσουλμάνοι μετανάστες (νομιμοποιημένοι και μη). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν 80.000 μουσουλμάνοι με απόψεις παραπλήσιες με αυτές της Αλ Κάιντα. Σας φαίνεται μικρός ως αριθμός;

Επιχείρημα 2ο: «Το Ισλάμ είναι μία θρησκεία όπως όλες οι άλλες».

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Η ιστορία διδάσκει πως το Ισλάμ διαδόθηκε πάντα με την βία και τον πόλεμο και σχεδόν ποτέ με τον διάλογο και τον ειρηνικό προσηλυτισμό. Ειδικά εμείς ως Έλληνες έχουμε δεχθεί φοβερά πλήγματα από τις στρατιές των προσήλυτων του Μωάμεθ: πρώτα από τους 'Αραβες που κατέκτησαν την Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και εν συνεχεία από τους Τούρκους που κατέκτησαν την Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια και μας υποδούλωσαν για αιώνες. Ακόμα και σήμερα τα σύνορα του Ισλάμ είναι «ματωμένα»: από την Τσετσενία μέχρι το Σουδάν και από το Κοσσυφοπέδιο μέχρι το Κασμίρ και την Ινδονησία, οι μουσουλμάνοι συγκρούονται με ιδιαίτερη βιαιότητα με όλους τους «άπιστους»: ορθόδοξους, καθολικούς, εβραίους, ινδουιστές κ.α.

Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το Κοράνι, διαιρεί τον κόσμο σε δύο μέρη: την ζώνη της υποταγής στον Μωάμεθ (τις ισλαμικές χώρες) και την ζώνη του Πολέμου (όλες τις άλλες χώρες). Η συμπεριφορά προς τους αλλόθρησκους περιγράφεται ξεκάθαρα: «Η τιμωρία για αυτούς που πολεμούν τον Αλλάχ και τον Προφήτη του και συνεχίζουν να διαφθείρουν τον κόσμο είναι να σκοτωθούν, να σταυρωθούν, να τους κοπούν τα χέρια και τα πόδια ή να εξοριστούν» (Σούρα 5.33). Τι θα συμβεί στις χώρες των αλλοθρήσκων; «Εσείς που πιστεύετε, πολεμήστε αυτούς που ζουν κοντά σε εσάς και δείχτε τους πόσο σκληροί μπορεί να είστε» (Σούρα 9.123).

Δεκάδες παρόμοια αποσπάσματα από το Κοράνι αποδεικνύουν πέραν κάθε αμφιβολίας πως το Ισλάμ δεν είναι μία θρησκεία ειρήνης, αλλά πολέμου. Η πρόσφατη δολοφονία του Ολλανδού σκηνοθέτη Βαν Γκογκ από Μαροκινό μουσουλμάνο τονίζει το χάος που χωρίζει τον πολιτισμό του Ισλάμ από τον Δυτικό πολιτισμό. Για μία πιο τεκμηριωμένη ανάλυση της φύσεως του Ισλάμ, παραπέμπω τους αναγνώστες στο βιβλίο «Το σπαθί του προφήτη» του Σέρβου διανοούμενου Σέργιου Τρίφκοβιτς και στο βιβλίο «Η οργή και η υπερηφάνεια» της Ιταλίδας δημοσιογράφου Οριάννας Φαλάτσι.

Επιχείρημα 3ο: «Μόνο οι χώρες που διατηρούν στρατεύματα στο Ιράκ κινδυνεύουν από την ισλαμική τρομοκρατία».

Ενώ οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανατινάζονται η μία μετά την άλλη από ισλαμιστές τρομοκράτες, μερικοί ισχυρίζονται πως δεν συμβαίνει τίποτα ιδιαιτέρως σημαντικό (!!!) και εν πάσει περιπτώσει η Ελλάδα δεν κινδυνεύει, επειδή δεν διατηρεί στρατεύματα στο Ιράκ. Αν και θεωρώ πως ορθώς η Ελλάδα δεν έχει αποστείλει στρατεύματα στο Ιράκ, μένω πραγματικά έκπληκτος με την λογική της υποταγής που διαπνέει τέτοια επιχειρήματα.

Καταρχάς η ισλαμική τρομοκρατία δεν χρησιμοποιεί μόνο το Ιράκ ως αφορμή για την δολοφονική δράση της. Οι επιθέσεις στο μετρό του Παρισιού την δεκαετία του 1990 πραγματοποιήθηκαν από «Γάλλους» μουσουλμάνους, χωρίς να υπάρχει η αφορμή του Ιράκ. Το ίδιο και οι πρόσφατες επιθέσεις στο Μπεσλάν και στην Μόσχα από Τσετσένους ισλαμιστές.

Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, θα υπενθυμίσω ότι οι αφορμές για να δεχθεί και η Ελλάδα επιθέσεις από ισλαμιστές τρομοκράτες δεν λείπουν. Η χώρα μας διατηρεί σημαντική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν και στο Κοσσυφοπέδιο. Συχνά διατυπώνονται παράπονα από τους μουσουλμάνους μετανάστες στην Ελλάδα και τους υποστηρικτές τους για την «καταπάτηση των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων» εξαιτίας της έλλειψης χώρων λατρείας (τζαμιών). Οι Έλληνες θεωρούνται από τον ισλαμικό κόσμο ως ομόδοξοι σύμμαχοι των Ρώσων και των Σέρβων. Εσχάτως κάποιοι αφελείς πολιτικοί και δημοσιογράφοι στην Ελλάδα προσπαθούν να παρουσιάσουν (χωρίς κανένα στοιχείο) τους Έλληνες εθελοντές στην Βοσνία ως σφαγείς αμάχων μουσουλμάνων. Δυστυχώς οι αφορμές υπάρχουν για όποιον ισλαμιστή τρομοκράτη επιθυμεί να πλήξει την Ελλάδα. Απλώς αυτή την στιγμή είμαστε χαμηλά στην «λίστα προτεραιότητας», επειδή οι ισλαμιστές τρομοκράτες είναι απασχολημένοι με άλλες χώρες της Δύσεως.

Αν η ελληνική κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα στην κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο θέλουν να αντιμετωπίσουν με υπευθυνότητα και μακροπρόθεσμα τον κίνδυνο της ισλαμικής τρομοκρατίας, θα πρέπει να επανεξετάσουν ριζικά την πολιτική τους έναντι του Ισλάμ. Μία σοβαρή πολιτική για την αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον τα ακόλουθα μέτρα:

1. Δραστική μείωση της μετανάστευσης από μουσουλμανικές χώρες, ειδικά από τις γειτονικές Αλβανία και Τουρκία.
2. Αυστηρό έλεγχο της χορήγησης «πράσινων καρτών» σε μουσουλμάνους μετανάστες με έλεγχο των διασυνδέσεών τους με ισλαμικές οργανώσεις στις πατρίδες τους.
3. Αποτροπή της ίδρυσης από τους Σαουδάραβες ισλαμιστές Βαχαμπιστές τζαμιών - φυτωρίων εξτρεμιστών στην Δυτική Θράκη, την Παιανία και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας δεν είναι άμεσο στην Ελλάδα, αλλά αν συνεχιστεί η σημερινή πολυπολιτιστική πολιτική δεν πρόκειται να το αποφύγουμε.