Πολυπολιτισμικότητα; No, thanks! Μερικές σκέψεις μετά τα γεγονότα στο Μάντσεστερ

Τα πρόσφατα γεγονότα στο Μάντσεστερ, αλλά και ανάλογα γεγονότα στην Στοκχόλμη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στην Νίκαια και άλλου κατέδειξαν για μία ακόμα φορά την πλήρη αποτυχία του δόγματος της πολυπολιτισμικότητας. Η αποτυχία αυτή έχει καταδειχθεί επανειλημμένως σε διάφορες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίες μέχρι το 2000 μας παρουσιάζονταν ως επιτυχημένα παραδείγματα αποτελεσματικής εφαρμογής των πολυπολιτισμικών πολιτικών και ενσωμάτωσης μεταναστών όπως η Βρετανία, η Ολλανδία και η Γαλλία, ενώ ρωγμές εμφανίζονται πλέον ακόμα και σε χώρες παραδοσιακά ανεκτικές όπως η Σουηδία.

Βεβαίως οι θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας, οι οποίοι αφθονούν στην πολιτική, δημοσιογραφική και πανεπιστημιακή ελίτ της χώρας μας, δεν φαίνονται να προβληματίζονται. Συνεχίζουν αδιαλείπτως να προπαγανδίζουν τα εικαζόμενα οφέλη της, παραβλέποντας το γεγονός ότι η οποιαδήποτε κοινωνική φιλοσοφία μπορεί να φαίνεται λειτουργική στην ... θεωρία, αλλά πλέον έχουμε πολλές και απτές αποδείξεις της αποτυχίας της. Τι αξία έχει, λοιπόν, το να θεωρητικολογούμε από καθέδρας για κάτι που έχει αποτύχει στην πράξη σε όποια χώρα και με όποιον τρόπο και αν εφαρμόσθηκε στην Δυτική Ευρώπη;

Για εκείνους που θέλουν να δουν, τα γεγονότα κατά τα τελευταία 15 έτη μιλούν από μόνα τους: φυλετικές ταραχές και ισλαμική τρομοκρατία στην Βρετανία και στην Γαλλία, ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης (π.χ. Ισπανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία), εξάπλωση του ριζοσπαστικού Ισλάμ μεταξύ των μουσουλμανικών κοινοτήτων της Δυτικής Ευρώπης και αποτυχία ενσωμάτωσης σημαντικού τμήματος της δεύτερης γενιάς μεταναστών στις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες.

Και όλα αυτά γιατί αγνοήθηκαν - αν και είναι εν πολλοίς αυτονόητοι - μερικοί πολύ βασικοί κανόνες κατά την εφαρμογή της μεταναστευτικής πολιτικής:

• όσο περισσότεροι αριθμητικά (και χωροταξικά συγκεντρωμένοι) είναι οι μετανάστες τόσο δυσκολότερα ενσωματώνονται
• όσο μεγαλύτερη είναι η πολιτισμική απόσταση των μεταναστών από τον γηγενή πληθυσμό τόσο δυσκολότερα ενσωματώνονται
• ακόμα και η καλύτερα σχεδιασμένη μεταναστευτική πολιτική είναι καταδικασμένη σε αποτυχία αν δεν ανασχεθεί η παράνομη μετανάστευση
• κρίσιμος παράγων για την ενσωμάτωση των μεταναστών είναι η αποδοχή τους από τον γηγενή πληθυσμό, η οποία επηρεάζεται και από τους τρεις προαναφερθέντες κανόνες

Σημαντική ευθύνη για την παραγνώριση της σημασίας των κανόνων αυτών και για την συνακολούθως δημιουργηθείσα κατάσταση έχουν οι πολιτικές, δημοσιογραφικές και πανεπιστημιακές ελίτ των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίες ουδέποτε είδαν κριτικά την πολυπολιτισμικότητα, υποβάθμιζαν συστηματικά την σημασία των εμφανών αδυναμιών που ανέκυπταν από την εφαρμογή της και κατέπνιγαν τον οποιονδήποτε αντίλογο συκοφαντώντας ως «ρατσιστή» και «ξενόφοβο» όποιον τολμούσε να ισχυριστεί ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»! Ακόμα και σήμερα στην χώρα μας δεν έχει υπάρξει ουσιαστικός διάλογος περί την πολυπολιτισμικότητα καθώς οι ελίτ προτιμούν είτε τον μονόλογο, είτε τον «διάλογο» μεταξύ ... συμφωνούντων!

Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, τόσο στην Δυτική Ευρώπη όσο και την Ελλάδα, απαιτεί τον ριζικό επαναπροσδιορισμό της μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία θα πρέπει, πλέον, να χαράσσεται με βάση την εθνική ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή κάθε κράτους και δευτερευόντως με βάση τα – έτσι κι αλλιώς συζητήσιμα ως προς το πραγματικό τους ύψος – οικονομικά οφέλη. Επιπλέον, θα πρέπει να δοθούν γενναία κίνητρα για την αύξηση της γεννητικότητας των γηγενών πληθυσμών προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο δημογραφικός μαρασμός και η πληθυσμιακή γήρανση. Απόψεις που προτείνουν την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος μέσω της εγκατάστασης μεταναστών, στην ουσία δεν αποτελούν λύση καθώς ο δημογραφικός μαρασμός των γηγενών θα συνεχισθεί και απλά θα προετοιμάζεται η ... πληθυσμιακή αντικατάστασή τους από τους νεοεισερχόμενους μετανάστες. Επίσης, αυτή η δήθεν λύση παραβλέπει και την προαναφερθείσα πολιτισμική παράμετρο την οποία μεταφέρουν στην χώρα εγκατάστασής τους οι μετανάστες.

Η δικαιολογημένη αντίληψη εκ μέρους των γηγενών πληθυσμών της Δυτικής Ευρώπης ότι η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών είναι εκτός ουσιαστικού ελέγχου και επομένως έχει εκ των πραγμάτων αποτύχει, επιτείνει τους φόβους τους όχι μόνο για θέματα ασφάλειας, αλλά και για θέματα διαφύλαξης της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών. Αν δεν αποφασισθεί και εφαρμοσθεί αυτός ο ριζικός επαναπροσδιορισμός της μεταναστευτικής πολιτικής τότε θα πρέπει να αναμένονται στο μέλλον περισσότερα - και συχνότερα - περιστατικά φυλετικών ταραχών και ισλαμικής τρομοκρατίας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 25ης Μαΐου 2017 στην εφημερίδα «Δημοκρατία».