Είσαι ένας από εμάς ή ένας από αυτούς;

H Παλαιά Διαθήκη, την οποία πολλοί υποτιμούν, μας παραδίδει διάφορα αξιόλογα μηνύματα. To ορθότερο εξ αυτών είναι ότι επικρίνει τις προσπάθειες μιας αόριστης ενοποίησης της ανθρώπινης φυλής, περιγράφοντας επικριτικά τον Πύργο της Βαβέλ. Αντίθετα, προωθεί την ενοποίηση των εβραϊκών φυλών σε έναν μόνο λαό, που διαβιεί κάτω από μια κοινή νομική αρχή εντός καθορισμένων συνόρων, δίχως αυτοκρατορικές επιδιώξεις. Με λίγα λόγια, η Παλαιά Διαθήκη είναι το κείμενο που αποστρέφεται την οικουμενικότητα εκείνη η οποία είναι εδραιωμένη σε σαθρές βάσεις.

Κάτι που δεν ισχύει βέβαια για ένα πρόσωπο των ημερών, τον Γιάννη Στουρνάρα. Άτομο «καθαγιασμένο» από τους κύκλους τόσο της Κεντροαριστεράς, όσο και της Κεντροδεξιάς (χωρίς Δεξιά). Ποτέ δεν θα ξεχάσει ο γράφων την καταπληκτική δήλωσή του σε συνέντευξη που έδωσε, ότι δεν πιστεύει στην παγκοσμιοποίηση α λα καρτ, διότι όταν λέμε παγκοσμιοποίηση εννοούμε παγκοσμιοποίηση χωρίς κανένα όριο. Η δήλωση αυτή, επέκεινα των μαζικών τουρκικών επενδύσεων στη χώρα, είχε περάσει στα ψιλά.

Στην Τουρκία, βέβαια, ο νεοοθωμανισμός και ο κεμαλισμός διαφέρουν στο πώς η Τουρκία θα καταστεί πιο ισχυρή. Τουτέστιν, το κεφάλαιο υπηρετεί τις επιδιώξεις του έθνους. Στην Ελλάδα τα εκάστοτε συστημικά κόμματα διαφέρουν στο ποιο από τα δύο θα καταστεί πιο αρεστό στις Βρυξέλλες. Η Τουρκία είναι περιφερειακή υπερδύναμη. Η Ελλάδα, περιφερειακό κλοτσοσκούφι.

Στην Ελλάδα έχουμε πολιτικούς σαν τον ΓΑΠ, που ομιλούσε περί παγκόσμιας οικονομικής διακυβερνήσεως την οποία «χρειαζόμαστε τώρα». Ενώ ο Γιάννης Στουρνάρας, κοινών ιδεολογικών καταβολών, είναι ο άνθρωπος που συμμετείχε στην ένταξή μας στο ευρώ μαζί με τον Παπαδήμο, τον Χαρδούβελη και τον Παπαντωνίου. Τότε που μετατράπηκαν οι 50 δρχ. που κόστιζε ένα μπουκαλάκι νερό σε 50 σεντ. Οι «εκσυγχρονιστές» του Σημίτη, που παραμένουν στην εξουσία ανεξαρτήτως κόμματος, θέλουν παγκόσμιο κράτος με οποιοδήποτε τίμημα.

Το χειρότερο είναι ότι εκεί, στην «γαλάζια» πολυκατοικία, φαίνεται πως κάτι τέτοιο δεν τους απασχολεί. Και όχι μόνον δεν τους απασχολεί, αλλά τους έχουν εντάξει και στα ψηφοδέλτιά τους. «Άνοιγμα προς το Κέντρο» λένε. Τι κι αν ανάμεσά τους υφίστανται άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι ο Κολοκοτρώνης είναι ομοφυλόφιλος, πως η Επανάσταση του 1821 είναι ταξική, ότι 400 χρόνια περνούσαμε καλά με τους Τούρκους; Το βασικό ζητούμενό τους είναι να μαζεύονται ψηφαλάκια.

Στον γράφοντα είναι αδύνατον να ακούει κάθε βουλευτή της ΝΔ να διαβάζει το σημείωμα του επικοινωνιολόγου του, ότι αυτός δήθεν θα αποκαλεί την «Βόρειο Μακεδονία» ως Σκόπια. Εάν διέθετε γενετήσιους δίδυμους αδένες είτε θα είχε παραιτηθεί, είτε θα είχε εισηγηθεί σθεναρά στον αρχηγό του πιο σκληρή στάση στους δρόμους για να ρίξουν την κυβέρνηση. Στην συνέχεια ερωτώνται από τους δημοσιογράφους: «Μα, καλά, στους διεθνείς οργανισμούς θα αποκαλείτε τη γείτονα Σκόπια;» Και απαντά εν τέλει ο εκάστοτε «Μακεδονομάχος» το ίδιο: «Τις διεθνείς συνθήκες είμαστε υποχρεωμένοι να τις σεβόμαστε». Με λίγα λόγια, δηλαδή, θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να επωμισθεί το σύνολο της αποτυχίας για να παραμείνουν στην θέση της κυβέρνησης αρκετά χρόνια. Και αυτό, αγαπητοί αναγνώστες, είναι ο πραγματικός ορισμός του «εθνολαϊκισμού», που τόσο είναι της μόδας στις ημέρες μας ως όρος, εκπορευόμενος από ένα συστημικότατο κόμμα.

Ο άξονας ενός πραγματικά συντηρητικού κόμματος είναι η εθνική κοινωνία και ο εθνικός καπιταλισμός. Και όχι οι ευρωπαϊκές επαρχίες μαζί με τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Κάποια στιγμή, αγαπητέ αναγνώστη, θα πρέπει να αποφασίσεις ότι ήρθε η ώρα να αποδομηθούν τα ψευδοδιλλήματα. Σε ποια πλευρά της Ιστορίας ανήκεις; Θα παραμείνεις δίπλα στη θεάρεστη γλώσσα του Πινδάρου ή θα είσαι ο οδηγός της μπουλντόζας της αδυσώπητης νεωτερικότητας; Θα συνεχίσεις να πατάς την γη του Μελά ή το τσιμέντο ενός μαζάνθρωπου καταναλωτή; Σε ενδιαφέρει η Ελλάδα ή οι Βρυξέλλες; Είσαι ένας από εμάς ή ένας από αυτούς;