Η Τροχαία, η Αγροφυλακή και η Αμφίπολη

Εκατό μέρες μετά μπορούμε άφοβα να αναδείξουμε ίσως την πιο σημαντική πολιτική είδηση της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης. Στην ορκωμοσία λοιπόν του περασμένου Ιουλίου η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη για πρώτη φορά στην ιστορία της διακήρυξε πανηγυρικά και χωρίς τύψεις την βασική φοβία και αδυναμία της παράταξης. Μέχρι τότε ήταν σχεδόν ανομολόγητη ή κρυβόταν πίσω από λόγια και ονόματα. Αν και στο παρελθόν υπήρξαν σοβαρές προσπάθειες απενεχοποίησης και υπεράσπισης του φρονήματός και της κουλτούρας της Δεξιάς, χωρίς ωστόσο τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Κοντολογίς, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τον Ιούλιο μας είπε ότι για να μην θεωρηθεί η κυβέρνηση του δεξιά ειδικά σε θέματα ασφαλείας, βάζω έναν ΠΑΣΟΚ στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης, ενώ και στον χώρο του Πολιτισμού μας λέει ότι δεν βρίσκω ή δεν θέλω να βρω άξιο άνθρωπο των γραμμάτων και των τεχνών εκ δεξιών, συνεπώς ας βάλω κι εδώ μία ΠΑΣΟΚ. Τόσο απροκάλυπτα αυτό δεν είχε ξαναγίνει. Και ειλικρινά δεν θα μας ενοχλήσει πολύ, εάν οι παραπάνω ΠΑΣΟΚ υπουργοί κάνουν σωστά την δουλειά τους. Ούτε θα τους κρίνουμε πολύ από τώρα. Απλώς να σημειώσουμε εξ αρχής και καλοπροαίρετα ορισμένα θέματα.

Υπάρχει λοιπόν η ασφάλεια ως θέμα τηλεοπτικό και υπάρχει και η αληθινή ασφάλεια, που νιώθουν ή δεν νιώθουν οι πολίτες στην πόλη τους ή το χωριό τους. Εμάς μας ενδιαφέρει το δεύτερο. Ως εκ τούτου δεν αφορούν την ζωή μας οι χωρίς αντίπαλο αστυνομικές επιχειρήσεις εκκένωσης σχεδόν άδειων κτιρίων, προκειμένου να γίνει μετά μια δήλωση μπροστά στην κάμερα περί δήθεν αξιοποίησης του κτιρίου αυτού, συνήθως για πολιτιστικούς σκοπούς. Εμείς που μένουμε ακόμα στο κέντρο της Αθήνας, γνωρίζουμε ότι θα βλέπουμε αυτά τα σπίτια φιμωμένα για καιρό. Ίσως και να ήταν προτιμότερα με μπουγάδες φτωχών ανθρώπων στα μπαλκόνια. Αλλά ακόμα κι αν στέγαζαν παράνομες δραστηριότητες ημεδαπών ή αλλοδαπών στοιχείων, αυτές μεταφέρονται με βεβαιότητα σε άλλα σπίτια.

Με αυτά και με αυτά όμως έχουμε δυστυχώς ξεχάσει τόσα χρόνια πως και η Τροχαία συμβάλλει τα μέγιστα στην διατήρηση της τάξης στην πόλη. Το κυκλοφοριακό είναι το νευρικό σύστημα της πόλης. Όταν αυτό δεν λειτουργεί σωστά, η πόλη είναι ταραγμένη και μαζί και οι πολίτες της. Με δεδομένο ότι οι άνθρωποι περνούν πια πολλές ώρες της μέρας τους οδηγώντας, οι οδηγοί θα πρέπει να προστατεύονται και να διευκολύνονται από το αρμόδιο σώμα ασφαλείας, την Τροχαία. Δυστυχώς συνηθίσαμε να βλέπουμε τροχονόμους μόνο όταν περνούν οι πολιτικοί από τις μεγάλες λεωφόρους αλλά δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.

Υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα που καθημερινά παραβιάζουν τις λεωφορειολωρίδες παρεμποδίζοντας τα δημόσια μέσα μεταφοράς, τα οποία ως επί το πλείστον μεταφέρουν ανθρώπους που δεν έχουν τα χρήματα για ταξί, αλλά θέλουν να πάνε εγκαίρως στην δουλειά τους. Αναρωτιέμαι πόσες τέτοιες κλήσεις έχουν κοπεί τον τελευταίο χρόνο. Υπάρχουν μοτοσυκλέτες που κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς και θόρυβο, ο οποίος υπερβαίνει το επιτρεπτό όριο και εντείνει το αλαλούμ. Σταυροδρόμια που χρειάζονται το ευεργετικό σφύριγμα του τροχονόμου για να λειτουργήσουν σωστά και τόσα άλλα που συμβαίνουν στους δρόμους, για τα οποία θα μπορούσαν οι συμπαθείς τροχονόμοι να βοηθήσουν, εάν ήταν πολλοί και αναβαθμιζόταν ο ρόλος τους. Θα γινόντουσαν σύμμαχοι στην καθημερινότητά μας και θα προφύλασσαν την εικόνα και των υπόλοιπων σωμάτων ασφαλείας.

Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την είδηση πως στην Θράκη δηλητηρίασαν σπάνιο μαυρογύπα και χρυσαετό με δόλωμα από πτώμα αλόγου. Συνολικά πέντε περιστατικά θανάτου σπάνιων αρπακτικών πουλιών σημειώθηκαν στην Θράκη σε διάστημα μόλις ενός μήνα σε τέσσερις διαφορετικές τοποθεσίες από δηλητηριασμένα δολώματα. Από την άλλη πλευρά συνεχώς αναζητούμε τρόπους πρόληψης των δασικών πυρκαγιών. Συχνά επίσης θεωρτικολογούμε υπέρ της αποκέντρωσης, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, θα βοηθήσει και στο δημογραφικό και όμως έχουμε τόσους νέους και νέες με ή χωρίς καφέ στο χέρι να κόβουν μόνο κλήσεις για απλήρωτη στάθμευση στον δρόμους της Αθήνας. Κατόπιν τούτων, γιατί δεν σκεφτόμαστε εύλογα την επανίδρυση της Αγροφυλακής; Θα στελεχωθεί από τους υπάρχοντες δημοτικούς αστυνόμους ή και από νέες προσλήψεις. Νέοι είμαστε ακόμα, αλλά προλάβαμε να γνωρίσουμε τον αγροφύλακα του χωριού, πόσο καλά γνώριζε την εξοχή και πόσο βοηθούσε στα ζητήματα της υπαίθρου.

Τέλος, η Αμφίπολη. Μακάρι να συνεχιστούν οι ανασκαφές, ώστε να μας πουν επιτέλους οι αρχαιολόγοι σε ποιόν ανήκει το ταφικό αυτό μνημείο. Δεν μπορεί, σε κάποιον αρχαίο Έλληνα θα πρέπει να αντιστοιχεί. Έχει περίμετρο 497 μέτρα! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη. Και μιλώντας για μέτρα, με τα πολλά λόγια έχουμε μάλλον ξεχάσει πως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στην ζωή τους πρωτίστως τηρούσαν το μέτρο. Δηλαδή να με συγχωρείτε αλλά για κάποιον σπουδαίο, οποιοδήποτε σπουδαίο π.χ τον βασιλιά Αλέξανδρο, πόσο μεγάλη έπρεπε να χαράξουν την περίμετρο του τάφου του; Να φτάνει μέχρι πού; Μέχρι τον Ελλήσποντο απ’ τα ανατολικά και την Αλβανία στα δυτικά; Ας σκεφτούμε ελληνικά και θα την βρούμε την λύση. Ο Αλέξανδρος απέκτησε παγκόσμιες μυθικές διαστάσεις και δυσθεώρητο ιστορικό μέγεθος πολύ αργότερα από τους Δυτικούς. Όταν πέθανε, ήταν απλά Έλληνας.

Όλα αυτά τα γράφουμε, διότι μπορεί στον αθλητικό στίβο το καμπανάκι να χτυπάει μόνο στον τελευταίο γύρο, στον στίβο της πολιτικής όμως, επειδή αυτή αφορά πολύ περισσότερους και επειδή οι πράξεις ή οι παραλείψεις της έχουν πολύ σημαντικότερες συνέπειες, καλό είναι το καμπανάκι να χτυπάει σε κάθε γύρο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 6ης Νοεμβρίου 2019 της εφημερίδας «Εστία».