Ο «δικός μας» Βασίλης Κορκίδης

Αυτό που ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως κεντροδεξιός Κυριάκος Μητσοτάκης αποκαλεί «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς», παίρνοντας την σκυτάλη από τον Άδωνι Γεωργιάδη, πολλοί το ακούν και λίγοι μάλλον το κατανοούν. Στους πολλούς κατατάσσω και τον πολυθεσίτη και πολυπράγμονα πρόεδρο της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητος και Πρόεδρο του Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, Βασίλειο Κορκίδη, φίλο και έμπρακτο υποστηρικτή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σίγουρα η στάση του εν λόγω ανδρός, δεν έχει καμία σχέση με την Δεξιά και καμία σχέση καν με το φιλελεύθερο Κέντρο.

Ο κ. Κορκίδης όχι μόνον συμφώνησε με τον πρωθυπουργό και με την πρόθεση της κυβερνήσεως να αυξήσει κατά 1% τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά επικρότησε και το ενδεχόμενο συνδέσεως των εισφορών των επαγγελματιών στον ΟΑΕΕ με το εισόδημα. Με άλλα λόγια, ο κύριος Κορκίδης, όχι απλά δεν έχει σχέση με την Δεξιά ή τον φιλελευθερισμό που ευαγγελίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά δεν πρέπει καν να έχει σχέση με την επιχειρηματικότητα.

Για την ιστορία, τις ασφαλιστικές εισφορές μόλις προ διετίας η κυβέρνηση Σαμαρά τις είχε μειώσει κατά 2%, κατηγορούμενη μάλιστα ότι το έπραττε για ψηφοθηρικούς λόγους εν όψει των Ευρωεκλογών του 2014. Σε εκείνες τις εκλογές ήταν υποψήφιος και ο κ. Κορκίδης με την Νέα Δημοκρατία. Στις ομιλίες του μάλιστα δεν έχανε ευκαιρία να επαίρεται για την σημαντική αυτή πρωτοβουλία του κόμματός του και φυσικά δεν έδειχνε να αντιλαμβάνεται ότι το ασφαλιστικό έπασχε. Η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ήταν ένα βήμα προς την ανάπτυξη, αλλά και την μείωση της ανεργίας και άρα και προς την ενίσχυση εν τέλει των ασφαλιστικών ταμείων.

Σήμερα για τον κ. Κορκίδη «δεν υπάρχουν ανώδυνες λύσεις για το ασφαλιστικό, αλλά περισσότερο και λιγότερο επώδυνες». Σήμερα, τα βήματα προς την ανάπτυξη είναι «last year» και ο κ. Κορκίδης ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία λέγοντας: «Η σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με το εισόδημα του ασφαλισμένου είναι καταρχήν θετική». Για να το πούμε δηλαδή πιο λιανά, η διπλή φορολόγηση των εισοδημάτων στον ιδιωτικό τομέα είναι μέλι-γάλα! Φαντάζομαι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης του έχει ήδη στείλει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Ανάπτυξης με «συστημένο-express» στο γραφείο του, αν και στην θέση του Αλέξη Τσίπρα θα του καπάρωνα από σήμερα κιόλας την εκλόγιμη στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλα τα διλήμματα για τον Βασίλειο Κορκίδη.

Γιατί όμως να εκπλαγούμε από τα παραπάνω; Ο κ. Κορκίδης είχε ανέκαθεν πολύ «σοσιαλίζουσες» απόψεις. Απόψεις που ιδεολογικά θα τον τοποθετούσαν πολύ καλύτερα στον λαϊκιστικό ιδεολογικό αχταρμά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κόμμα στο οποίο βρίσκονται σήμερα και άλλοι συνάδελφοι και σύντροφοί του από τον Πειραιά και από την παρεούλα με την οποία μετέτρεψε σε μαγαζάκι του το εργοδοτικό κίνημα της χώρας μας. Θα τον τοποθετούσαν εύκολα ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ ή και στην Αριστερή Ενότητα. Ο κ. Κορκίδης είναι που χειροκροτούσε μετ’ επιτάσεως τον Αντώνη Σαμαρά στα αντιμνημονιακά του χρόνια και υποστήριζε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να μείνουν ανέγγιχτοι, καθώς αποτελούν την πλειονότητα της πελατείας των εμπορικών επιχειρήσεων.

