Οι φιλεleft και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα

Στον σταθερά φιλεleft «Guardian» περισπούδαστος κριτικός τέχνης και «αναλυτής» έσπευσε να υπερασπιστεί με θέρμη τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου, ο οποίος διεμήνυσε τις προάλλες ότι η απομάκρυνση των Μαρμάρων του Παρθενώνα από την Ελλάδα τον 19ο αιώνα θα μπορούσε να θεωρηθεί «δημιουργική πράξη». Ο «αναλυτής» του «Guardian» μάς λέει ότι οποιαδήποτε κουβέντα περί επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα στη φυσική τους θέση είναι μία «άλλη μορφή εθνικιστικού λαϊκισμού», ενώ η παραμονή τους στο κοσμοπολίτικο μουσείο του Λονδίνου είναι «διεθνιστικός φιλελευθερισμός».

Εκτός του ότι αυτή η μανιχαϊστική διάκριση του κόσμου είναι από μόνη της λαϊκιστική, αντανακλά τα επιχειρήματα του ισχυρού. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κάτι νέο. Αυτές τις μανταμσουσούδικες και φιλελέδικες εκφράσεις έμμεσης ηθικής ανωτερότητας των δυτικών ως δήθεν φορέων ενός διεθνιστικού φιλελευθερισμού τις είχε στηλιτεύσει πρώτος και καλύτερος ο Λόρδος Βύρων. Περιέγραφε στο αυτοβιογραφικό «Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ» πολλούς ξένους εγκατεστημένους στην Ελλάδα, όπου διακήρυσσαν αυτά ακριβώς που ξεστομίζουν οι σημερινοί εν Ελλάδι φιλελέδες.

Ο Φοβέλ, πρόξενος της Γαλλίας στην Αθήνα, έλεγε για τους Έλληνες: «Η εθνική και ατομική τους ανηθικότητα δεν τους επιτρέπει να είναι ελεύθεροι». Ο Ροκ, ένας ξένος που διαβιούσε μονίμως στην Ελλάδα, είπε κάποια στιγμή στον Βύρωνα: «Οι Αθηναίοι παραμένουν οι ίδιοι παλιάνθρωποι από την εποχή που εξόρισαν τον Θεμιστοκλή». Δεν απέχουν και πολύ αυτά τα λεγόμενα από τους σημερινούς φιλελέδες.

Θα ακούσεις πολύ συχνά από αυτούς να ξεστομίζουν με περισπούδαστο ύφος ότι «οι Έλληνες δεν είναι πολιτισμένοι σαν τους Ευρωπαίους», λες και οι ίδιοι είναι Γάλλοι αριστοκράτες. Μέσα τους συμφωνούν απόλυτα με τον «αναλυτή» του «Guardian». Όπως μέσα τους συμφωνούσαν απόλυτα με το ότι αξίζαμε απόλυτα όσα πάθαμε μέσα στην 10ετή οικονομική κρίση και ότι η Μέρκελ είχε απόλυτο δίκιο. Έναν τέτοιο φιλελέ θα τον έβλεπες με πάθος και υποδυόμενο χουλιγκανισμό να φωνάζει «Γερούν, γερά και γ... τα μ...».

Φαινομενικά ασύνδετες απόψεις για την Μέρκελ, το Μνημόνιο και την επιστροφή των Μαρμάρων έχουν μία κοινή συνισταμένη: την ελληνοφοβία. Στους φιλελέδες αυτούς είναι πιο εύκολο να υποταχθούν στον ισχυρό, ιδίως πνευματικά, γιατί, για να ορθώσεις μία ελληνική πρόταση πολιτισμού, πρέπει να δημιουργήσεις κάτι νέο από την αρχή. Είναι αυτοί που πολύ σωστά αποκαλούσε ο Κικέρων «Γραικύλους», υπόδουλοι δηλαδή πνευματικά Έλληνες.

Την καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς την έχει δώσει ο ίδιος ο Λόρδος Βύρων, που σε πολλές εκφάνσεις του ήταν Έλλην περισσότερο από πολλούς Έλληνες, όπως αντιστοίχως αρκετοί εγχώριοι φιλελέδες είναι ξένοι περισσότερο από πολλούς ξένους. Έλεγε ο Βύρων: «Για όνομα της δικαιοσύνης πια! Για ποιο πράγμα πρέπει να είναι ευγνώμονες οι Έλληνες; Πρέπει να είναι ευγνώμονες στους Τούρκους για τα δεσμά τους και στους Ευρωπαίους για τις αθετημένες υποσχέσεις και τις ψεύτικες συμβουλές τους; Πρέπει οι Έλληνες να είναι ευγνώμονες στον καλλιτέχνη που χαράζει τις αρχαιότητές τους και στον αρχαιολάτρη που τις αρπάζει μακριά; Ή μήπως πρέπει να είναι ευγνώμονες στον περιηγητή που ο υπηρέτης του τους μαστιγώνει και στον άσημο συγγραφέα που τους εκμεταλλεύεται για το βιβλίο του; Αυτές είναι οι μόνες «υποχρεώσεις» των Ελλήνων απέναντι στους ξένους».