Ομιλία για το Αιγαίο Πέλαγος στους "Δεσμούς Ελλήνων"

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 24 Απριλίου στην αίθουσά μας η ομιλία του δικηγόρου και πολιτικού επιστήμονος, αλλά και πολυγραφότατου συγγραφέα, Αθανασίου Κόρμαλη, με τίτλο "Διδάγματα και συμπεράσματα από την κρίση στο Αιγαίο μας", με την παρουσία πλήθους κόσμου. Όλοι έμειναν καθηλωμένοι στις θέσεις τους, παρά την μεγάλη χρονική διάρκεια της ομιλίας, αφού τα στοιχεία που παρουσίασε ο ομιλητής, αλλά και το πλήθος του οπτικού υλικού που συνόδευε τον λόγο του, αποδείχθηκαν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα.

Σημεία ομιλίας

1. Η ιστορική σχέση Αιγαίου Πελάγους-Ελληνισμού είναι πανάρχαια. Το Αιγαίο είναι ταυτισμένο με την χαραυγή της Ελληνικής Ιστορίας (Αιγηίδα). Ο Κρητικός και ο Κυκλαδικός πολιτισμός αποτελούν τις εκφράσεις του λαμπρού Αιγαίου Πολιτισμού (3600 π.Χ.-1400 π.Χ. περίπου) και της πρωτοπορίας στις Τέχνες και τα Γράμματα, ενός πολιτισμού παγκοσμίου ακτινοβολίας.

2. Το Αιγαίο πέλαγος δέθηκε με τον Έλληνα ιστορικά και ιδίως πολιτισμικά. Οι σχέσεις των Τούρκων με το πέλαγος είναι ανύπαρκτες. Οι Τούρκοι εμφανίζονται στην Κοιλάδα Μαχάν (ανατολικό Ιράν) τον 6ο μ.Χ. αιώνα και εγκαθίστανται στην Μικρά Ασία το 1070 μ.Χ., μετά την μάχη του Μάντζικερτ.

3. Το 1973 (Νοέμβριος) ξεκινά η προσπάθεια της Τουρκίας για την ανατροπή του διεθνούς νομικού status, που διέπει το πέλαγος με στόχο την συνδιοίκηση και συνεκμετάλλευση αυτού. Η θέση της γείτονος Τουρκίας θα έπρεπε να βρίσκεται στο περιθώριο της διεθνούς νομιμότητας (κατοχή μισής Κύπρου, συνεχής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, άρνηση των διεθνών κανόνων Δικαίου Θαλάσσης κ.λπ.).

4. Αντ' αυτού όμως έχει καταφέρει - χρησιμοποιώντας και εντάσεις και οξύτητα - να θέσει υπό αμφισβήτηση, ακόμη και στα διεθνή fora, και να προβάλλει τις αντίθετες με το Διεθνές Δίκτυο, θέσεις ή καλύτερα επιδιώξεις της:

• Αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων νήσων και νησίδων (θεωρία "γκρίζων ζωνών")
• Αμφισβήτηση του Ελληνικού Εθνικού Εναερίου χώρου (10 αεροπορικά μίλια)
• Συνεχείς παραβιάσεις με πολεμικά αεροσκάφη
• Συνεχείς παραβάσεις των Κανόνων της Διεθνούς Αεροπλοΐας (FIR Αθηνών) και του ανατεθέντος από Διεθνείς Οργανισμούς στην Ελλάδα ρόλου "έρευνας και διάσωσης" στο πέλαγος
• Αμφισβήτηση του δικαιώματος (κατοχυρωμένου από Διεθνείς Συνθήκες και πρακτική) επεκτάσεως των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, θεωρώντας αυτή "αιτία πολέμου" (Casus Belli)
• Παραβιάζει συστηματικώς και επανειλημμένως κάθε έννοια "αβλαβούς διελεύσεως" δια μέσου των χωρικών υδάτων
• Συζητεί αριθμό επεκτατικών βλέψεων, υποστηρίζοντας πάντοτε την "αρχή της ευθυδικίας και παρακάμπτοντας τις ελληνικές θέσεις περί απολύτου τηρήσεως των Κανόνων Διεθνούς Δικαίου (ειδικότερα την νέα συνθήκη Δικαίου Θαλάσσης) και την κατά καιρούς προβαλλόμενη ελληνική πρόταση για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο Χάγης
• Αμφισβητεί το "δικαίωμα αμύνης" (κανόνας jus cogens = αναγκαστικού δικαίου) των νήσων Βορείου, Ανατολικού Αιγαίου και Δωδεκανήσου υποστηρίζοντας την αποστρατιωτικοποίησή τους, παρά την ύπαρξη Διεθνών Συνθηκών (Μοντραί) και διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε. (αρ.51).

