Βόρειος Ήπειρος - Ελληνική λεβεντογέννα

Αγαπητά αδέλφια, κυρίες και κύριοι,

Με ιδιαίτερη συγκίνηση στέκομαι σήμερα μπροστά σας, για να μιλήσω για ένα εθνικό θέμα που με συγκλονίζει από τα νεανικά μου χρόνια: για την αγαπημένη σκλάβα Ήπειρο, την Βόρειο Ήπειρο. Ευχαριστώ από καρδιάς τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό που μου δίνει αυτήν την ευκαιρία, με την σημερινή εκδήλωση.

Αγαπητοί φίλοι,

Το 1821 όταν ο Ελληνισμός πραγματοποίησε πιο οργανωμένα την Εθνεγερσία του και αγωνίστηκε να απελευθερώσει το γένος από την Οθωμανική σκλαβιά, οι μεγάλες και κυρίαρχες δυνάμεις προβληματίστηκαν. Άλλες θετικά και άλλες αρνητικά. Στους λαούς τους υπήρξε κίνημα φιλελληνισμού μεγάλο, που έφθασε ώστε αρκετοί να έρθουν και να δώσουν ακόμα και την ζωή τους. Οι εξουσίες όμως δεν διακατέχονται πάντα από τον ρομαντισμό, και τον φιλελληνισμό των λαών τους, και όταν οι επαναστάτες πρόγονοί μας κατάφεραν να προχωρήσουν την Εθνεγερσία να σχηματίσει ελεύθερο κράτος, αυτοί οι κυρίαρχοι, με την συμβολή και συμφωνία τραπεζιτών, έβαλαν την υπογραφή τους για να γίνει η Ελλάς, ένα νέο κράτος, στην ουσία, όμως κράτος δανειοληπτών. Δέσμιο μονίμως οικονομικών δεσμών. Στην ουσία δεν ελευθερωθήκαμε εντελώς ποτέ.

Οι αγώνες, επικοί και μοναδικοί, έγιναν τότε και πρέπει να γίνονται πάντα, ώστε η εθνική ολοκλήρωση των Ελλήνων να γίνει γεγονός. Διότι όπως είπε το άξιο τέκνο της Πατρίδος, ο εθνεγέρτης του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ο Θεός υπέγραψε την Ελευθερία των Ελλήνων και την υπογραφή του, δεν την παίρνει πίσω». Αλλά αγαπητοί φίλοι, όπως έλεγαν οι πάνσοφοι αρχαίοι μας πρόγονοι, «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Πρέπει και εμείς να βάλουμε το χεράκι μας, δεν μπορούμε να περιμένουμε πάντα από τον Θεό να μας ξελασπώνει.

Ο αγώνας για την εθνική ελευθερία επεκτάθηκε πέραν του Μωριά, σταδιακά μέσα στα επόμενα 100 χρόνια στην Κρήτη, στην Θεσσαλία, στην Μακεδονία, στην Ήπειρο, στην Μικρά Ασία, στην Κύπρο και στον Πόντο. Υπήρξαν νίκες, αλλά και ήττες, Υπήρξαν εποποιίες, αλλά και προδοσίες. Όπως πάντα, στην Ελληνική Ιστορία, συνυπάρχουν ο Λεωνίδας με τους 300 και ο Εφιάλτης. Συνυπάρχουν ο Σπυρομήλιος, ο Θύμιος Λώλης και τόσοι άλλοι την ίδια στιγμή που υπάρχει ο Πήλιος Γούσης. Αυτό πρέπει πάντα να το έχουμε στο μυαλό μας και να μην αφήνουμε την ηττοπάθεια να μας κυριεύει. Θα χάσουμε, μόνο εάν χάσουμε την ψυχή μας. Και αυτό, αδέλφια, δεν το δικαιούμαστε, διότι η ψυχή μας ανήκει στον Θεό και την Πατρίδα. Στον Θεό που μας έδωσε ζωή και στην Πατρίδα που ενώνει όλους εμάς, που είναι η τιμή μας και ο σκοπός μας.

Έλεγε πολύ σωστά, πριν από έναν αιώνα, ο διαχρονικός Ίων Δραγούμης: «Μισώ το κράτος γιατί αγαπώ το Έθνος μου». Και το έλεγε ακριβώς διότι η κακοδιοίκηση και η αθλιότητα κρατικών εξουσιών δεν ακυρώνουν την πρωταρχική αξία του Έθνους. Αντιθέτως το Έθνος ακυρώνει εκείνους που σας ταλαιπωρούν με την βίζα, με την κάρτα ομογενών, με την πενιχρή σύνταξη του ΟΓΑ που καταργούν. Δεν φταίει η Πατρίδα που άθλιοι διαχειριστές της κρατικής εξουσίας απαξιώνουν την ίδια την ουσία του πολίτη.