Ο σοφός ξερόλας από τον Πειραιά, προτιμούσε η χώρα να συνεχίσει να δανείζεται για να μπορούν οι έμποροι να παριστάνουν τις κότες που τρώνε τα ψίχουλα κάτω από το τραπέζι, όπου γινόταν το μεγάλο φαγοπότι του Δημοσίου. Και δεν είναι απλά μία εικασία αυτό. Το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο, όταν προσπαθούσε να βάλει τους εμπόρους να απεργήσουν και να διαδηλώσουν με την ΑΔΕΔΥ. Ακόμη και την ημέρα που κάηκαν ζωντανοί τρεις άνθρωποι μέσα στην φλεγόμενη Marfin, μεταξύ τους και μία έγκυος γυναίκα, είχε καλέσει τους εμπόρους να συνδιαδηλώσουν με τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Η μοναξιά κάτω από το κτίριο της ΓΣΕΕ εκείνο το μεσημέρι του Μαΐου δεν τον επτόησε ούτε φυσικά το έγκλημα που διεπράχθη από τους πραιτοριανούς της ρεμούλας. Επεχείρησε επανειλημμένως να κατεβάσει τους εμπόρους στο πεζοδρόμιο χέρι-χέρι με τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς και το πιο αντιδραστικό κομμάτι της ΓΣΕΕ, μέχρι που ο Σαμαράς του έταξε την εκλόγιμη σειρά στο ευρωψηφοδέλτιο. Για κακή του τύχη, ο τότε πρωθυπουργός απεφάσισε τελευταία στιγμή οι εκλογές να διενεργηθούν με σταυρό κι έτσι οι Βρυξέλλες παρέμειναν ένα άπιαστο όνειρο. Την επομένη έγινε και πάλι ένας αντιπολιτευόμενος «αντιμνημονιακός».

Η ενασχόλησή του κ. Κορκίδη με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό είναι απλά ένα σκαλοπάτι προς την εξουσία. Μία εξουσία που θα την διεκδικούσε με κάθε τίμημα. Λίγους μήνες προ των Ευρωεκλογών του 2014, ενοχλούμενος που ο Σαμαράς δεν τον υπολόγιζε για το ευρωψηφοδέλτιο, καλούσε μέσω αρθρογραφίας του και μέσω Twitter τους εμπόρους να στηρίξουν κόμματα που θα περιελάμβαναν συναδέλφους τους στα ψηφοδέλτιά τους. Εμμέσως μάλιστα, απειλούσε και με την σύσταση κόμματος εμπόρων. Στον υπαινιγμό του γράφοντος ότι επιζητά να πολιτευθεί, διαρρήγνυε τότε τα ιμάτιά του ότι δεν θα το έκανε ποτέ. Λίγες εβδομάδες μετά, τα σχόλια αυτά είχαν διαγραφεί από τον ίδιο κι εκείνος ετοίμαζε βαλίτσες για Βρυξέλλες.

Η σοσιαλμανία του κ. Κορκίδη εξηντλήθη και στην εμπαθή στάση του απέναντι στους εμπόρους των Αθηνών. Με πάνω από χίλιες πορείες και διαδηλώσεις ετησίως στο κέντρο, ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών ζήτησε επανειλημμένως από τον τότε νομάρχη Σγουρό να επιτρέψει το άνοιγμα για μία παραπάνω Κυριακή μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων. Ο κ. Κορκίδης, αυτός ο λεβέντης, επειδή ο «ανυπάκουος» Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών του χαλούσε το «αντιμνημονιακό» του προφίλ, έφτασε στο σημείο να τακιμιάζει με τους συριζαίους του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων που τρομοκρατούν την κυριακάτικη πελατεία, ενώ δεν δίστασε με δικές του μεθοδεύσεις να σύρει τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών και τον νομάρχη στην Δικαιοσύνη, επειδή δήθεν θίγονταν τα δικαιώματα των εργαζομένων και άνοιγε η «κερκόπορτα» της Κυριακής. Μια κερκόπορτα που το κόμμα με το οποίο πολιτεύτηκε, την εποχή που πολιτεύτηκε με αυτό, άνοιξε διάπλατα και έστρωσε και κόκκινο χαλί.

