Η ηγεμονία της μετριότητας

«Ολόκληρη η γενιά έχει γυναικοποιηθεί. Ο αντρικός τόνος εξαφανίζεται από τον κόσμο. Είναι μια εκθηλυσμένη, υστερική, φλύαρη, υποκριτική εποχή, μια εποχή κενών φράσεων και λανθάνουσας ευπάθειας, υπερβολικής φροντίδας και περιποιημένων ευαισθησιών οι οποίες, αν δεν προσέξουμε, θα μας οδηγήσουν στην ηγεμονία της μετριότητας». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον τρεις φορές υποψήφιο για Όσκαρ λογοτεχνίας Αμερικανο-Βρεταννό HenryJames. Και αποτυπώνουν με απόλυτη ευκρίνεια τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Δύση, συμπεριλαμβανομένης και την χώρας μας.

Μπορεί να το παρατηρήσει κανείς παντού γύρω μας. Από τις αντιδράσεις των «πού είναι το κράτος», εμπόρων της Ερμού, θυμάτων της βίας μιας εξαιρετικά μικρής και πολύ καλά προστατευμένης μειοψηφίας που αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, μέχρι τα κεντρικά ερωτήματα που θέτονται στην κεντρική πολιτική σκηνή και σχεδόν πάντα αφορούν τα «κεκτημένα» και τα «προνόμια» κάποιων. Είτε αυτή είναι μια κάστα επαγγελματιών, είτε το νέο αγαπημένο θέμα των Ελλήνων πολιτικών οι πρόσφυγες ή και μετανάστες.

Κενές φράσεις, λανθάνουσα ευπάθεια, υπερβολική φροντίδα και περιποιημένες ευαισθησίες. Ότι ακριβώς χρειάζονται για να κυριαρχήσουν οι ψεύτες, οι δημαγωγοί και όσοι προσπαθούν να πουλήσουν «χαρακτήρα», «ηθικό πλεονέκτημα» και «καλές προθέσεις». Πεδίο δόξης λαμπρόν για τους Τσίπρες του κόσμου τούτου. Και δεν υπάρχει μια αντίθετη άποψη, λόγω της προσήλωσης του ελληνικού λαού σε ακριβώς τούτες τις κυρίαρχες τάσεις.

Και αν κάνεις να πείς το αντίθετο κάπου, αμέσως μετατρέπεσαι όχι απλά σε διαφωνούντα, αλλά ακόμη χειρότερα σε ένα «μισάνθρωπο κάθαρμα» το οποίο δεν «ενδιαφέρεται». Ακόμη και εάν όλοι ξέρουν ότι τούτα τα στοιχεία οδηγούν στην κόλαση της καθημερινότητας που έχει χτιστεί γύρω μας και την οποία τα κυρίαρχα κόμματα μας λένε ότι μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα το ένα από το άλλο.

Έχουν εξοριστεί από τον δημόσιο λόγο κάποια πράγματα. Λέξεις όπως «υποχρεώσεις», «καθήκον» και άλλα πολλά, δεμένα σε έναν βαθμό με την ανδρική φύση, την συντηρητική φύση, την φύση που οδήγησε μπροστά τον ανθρώπινο πολιτισμό βρίσκονται στο περιθώριο. Δεν είναι ευχάριστα βλέπετε στις γενιές που μεγάλωσαν επιζητώντας μόνον την πρόσκαιρη ευδαιμονία και την άνεσή τους.

Όμως πώς αλλιώς μπορεί να υπάρξει μια πραγματικά ανατρεπτική πρόταση; Πώς αλλιώς μπορεί να υπάρξει η έξοδος από αυτή την ηγεμονία της μετριότητας που διαιωνίζει το ηθικό, οικονομικό και κοινωνικό τέλμα στο οποίο μας έφερε η πορεία των τελευταίων 40-50 ετών; Δεν μπορεί. Και δεν μπορεί διότι οι σημερινές ελίτ καλλιεργούν ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά τόσο στους εαυτούς τους όσο και σε ολόκληρο το έθνος. Γίνονται επιθυμητά και ως εκ τούτου διασπείρονται στην κοινωνία τα χαρακτηριστικά στα οποία αναφερόταν ο Henry James. Που παράγουν την μετριότητα.