Αγαπητά αδέλφια,

Η απελευθέρωση του Ελληνισμού δεν ολοκληρώθηκε, έτσι βρέθηκαν εκτός του εθνικού κορμού ολόκληρη η Μικρά Ασία και ο Πόντος, και τα μεγαλύτερα κομμάτια της Μακεδονίας, της Θράκης και της γης του Πύρρου! Η λεβεντογέννα Ήπειρος, η οποία παρά τις πολλές απελευθερωτικές επαναστατικές της προσπάθειες, βρέθηκε κομμένη στην μέση, και το εκλεκτό κομμάτι, η γενέτειρα εθνικών ευεργετών και λογίων, τα χώματα που περπάτησε ο Πατροκοσμάς να είναι εκτός του εθνικού κράτους των Ελλήνων.

Πάμπολλες υπήρξαν οι εξεγέρσεις από το 1821 έως το 1912-13 όπου ελευθερώθηκαν κομμάτια της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ηπείρου. Δυστυχώς όμως, οι Κυρίαρχες μεγάλες δυνάμεις, δεν άφησαν να ελευθερωθεί ολόκληρη η Ήπειρος, με αποτέλεσμα να μείνει σκλάβα η μισή. Το ηπειρώτικο όμως φιλότιμο και η Φιλοπατρία δεν το έβαλε κάτω και αντιστάθηκε, έτσι στις 17 Φεβρουαρίου 1914 ανακηρύχθηκε η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου με σκοπό την Ένωση με την Μάνα Ελλάδα. Ένας αγώνας που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια, με πρωτεργάτες τους Μητροπολίτες Δρυινουπόλεως Bασίλειο, Κορυτσάς Γερμανό, Βελάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα, Πρόεδρο τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο και μέλη της προσωρινής κυβερνήσεως τον Αλέξανδρο Καραπάνο, τον συνταγματάρχη Δημήτριο Δούλη και τον Ιωάννη Παρμενίδη.

Και πάλι όμως, οι δυνατοί δεν σεβάστηκαν το δίκαιο το ιστορικό, και οι κρατούντες στην Μάνα, φάνηκαν αδύνατοι και διχασμένοι. Η απόφαση των ισχυρών να δημιουργήσουν ένα κράτος του χεριού τους, φάνηκε και στην συνέχεια όταν η νεο-αυτοκρατορική Ιταλία του Μουσολίνι χρησιμοποίησε την Αλβανία για να κτυπήσει την Ελλάδα, αλλά η ελληνική ψυχή είχε από τον Θεό, άλλα σχέδια και δημιουργήθηκε το Βορειοηπειρωτικό Έπος του 1940, μετά από το ξεκάθαρο ΟΧΙ του εθνικού κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά.

Εκείνα τα Χριστούγεννα ο Χριστός γιορτάστηκε με ελληνικές σημαίες στις απελευθερωμένες πόλεις της Ηπείρου: Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Αγίους Σαράντα, Χειμάρρα, Πρεμετή. Γιορτάστηκε με σημαίες καλοφυλαγμένες στις ψυχές σας, αλλά και στα μπαούλα σας αδέλφια. Σημαίες που ξεπροβάλλανε δίπλα στην επέλαση του Ελληνικού Στρατού με το άκουσμα του «Αέρα» να τις κυματίζει περήφανα. Ο Αγώνας συνεχίστηκε ακόμα και όταν η ίδια η Γερμανία παρενέβη για να σώσει την ντροπή του Άξονος και εισέβαλλε κατακτώντας την Ελλάδα παρά την σθεναρή και μοναδική σε ηρωισμό εποποιία της Γραμμής Μεταξά, τα θρυλικά οχυρά Ρούπελ, Ιστίμπεϊ, Λίτσε.

