Επιτέλους μία νίκη

Μιλώντας τον τελευταίο καιρό με ανθρώπους που ανήκουν στα σώματα ασφαλείας, ένα είναι το κοινό σημείο που μπορώ να διαπιστώσω, ανεξαρτήτως του που ακριβώς υπηρετούν και από ποια θέση. Ότι πλέον αισθάνονται ότι κάτι κάνουν, αισθάνονται υπερήφανοι που τους άφησαν να επιτελέσουν το έργο τους. Γιατί για πολλά χρόνια αυτό δεν ίσχυε. Πολλοί από αυτούς αισθάνονταν παροπλισμένοι, αισθάνονταν ορντινάτσες και διεκπεραιωτές μίας εργασίας «αντιπαραγωγικής». Γιατί έβλεπαν τα «τρύπια» σύνορα, έβλεπαν τα κρατίδια τύπου «Εξαρχιστάν», έβλεπαν πως κάθε φορά που επιχειρούσαν να κάνουν την δουλειά τους, έπρεπε να ισορροπούν ανάμεσα σε διαφορετικές ερμηνείες όρων.

Μαζί τους υπερήφανοι – για πρώτη φορά εδώ και καιρό – αισθάνονται και οι Έλληνες, οι οποίοι είχαν κουραστεί όλη την περίοδο των Μνημονίων να γίνονται αντιληπτοί από τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο ως οι ζητιάνοι που περιφέρονταν στις ευρωπαϊκές πόλεις, ζητώντας «αλληλεγγύη» σε χρήμα ή πολιτικό κεφάλαιο, ζητώντας δανεικά και καλύτερους όρους.

Η 1η Μαρτίου και η αλλαγή στάσης στο Μεταναστευτικό από την κυβέρνηση μετέτρεψαν το κράτος μας από παρία της Ευρώπης σε διαμορφωτή πολιτικής. Βάλαμε κάτω τις επιλογές μας, επιλέξαμε να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα και τα σύνορά μας και μετά πήγαμε να ζητήσουμε βοήθεια στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής συνεργασίας. Από κάποιους την λάβαμε και από κάποιους λάβαμε άδεια μισόλογα με μηδενική χρησιμότητα. Αυτό είναι το φυσιολογικό να συμβαίνει. Το μη φυσιολογικό είναι να πιστεύουμε ότι θα πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν όλοι για να πράξουμε κάτι.

Η χώρα μας για πρώτη φορά άρχισε να γίνεται αντιληπτή με θετικό πρόσημο στην Ευρώπη. Και αυτό είναι ένα πραγματικό success story, το πρώτο πραγματικό εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Δεν ήταν ένα οικονομικό success story των διάφορων «τοτέμ», όπως η πράσινη οικονομία και η κλιματική αλλαγή, δεν ήταν ένα success story της «κοινωνίας των πολιτών». Ήταν ένα εθνικό success story. Και ως εκ τούτου κατάφερε να αλλάξει το κλίμα.

Πιστώνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος όμως πλέον στους ώμους του κουβαλά την ευθύνη της ομαλής διεκπεραίωσής του. Μία κυβέρνηση που παρέπαιε (και ας το αρνηθούν όσο θέλουν τα στέλεχη της) ξαφνικά είναι καβάλα στ’ άλογο και με συντεταγμένο τον ελληνικό λαό πίσω της. Τον ελληνικό λαό που επιτέλους θεωρεί ότι κατάφερε μία νίκη σε περιφερειακό επίπεδο.

Οι ημέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες λόγω πολλών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου τόσο του Ερντογάν, όσο και των επιπτώσεων στην Οικονομία από τον κορονοϊό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σε θέση να κάνει μία καλή εκκίνηση, έχοντας συσσωρευμένη ταχύτητα από το Μεταναστευτικό, υπόθεση στην οποία άκουσε τον λαό. Ας τον ακούσει και στα υπόλοιπα κι ας μην φοβάται μην τον πουν λαϊκιστή.