5. Αντιθέτως η Αθήνα παρά τις κατοχυρωμένες, από το Διεθνές Δίκαιο, θέσεις της ακολούθησε μια πολιτική υποβάθμισης των εθνικών μας θεμάτων. Πολιτική άτολμης και υποχωρητικής διπλωματίας με κομβικές συμφωνίες, που συνιστούν σταδιακή απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων στον ιστορικό μας πέλαγος:

• Πρωτόκολλο Βέρνης (1976): Μελέτη πρακτικών λύσεων για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Αποχή πάσης πρωτοβουλίας σχετικής με την υφαλοκρηπίδα.
• Νταβός/Βουλιαγμένη (1987): Κοινή χρήση ανοικτής θαλάσσης. Δυνατότης τουρκικών στρατιωτικών ασκήσεων. Διάσπαση εθνικού χώρου.
• Μαδρίτη (1997): Αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων Τουρκίας στο Αιγαίο. Αποφυγή μονομερών ενεργειών (επομένως και επεκτάσεως χωρικών υδάτων).
• Ελσίνκι (1999): Υποχρέωση της υπό ένταξη Τουρκίας στην Ε.Ε. να επιλύσει τις ενταξιακές διαφορές έως το 2004. Διερευνητικές συνομιλίες. Έμμεση υιοθέτηση αρχής ευθυδικίας.

6. Η οικονομική χρεωκοπία αποτελεί άμεσο επακόλουθο της προηγηθείσης πολιτιστικής και πολιτικής χρεωκοπίας της πατρίδας μας. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να σχηματίσουν τις απαιτούμενες συμμαχίες, οι οποίες θα μας καθιστούσαν δυνατούς και θα επέτρεπαν στην Ελλάδα μας, να διεκδικήσει μια θέση κύρους και την δυνατότητα να αξιοποιήσουμε - σήμερα - τον ορυκτό πλούτο προς όφελος της οικονομίας, και του μέλλοντος των Ελλήνων.

7. Σύμφωνα με το αρ.55 του Δικαίου της Θαλάσσης (Montego Βay) στην "Αποκλειστική Οικονομικής Ζώνη" (ΑΟΖ) το παράκτιο κράτος έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα ναυσιπλοΐας, υπερπτήσης, έρευνας, εκμετάλλευσης, διατήρησης φυσικού πλούτου υπερκειμένων υδάτων, βυθού και υπεδάφους. Η ΑΟΖ σημαίνει προσέλκυση επενδύσεων για ανακάλυψη και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου νοτίως (και όχι μόνο) της Κρήτης, Ιόνιο Πέλαγος και Ανατολική Μεσόγειο (Μεγίστη).

8. Οι νησίδες και τα νησίδια (βραχονησίδες) κέκτηνται χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ και Συνορεύουσα Ζώνη (αρ.121 Δικαίου της Θαλάσσης). Μόνον οι μη κατοικήσιμοι βράχοι στερούνται αυτού του δικαιώματος (αρ.121, παρ.2).

Τι πρέπει να γίνει;

1. Η ανακήρυξη της ΑΟΖ προϋποθέτει επιτυχείς διαπραγματεύσεις με τα αντικείμενα (ή παρακείμενα) κράτη (Ιταλία, Αλβανία, Κύπρος, Τουρκία, Αίγυπτος, Λιβύη). Προς τούτο απαιτείται άσκηση προσεκτικής, τολμηρής, ευέλικτης και σοβαρής διπλωματίας με ανυποχώρητες θέσεις, όσον αφορά τα δικαιώματα των νησίδων (Στροφάδες, Οθωνοί, Γαύδος, σύμπλεγμα Μεγίστης).

2. Προβολή και αντιμετώπιση του προβλήματος της αξιοποίησης των αποθεμάτων υδρογονανθράκων με βάση μια Ενιαία Εθνική στρατηγική, και όχι της υπαγωγής τους στο "ταμείο" εκποιήσεως δημόσιας περιουσίας, καθόσον με το "Μνημόνιο" και τους καταναγκασμούς του, υποθηκεύθηκε ολόκληρη η δημόσια περιουσία, ως εγγύηση για την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους.

3. Ενημέρωση του λαού και ιδίως της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας. Τερματισμός στην κυρίαρχη μυστική διπλωματία των τελευταίων ετών και υποβιβασμός των λεγομένων "διερευνητικών συνομιλιών" και της άμετρου προβολής τους. Διπλωματική εγρήγορση εντός του θολού πολιτικού τοπίου, που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή με την αναθεώρηση δεδομένων. Ουδεμία περικοπή στις αμυντικές δαπάνες, ηθική θωράκιση και διατήρηση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ένεκα της απολύτου συνδέσεως του Αιγαιακού ζητήματος με τα λοιπά εθνικά και κοινωνικά προβλήματα θα υπάρξει αληθινή λύση αυτού μετά της γενικότερης αναγέννησης της Ελλάδος. Βασικότερη προϋπόθεση η δημιουργία ισχυρής και σοβαρής Ελλάδος, ικανής στο μέλλον να ανατρέψει τις γενόμενες υποχωρήσεις. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη υποχρέωσή μας, ως Ελλήνων και ελεύθερων ανθρώπων. Αποτελεί το χρέος μας απέναντι στον Πολιτισμό, την Ιστορία του Πελάγους και το αίμα που χύθηκε για την ελευθερία του.