Ακόμα και τότε ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου, εσείς δηλαδή οι ίδιοι, οι πατεράδες σας, τα αδέλφια σας, οι γυναίκες της οικογένειάς σας, δώσατε το παρόν σας. Δημιουργήθηκε το Μέτωπο Απελευθερώσεως της Βορείου Ηπείρου, το θρυλικό ΜΑΒΗ, από τους Βασίλειο Σαχίνη, Γιώργη Μπολάνο, Ηλία Κώνστα, Γιώργο Τάσο, Σπύρο Ντάσιο και τον Χειμαριώτη εισαγγελέα Αναστάσιο Κοκκαβέση. Το αρχηγείο του ΜΑΒΗ ήταν ο Άγιος Δημήτριος, η κεντρική εκκλησία του χωριού Γλύνα Βορείου Ηπείρου. Σκοπός ένας, να προστατευθεί ο Ελληνισμός και να ενωθεί, με την Μητέρα Ελλάδα όταν ο εφιάλτης του πολέμου τελειώσει.

Αλλά και πάλι η συνεργασία των εχθρών του Ελληνισμού με τους ηλιθίους και προδότες του Ελληνισμού, με άλλα λόγια των Αλβανών και των Ελλήνων κομμουνιστών, εξόντωσε τους πατριώτες, του ΜΑΒΗ, ακόμα και την προσπάθεια του Ναπολέοντος Ζέρβα με τον ΕΔΕΣ, που έστειλε τμήματα υπό τον συνταγματάρχη Θεόδωρο Σαράντη να βοηθήσει τους αδελφούς Βορειοηπειρώτες. Αλλά η προσπάθεια αποκρούστηκε και απετράπη η είσοδος στην σκλαβωμένη Ήπειρο από το ελεεινό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που έμελλε τα επόμενα χρόνια να αιματοκυλήσει ολόκληρη την Ελλάδα έως και τα τέλη του 1949, στην προσπάθειά του να μας κάνει, Σοβιετική επαρχία και να περάσουμε και οι υπόλοιποι Έλληνες τα βάσανα που εσείς, αγαπητά αδέλφια, περάσατε μέχρι το 1990. Και που σε πολλά πράγματα περνάτε, ακόμα και σήμερα και τα οποία μάλιστα παίρνουν τελευταία πολύ χειρότερη στροφή χάρις στην Αλβανική μισαλλόδοξη ρατσιστική συμπεριφορά, αλλά και την εθνικά άνευρη πρακτική της εθνομηδενιστικής ελλαδικής πολιτείας.

Στα χρόνια του Χότζα στήθηκε στην Αλβανία μία τυραννία άνευ προηγουμένου για τα Βαλκάνια, όπου ο Θεός, λεγόταν Εμβέρ, και ο λόγος του Νόμος. Εσείς αδέλφια μου ξέρετε πολύ περισσότερο από εμάς τους αδελφούς σας που είχαμε την τύχη, τον Αύγουστο του 1949, στον Γράμμο και στο Βίτσι να αποκρούσουμε την κομμουνιστική ανταρσία και να μην γίνουμε και εμείς «σοσιαλιστικός παράδεισος», δηλαδή μια χώρα-γκουλάγκ, ένα στρατόπεδο ανελευθερίας. Θέλω να τονίσω, ότι όλα αυτά τα χρόνια, που εσείς ήσασταν φυλακισμένοι στην φυλακή του Χότζα, στην Αλβανική τυραννία, σε αυτή την μεριά των συρματοπλεγμάτων (σύνορα δεν ορίζουν οι τύραννοι, αλλά οι ψυχές και η ιστορία των ανθρώπων), πολλά αδέλφια σας αγωνίστηκαν για να σωθείτε, κάθε φορά όμως οι παγκόσμιοι αφέντες της Συμφωνίας της Γιάλτας και της μοιρασιάς του κόσμου, εμπόδιζαν το δίκαιο να πραγματοποιηθεί.

Στις αρχές του 1980 την σκυτάλη του Αγώνα, από τον φλογερό Μητροπολίτη Φλωρίνης και Πρεσπών μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη, παρέλαβε ο φλογερός και ακούραστος Μητροπολίτης Πωγωνιανής, Δρυινοπόλεως και Κονίτσης μακαριστός πλέον Σεβαστιανός. Ο ανεπανάληπτος και μοναδικός αυτός ιερωμένος δημιούργησε την Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, την γνωστή ΣΦΕΒΑ, και ξεκίνησε μια εκστρατεία ενημέρωσης όλων των Ελλήνων, αλλά και των ξένων ηγετών και πολιτών για το άδικο που συντελείτε σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Όλοι όσοι είχαν ανοικτά τα αυτιά, τα μάτια, αλλά και την καρδιά, έμαθαν για τα βάσανά σας: Τις φυλακές, τις εξορίες, τις εκτελέσεις, την ανελευθερία και την καταπάτηση όλων των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Υπήρχαν βεβαίως και εκείνοι που η τυφλωμένη και κουφή από την μαρξιστική και ψευδοσοσιαλιστική ψώρα, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν το δράμα σας, και μας πολέμησαν στα Πανεπιστήμια, στους δρόμους ακόμα και στην Βουλή, τις λίγες φορές που κάτι ακούστηκε. Ο γενναίος όμως Ιεράρχης Σεβαστιανός έτρεξε σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, αλλά και στο εξωτερικό, μιλώντας για το δράμα σας, ξεσήκωνε το λαό με το φως της αλήθειας, έτσι δημιουργήθηκε μια αλληλεγγύη ψυχής που έγινε πράξη όταν βρεθήκατε να έρχεστε στην Μάνα - μιας και αυτή δεν ξαναήρθε σε σας - με το άνοιγμα των συνόρων. Ο λαός είδε μπροστά του τον ταλαιπωρημένο αδελφό και πολλοί στάθηκαν πλάι σας ως αδέλφια.

