Η πιο πνευματικά τεμπέλικη ανάλυση που μπορεί ο οιοσδήποτε να κάνει για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι η οικονομική κρίση. Είναι εύκολη, γρήγορη και χειροπιαστή, ούτως ώστε κάποιος να αποδώσει ευθύνες στους «ανώριμους Έλληνες που δεν έχουν εξευρωπαϊσθεί». Σπάνια θα διαβάσει ή θα ακούσει κανείς αναλυτές να αποδίδουν ευθύνες στην «πασοκοποίηση» της Νέας Δημοκρατίας, ενώ είναι «γκουρμέ» οι αναλύσεις εκείνες που καταπιάνονται με την διασύνδεση του τριγώνου «αποβιομηχάνιση - συνδικαλισμός - ράθυμη κουλτούρα».
Η αλήθεια όμως είναι ότι ακόμα μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την σημερινή κατάντια έχουν οι οργανικοί διανοούμενοι της Αριστεράς και του κεντροδεξιού «μετώπου της λογικής» που κατέλαβαν θέσεις σε ΜΜΕ, δημόσιους οργανισμούς και σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης. Αναθεώρησαν την ελληνική ιστορία και κουλτούρα με οπτική νεομαρξιστική και νεομαρξιστο-φιλελεύθερη. Οπουδήποτε παραγόταν πολιτική σκέψη στην χώρα οι αριστερές ιδεοληψίες κυριαρχούσαν και ακόμα κυριαρχούν απολύτως.
Ο μέσος Έλληνας ντρέπεται να πει ότι πιστεύει στο Έθνος διότι φοβάται ότι θα χαρακτηρισθεί φασίστας. Ντρέπεται να πει ότι πιστεύει στο μικρό κράτος διότι φοβάται ότι θα χαρακτηρισθεί νεοφιλελεύθερος. Ντρέπεται να εναντιωθεί στο λαθρομεταναστευτικό διότι φοβάται ότι θα χαρακτηρισθεί αντιανθρωπιστής. Ντρέπεται να στηρίξει μειονότητες εκτός Ελλάδος, διότι φοβάται ότι θα χαρακτηρισθεί «τουρκοφάγος». Ντρέπεται να κάνει ορθολογική κριτική στην Ευρώπη, διότι φοβάται ότι θα χαρακτηρισθεί αντιευρωπαϊστής. Ντρέπεται να πει ότι η χώρα χρειάζεται βαριά βιομηχανία διότι φοβάται ότι θα χαρακτηρισθεί καπιταλιστής.
Η ασθένεια αυτή υφίσταται επειδή στις θέσεις που κατέλαβαν οι αναθεωρητές διαμορφωνόταν δημόσιο ήθος και κατασκευάζονταν εκ των άνω «μέτρα συμπεριφοράς». Σε γνωστό ιδιωτικό εκπαιδευτήριο των Αθηνών, ο γυμνασιάρχης του, έκανε καθημερινά κάθε πρωί αριστερά κηρύγματα, τόσο ιστορικά, όσο και ηθικοπλαστικά. Ο γυμνασιάρχης αυτός κατέστη επί Ζωής Κωνσταντοπούλου προεξάρχων των υπαλλήλων της Βουλής. Σε γνωστό Πανεπιστήμιο των Αθηνών εξηγούν κάθε χρόνο οι καθηγητές του γιατί τα Σκόπια πρέπει να λέγονται «Μακεδονία». Κάποιοι από αυτούς είναι τώρα επίσημοι σύμβουλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και σε συγκεκριμένο αστικό «κεντροδεξιό» κανάλι, παρουσιαστής «μάλωνε» στέλεχος της κυβερνήσεως Σαμαρά επειδή εξίσωνε τον ΣΥΡΙΖΑ με την Χρυσή Αυγή. Απαράδεκτα πράγματα! Θα μου πει κανείς, εδώ δεν τολμά σχεδόν ουδείς να εξισώσει τα εγκλήματα του Κομμουνισμού με αυτά του Ναζισμού. Άλλωστε όπως έχει πει και ο Πρωθυπουργός «τουλάχιστον ο Κομμουνισμός είχε ως επίκεντρό του τον άνθρωπο».
