Η («ορφανή») ηθική Δεξιά

Λαϊκή Δεξιά, φιλελεύθερη Δεξιά, Ακροδεξιά. Αυτοί είναι οι «γνωστοί» όροι που χρησιμοποιούνται για να «περιγράψουν» τις τάσεις της Δεξιάς στην χώρα μας. Έχω όμως την τύχη να μιλάω με ανθρώπους που δεν βρίσκονται εντός του πολιτικού στίβου, οι οποίοι είναι αποστασιοποιημένοι από τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Όχι γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιώτες, αλλά γιατί είναι εντελώς απογοητευμένοι.

Μια πρόχειρη ματιά στα αποτελέσματα των εκλογών του 2012 και του 2015, με έμφαση στους καθαρούς αριθμούς ψηφοφόρων των δεξιών κομμάτων, θα σας πείσει ότι αυτοί οι απογοητευμένοι είναι πολύ μεγάλος αριθμός. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που το 2012 είχαν ψηφίσει κόμματα της Δεξιάς αποφάσισαν το 2015 να μην το επαναλάβουν. Και χωρίς η ψήφος τους να πήγε κάπου αλλού.

Έτυχε να μιλήσω με κάποιους από αυτή την κατηγορία. Οι λόγοι που δεν πήγαν να ψηφίσουν ήταν αρκετά απλοί. Ήταν ότι δεν μπορούσαν με «καθαρή καρδιά» να ρίξουν την ψήφο τους ούτε στην Νέα Δημοκρατία, αλλά ούτε και στην Χρυσή Αυγή. Για διαφορετικούς λόγους για κάθε κόμμα. Όμως, με μοναδικό κριτήριο την «ηθική» τους. Είναι οι άνθρωποι που θεωρούν πιο σημαντικό από το «μείγμα οικονομικής πολιτικής» το να θεωρούν ότι στηρίζουν ανθρώπους που είναι τίμιοι, που είναι ειλικρινείς, που δεν υποκύπτουν στην «πολιτική σκοπιμότητα», που δεν λένε άλλα και κάνουν άλλα, που δεν «κλείνουν το μάτι πονηρά» στους ψηφοφόρους, όταν λένε κάτι που ... δεν το εννοούν.

Αυτοί οι άνθρωποι πολύ λίγη σχέση μπορεί να έχουν με τους «μεταρρυθμιστές» σημιτικού τύπου, πολύ λίγη σχέση μπορεί να έχουν με όσους θεωρούν την Δικαιοσύνη εργαλείο επίλυσης πολιτικών διαφορών και κόβουν δρόμο όταν ακούν για «συμπλεύσεις» πολιτικών και επιχειρηματιών. Ανατριχιάζουν όταν ακούν για «συμβιβασμούς» στο πεδίο των εθνικών θεμάτων και τους απασχολεί περισσότερο αυτό από το αν το πλεόνασμα θα είναι 1% ή 1,2%.

Και είναι αυτή την στιγμή πολιτικά ορφανοί. Δεν μπορούν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία γιατί αναγνωρίζουν το μερίδιο που της αναλογεί στο «βούλιαγμα» της Μεταπολίτευσης. Δεν μπορούν να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή γιατί δεν αναγνωρίζουν στην συμπεριφορά της τις δικές τους αρχές. Δεν έχει να κάνει με «ιδεολογία» αυτή τους η στάση, έχει να κάνει με την δική τους, προσωπική ηθική, που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με «ρουσφέτια», με «διορισμούς».

Και αυτή η μερίδα των ψηφοφόρων είναι που έχει όλα τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται για να πάει μπροστά η πατρίδα μας. Αλλά μέχρι στιγμής δεν εκφράζεται πολιτικά. Πώς να εξηγήσει κανείς τα ζητήματα ηθικής σε αυτούς που πρεσβεύουν πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»;