Ο Αμίρ και η Μυρτώ

Ο Αμίρ, με πληρωμένο το ενοίκιό του συν όλες τις άλλες παροχές που «απολαμβάνει» ως παιδί προσφύγων, εδέχθη όντως μία απαράδεκτη και άκρως καταδικαστέα επίθεση. Το να υπεισέρχεται τώρα ο συντηρητικός χώρος για το εάν αυτή η επίθεση ήταν «προβοκάτσια» ή όχι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Ο συντηρητικός χώρος απεχθάνεται την βία και δεν την καταδικάζει αλά καρτ όπως το ΚΚΕ που όποτε συμβαίνει κάτι που δεν συμφέρει την γραμμή του κόμματος καταγγέλλει άπαντες για προβοκάτσια.

Όπως θυμάστε, ο Αμίρ, επέκεινα του νέου συστήματος τεμπελιάς και εξίσωσης όλης της κοινωνίας προς τα κάτω που απεφάσισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ περί κλήρωσης για την απονομή της σημαίας στις παρελάσεις, κληρώθηκε να κρατήσει την σημαία. Εκλήθη δηλαδή ένα προσφυγόπουλο με ελάχιστα χρόνια στην πατρίδα μας, που δεν ομιλεί καλά-καλά ελληνικά, που ασπάζεται το Ισλάμ, ενώ η ελληνική σημαία έχει επάνω της τον σταυρό της Ορθοδοξίας, σύμβολο απόλυτα εναρμονισμένο με την ταυτότητά μας, εξαιτίας του σαθρού συστήματος αυτού της κλήρωσης να σηκώσει το λάβαρό μας.

Ο διευθυντής του σχολείου, απολύτως μετριοπαθής άνθρωπος, δεν προτίμησε να το αναγάγει σε ένα ολόκληρο ζήτημα το οποίο θα πυροδοτούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις μεταξύ γoνέων και απολύτως ορθά και ανδρικά σκεπτόμενος ανέλαβε την ευθύνη να του δώσει να κρατά την ταμπέλα του σχολείου και όχι το λάβαρο εκείνο για το οποίο οι παππούδες μας έπεσαν υπέρ των προγόνων τους. Υπέρ των προγόνων τους και εναντίον του Ισλάμ.

Αυτά τα δύο γεγονότα λοιπόν έκαναν των Πρωθυπουργό να «ανατριχιάσει». Το ρίγος που τον διαπέρασε, εν συνδυασμώ με την δύναμη που προβάλλονται τέτοια γεγονότα που αφορούν πρόσφυγες, λαθρομετανάστες κ.ο.κ. από τα διεθνή μίντια, παράρτημα των οποίων είναι και τα ελληνικά, έκανε τον Αλέξη Τσίπρα να καλέσει τον Αμίρ και την οικογένειά του στο Μέγαρο Μαξίμου, στο μέρος εκείνο όπου η πρώτη συμβολική κίνηση του Πρωθυπουργού ήταν να κατεβάσει τον πίνακα–θεμέλιο της ταυτότητάς μας - «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» του μεγάλου Βρυζάκη - για να τον αντικαταστήσει με κάτι «νεωτερικό» και όχι τόσο μπανάλ όσο η ελληνική μας διαχρονία.

«Αμίρ, θέλω να σου κάνω ένα δώρο επειδή κάποιοι έκαναν λάθος και σου στέρησαν την τιμή να κρατήσεις την ελληνική σημαία. Σήμερα θα σου την δώσω εγώ, γιατί σου αξίζει» είπε ο κ. Τσίπρας. Αλήθεια, γιατί αξίζει στον Αμίρ η ελληνική σημαία; Απλώς και μόνον επειδή είναι πρόσφυγας; Επειδή εδέχθη βία η οποία ενδέχεται να είναι ρατσιστική;

Εάν πρόκειται για το τελευταίο, θα έπρεπε να καλέσει μαζί με τον Αμίρ και την Μυρτώ. Την θυμάστε αγαπητοί αναγνώστες την Μυρτώ; Την ανήλικη κοπέλα εκείνη στην Πάρο που συνέθλιψε το κεφάλι της το κτήνος Πακιστανικής καταγωγής ενώ την βίαζε; Αυτήν την κοπέλα και την μητέρα της που τυγχάνει να μην φορά μαντήλα για να έχει την τιμή να περάσει το κατώφλι του Μαξίμου γιατί δεν τους κάλεσε κανείς; Εάν ο Πρωθυπουργός δεν ήταν αριστερός μαρξιστής που απλά επεδίωκε να πολώσει την κοινωνία θα καλούσε μαζί με τον Αμίρ και την Μυρτώ για να αποδείξει ότι το έγκλημα δεν είναι προϊόν καταγωγής, ασχέτως εάν όλα τα στοιχεία δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.

Την ίδια ώρα, η μηδαμινή αντίδραση της ΝΔ στις αριστοτεχνικές κινήσεις του κ. Τσίπρα δεν δείχνει πλέον εαυτοφοβία, αλλά απόλυτη συμφωνία.