Η αριστερή κουλτούρα αυτή έσπειρε το έδαφος για να γίνει πιστευτή και ανεκτή η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι εξηγείται και για ποιο λόγο ο Τσίπρας ζήτησε από τον Ψυχάρη να τοποθετήσει ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ σε διευθυντικές θέσεις στον Τύπο και στα κανάλια, όπως έκανε και ο Σημίτης επί των ημερών του με «εκλεπτυσμένο» τρόπο και όχι τόσο «μπρουτάλ» όπως ο Ανδρέας. Η λογική παραμένει ίδια. Το μόνο που άλλαξε είναι το κόμμα που την εκπροσωπεί. Το κεντροδεξιό «μέτωπο της λογικής» από την άλλη, δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να αναθεωρηθεί η εθνική ιστορία διότι πιστεύει στο ευρωκράτος από όπου εποφθαλμιά θέσεις εργασίας, κεντροδεξιά νομενκλατούρα και δορυφοροποίηση για να αποκτήσει υπόσταση. Το ίδιο για το λαθρομεταναστευτικό και τα εθνικά ζητήματα. Η μόνη κριτική που έκανε ήταν στον εξορθολογισμό του κράτους.
Τα ως άνω βέβαια δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Και αλλού η Αριστερά έχει στήσει τέτοιους μηχανισμούς εφαρμόζοντας κατά γράμμα την διακήρυξη του Ιταλού μαρξιστή Αντόνιο Γκράμσι που προτρέπει τα κομμουνιστικά κόμματα να καταλάβουν τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους για την τελική επικράτηση του Κομμουνισμού. Και αλλού η φερόμενη ως Κεντροδεξιά δεν είναι ευρηματική και έχει απολήξει ως το παρακολούθημα της Αριστεράς στην κοινωνική ατζέντα. Με την διαφορά ότι εκεί το κράτος έχει μεγάλη προϊστορία και οι θεσμοί είναι το αποτέλεσμα πολλών χρόνων μίας διαμορφοποιητικής διαδικασίας η οποία κατέστη σταδιακά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η ηττοπάθεια της Κεντροδεξιάς δεν έχει τις συνέπειές της. Χρόνια τώρα η ανίερη συμμαχία μεταξύ Σοσιαλδημοκρατίας και «Συντηρητικών» στο λαθρομεταναστευτικό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Οι Σοσιαλδημοκράτες επιθυμούσαν αυτά τα κύματα επειδή οι ιδέες τους στην οικονομία έχουν παρηκμάσει και ο μόνος τρόπος επιβίωσής τους είναι η εισαγωγή οικονομικών μεταναστών ούτως ώστε να ανανεώσουν τα ποσοστά τους. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η πρώτης γενιάς μετανάστες πάντα στρέφονται αριστερά. Οι δε «Συντηρητικοί» επιθυμούσαν αυτά τα κύματα για να καταστούν οι οικονομικοί μετανάστες φθηνά εργατικά χέρια. Τώρα που η μεσαία τάξη όμως σε όλη την Ευρώπη φθίνει προς τα κάτω οι συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες.
Οι ιδέες αυτές εισήχθησαν με μεταπρατικό τρόπο και κατέληξαν ως κακέκτυπο και στην ελληνική πραγματικότητα, διαμορφώνοντας και την αντίστοιχη αριστερίζουσα κουλτούρα που επικρατεί και σε διάφορα άλλα μέρη της Ευρώπης. Φωτεινή εξαίρεση σε όλη την Ευρώπη το Ηνωμένο Βασίλειο, εκεί που γεννήθηκε ο πραγματικός Συντηρητισμός. Για να μπορέσει βέβαια να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που έχει σήμερα ο Ντέιβιντ Κάμερον έπρεπε πρώτα να προηγηθεί μία τεράστια φιγούρα που συγκρούστηκε με τα consensus politics, η Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μεταπρατικό κακέκτυπο διαμορφωτών γνώμης που αντέγραφαν τους αντίστοιχους συναδέλφους τους στο εξωτερικό. Όμως έχει έρθει και η ώρα όλες οι χώρες που ενδιαφέρονται για την επιβίωσή τους να ανακαλύψουν επιτέλους και τις δικές τους Θάτσερ. Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση δύσκολα τόσο η Ελλάδα όσο και οι υπόλοιπες χώρες της Ένωσης να μπορέσουν να ανακάμψουν από την δημογραφική κρίση, την κρίση εθνικής ταυτότητας και εν γένει την κρίση προσανατολισμού για το αύριο.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο MarketNews.