Ο Βασίλης Κορκίδης, ο συμπαθέστατος αυτός κυριούλης με το συγκαταβατικό καλοσυνάτο ύφος και το πικρό χαμόγελο, που όλοι συμφωνούν μαζί του και αποτελεί αγαπημένο προσκεκλημένο των πρωινών ειδησεογραφικών εκπομπών, επειδή δεν τσακώνεται με κανέναν και ενσαρκώνει την κακομοιριά του μέσου Έλληνα επιχειρηματία αντιπροσωπεύει ό,τι πιο παρωχημένο και νοσηρό έχει να επιδείξει ο συνδικαλιστικός κόσμος. Είναι μία φιλόδοξη επανάληψη του έργου που έχουμε ξαναδεί. Αντιμετωπίζει δε με λυσσαλέα εκδικητικότητα και μισαλλοδοξία το ιστορικότερο σωματείο της χώρας, που εκπροσωπεί την συντριπτική πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, τον Εμπορικό Σύλλογο Αθηνών, μόνο και μόνο επειδή η ηγεσία του δεν τον ακολούθησε ποτέ στον βαλτώδη δρόμο που έχει επιλέξει. Τον δρόμο, όπου κυριαρχεί το αλισβερίσι, η μικρότητα και φυσικά η ματαιοδοξία του.

Και όταν ομιλούμε για αλισβερίσι, ομιλούμε για το αγαπημένο του σπορ. Προκειμένου λοιπόν να αποκομίσει οφέλη για την Συνομοσπονδία, τα οποία μετά να κατανείμει κατά το δοκούν σε όσους φορείς τον συνδράμουν στην πολιτική του καριέρα, συμφώνησε μέσα στον Δεκέμβριο με την κυβέρνηση και κάποια εκλεκτά στελέχη της που εξαντλούν το κυβερνητικό τους έργο πίνοντας τσίπουρα στην Βαλαωρίτου, να εκταμιευθούν από Εμπορικούς Συλλόγους της Ελλάδος ΕΣΠΑ για έργα που στις 31 Δεκεμβρίου θα ήταν εκπρόθεσμα. Από τον σύνολο των συμμετεχόντων Συλλόγων στο Πρόγραμμα «Ανοικτά Κέντρα Εμπορίου», μόνον δύο Σύλλογοι, αυτοί των Αθηνών και της Λαρίσης δεν παρέλαβαν τα χρήματα, αρνούμενοι να λειτουργήσουν αντισυμβατικά ως προς τους όρους που έθετε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Να διευκρινίσουμε βέβαια εδώ, ότι η όλη πρεμούρα του κυρίου Κορκίδη να εισπράξουν τα ΕΣΠΑ οι Εμπορικοί Σύλλογοι δεν ήταν η αγάπη του για τα σωματεία αυτά, αλλά το γεγονός ότι για κάθε Σύλλογο είχε συμφωνήσει να εκπονηθεί μελέτη αξίας χιλιάδων ευρώ από το ΙΝΕΜΥ, ινστιτούτο ελεγχόμενο από την ΕΣΕΕ.

Πώς λοιπόν μπορεί κανείς να αμφιβάλλει, ότι στην αβασάνιστη συναίνεσή του στα εξοντωτικά για τον ιδιωτικό τομέα πλάνα της κυβερνήσεως κρύβεται ένα τέτοιο αλισβερίσι; Πώς να μην υποθέσει κανείς ότι πίσω από την άνεση με την οποία αποδέχεται τα σχέδια ολοκληρωτικού αφανισμού της επιχειρηματικότητας στην χώρα μας δεν κρύβονται μικροσυνδικαλιστικά συμφέροντα που ουδεμία σχέση με τα συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου έχουν; Κι αν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πώς να μην απορεί κανείς με μία παθητική στάση από τον εκπροσωπούντα την περισσότερο από οιονδήποτε άλλον πληγείσα παραγωγική τάξη της χώρας μας;

Καλό θα είναι λοιπόν, οι γοητευμένοι από την πραότητα και την σιγουριά που εκπέμπει το πολυπροβεβλημένο πρόσωπο του προέδρου της ΕΣΕΕ να του αφαιρέσουν το προσωπείο και να δουν κατάματα αυτό που πραγματικά ο κύριος αυτός ενσαρκώνει: την ματαιοδοξία και την ανενδοίαστα κανιβαλιστική νοοτροπία κάποιων ανθρώπων που τους θεωρούμε «δικούς μας». Δικούς μας πολιτικά, κοινωνικά ή ακόμη και με μία συντεχνιακή λογική.