Ιστορικές ύβρεις

Αίσθηση προκάλεσε η πρόσφατη πρόταση του βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνου Γκιουλέκα, που υποβλήθηκε μάλιστα υπό την μορφή ερώτησης προς τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Νίκο Δένδια, για την μόνιμη παραμονή του αντιτορπιλικού «Βέλος» στην Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα, ο βουλευτής επισημαίνει στην ερώτησή του ότι «η Θεσσαλονίκη δικαιούται να φιλοξενεί μονίμως ένα τέτοιο ιδιαίτερης σημασίας πλωτό μνημείο, στα ίδια νερά του Θερμαϊκού κόλπου, όπου, έναν και πλέον αιώνα πριν, ο θρυλικός, μετέπειτα ναύαρχος Νικόλαος Βότσης, βύθισε τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, το Φετίχ Μπουλέντ».

Για την ιστορία θα πρέπει βεβαίως να αναφέρουμε ότι το «Βέλος» δεν συμμετείχε σε καμία πολεμική ενέργεια όσο ήταν αξιόπλοο, παρά μόνο σε ασκήσεις. Σε μία τέτοια ΝΑΤΟϊκή άσκηση, στις 23.5.1973, ήταν που ο πλοίαρχός του, Νίκος Παππάς, με μερικά μέλη του πληρώματος στασίασαν και οδήγησαν το πλοίο σε ιταλικό λιμάνι, όπου και ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Αυτή η πράξη ήταν η μοναδική που γράφτηκε στην ιστορία του πλοίου και ήταν αρκετή για να χαρακτηριστεί αυτό, μετά τον παροπλισμό του, ως μουσείο «αντιδικτατορικού αγώνα» και ο τότε πλοίαρχός του να φτάσει μέχρι και υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και Αρχηγός ΓΕΝ, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ (1982-1986)!

Αποτελεί, λοιπόν, τουλάχιστον ιστορική ύβρι ο παραλληλισμός του ηρωικού «Τορπιλοβόλου 11», που υπό την καθοδήγηση του γενναίου ναυάρχου Βότση διεξήγε έναν πραγματικό άθλο, με την εκ του ασφαλούς «επαναστατική» ενέργεια του Παππά. Μία ενέργεια που μπορεί να έχει την πολιτική σημασία της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την ηρωική πρωτοβουλία του Νικόλαου Βότση. Θα μπορούσε, λοιπόν, ο κ. Γκιουλέκας να χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο επιχείρημα για να τεκμηριώσει την αναγκαιότητα παραμονής του πλοίου στα νερά του Θερμαϊκού.

Ας μην λησμονούμε εξάλλου, ότι το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό έχει να υπερηφανεύεται για άξιους αξιωματικούς που με τα πλοία τους χάρισαν στιγμές μεγαλείου, που έκαναν περήφανους όλους τους Έλληνες. Δεν είναι μόνον η «επακούμβηση» της φρεγάτας «Λήμνος», που με κυβερνήτη τον τότε (Αύγουστος 2020) αντιπλοίαρχο Ιωάννη Σαλιάρη, ξεφτίλισε τους Τούρκους στέλνοντας την ναυαρχίδα τους «Κεμάλ Ρέις» για πολύμηνη επισκευή!

50 χρόνια νωρίτερα, ένας άλλος γενναίος αξιωματικός του Πολεμικού μας Ναυτικού, ο πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινός, με το αρματαγωγό «Λέσβος», στον Πόλεμο της Κύπρου, όχι μόνο έσωσε την Πάφο βομβαρδίζοντας την θέση «Μούταλος» και εξουδετερώνοντας τους Τουρκοκύπριους, αλλά έγινε αιτία να αλληλοσκοτωθούν οι τουρκικές δυνάμεις που εστάλησαν εναντίον του, με την βύθιση ενός αντιτορπιλικού τους, την ολοσχερή καταστροφή ενός άλλου και τεράστιες ζημιές στο τρίτο, την κατάρριψη 11 αεροπλάνων και τον θάνατο συνολικά άνω των 600 ανδρών! Αυτά τα ομολογεί ο ίδιος ο Τούρκος στρατηγός Μπεντρεντίν Ντεμιρέλ, τότε διοικητής της 39ης Μεραρχίας Πεζικού, στα απομνημονεύματά του!

Κι όμως... Στο αρματαγωγό «Λέσβος» και στον ηρωικό κυβερνήτη του, Ελευθέριο Χανδρινό, η ελληνική πολιτεία δεν απέδωσε ποτέ τιμές. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ! Αποκαλυπτικά είναι τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του «Οι ένοχοι», ο βετεράνος του Πολέμου της Κύπρου, Νικόλαος Αργυρόπουλος, ο οποίος αποκαλύπτει ότι σε επίσημο έγγραφο της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού αναφέρεται ότι το ιστορικό πλοίο διαλύθηκε και εκποιήθηκε! Όχι απλώς αποσιώπησαν, δηλαδή, τα ανδραγαθήματα του κυβερνήτη και του πληρώματός του, αλλά εξαφάνισαν κάθε ίχνος του που τα θύμιζε. Προφανώς για να μη αναδεικνύεται η ασημαντότητα ορισμένων.

Για τα κατορθώματα του «Λέσβος» αλλά και για την ύβρι στη μνήμη των ηρώων που αποτελούσαν το πλήρωμά του, δεν υπήρξε δυστυχώς κάποιος βουλευτής να ρωτήσει και να αναζητήσει ευθύνες. Επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά, ότι καμία πατριωτική πράξη δεν έμεινε ατιμώρητη.