Δυστυχώς όμως, όλα αυτά τα χρόνια το κράτος δεν έπραξε το πρέπον, δεν τόλμησε να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι σε εσάς, τα παιδιά του. Και φθάσαμε σήμερα να σας κάνουν τους φίλους (και μπαίνετε στα κόμματά τους, δίνοντάς τους αξία, και δικαίωμα να μιλάνε), όλοι αυτοί που μας πολέμησαν λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν Βορειοηπειρώτες» και ότι «όσοι ήσαν φυγάδες ήσαν ποινικοί φυγόδικοι, δηλαδή εγκληματίες» και ότι εμείς που αγωνιζόμασταν για εσάς, ήμασταν «φασίστες» και «πράκτορες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού». Τον δε μακαριστό Σεβαστιανό, τον κατηγορούσαν για σκοταδιστή και μας φώναζαν συνθήματα όπως: «Τα σύνορα της Αλβανίας, να φθάσουν στην Λαμία»!

Αγαπητά αδέλφια,

Όλοι εκείνοι, ήσαν αυτοί που πίστευαν ότι η Αλβανία ήταν «ένας σοσιαλιστικός παράδεισος», όπως έλεγε ο τότε Πρωθυπουργός και ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου. Για το ΚΚΕ δε και όλα τα άλλα ορφανά του Στάλιν, να ξέρετε ότι έλεγαν ότι καλά σας έκαναν διότι ήσαστε φασίστες και πράκτορες των μοναρχοφασιστικών κυβερνήσεων της Ελλάδας. Αυτή είναι αδέλφια μου η αλήθεια. Και όποιος από αυτούς από ΠΑΣΟΚ και πέρα έως τον Λένιν, σας πει σήμερα καλή κουβέντα, να τον ρωτήσετε: Τι έκανες εσύ για εμένα όταν ήμουν φυλακή, όταν η οικογένειά μου ήταν εξορία, όταν εγώ δεν μπορούσα να κάνω τον σταυρό μου, όταν εγώ δεν μπορούσα να μάθω ελληνικά, όταν δεν είχα την ευκαιρία να είμαι άνθρωπος, δηλαδή ελεύθερος; Εσύ τι έκανες; Γι’ αυτό σύντροφε, πήγαινε στο καλό να βρεις αλλού πρόβατα για το μαντρί σου, εμάς μας έχεις ήδη πουλήσει στον χασάπη.

Αγαπητά αδέλφια,

Τα ψέματα που ξέρουν πάντα να λένε οι κομμουνιστές, όπως άλλωστε και τα αδέλφια τους, οι καπιταλιστές. Και οι δυο είναι από την ίδια μήτρα, αυτή του χρυσού. Ενώ εμείς οι Έλληνες είμαστε του Χριστού, της αλήθειας δηλαδή, που το Φως της λυτρώνει τις ψυχές των ανθρώπων. Γι’ αυτό και είναι αρκετοί εκείνοι που μας φθονούν, τους στεναχωρεί που δεν είναι σε θέση να προσφέρουν στους ανθρώπους τις αξίες που δίνει ο Ελληνισμός, την Ελευθερία που δίνει το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα.

Αγαπητά αδέλφια,

Σήμερα που οι παγκόσμιες εξουσίες εκείνες που θρέφονται μονάχα από την απληστία του πλούτου και εκμηδενίζουν την κάθε αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής. Σήμερα που ο αλβανικός σωβινισμός φέρεται ξανά τόσο εχθρικά απέναντι σε εσάς και την καταγωγή σας αδικώντας σας τόσο οφθαλμοφανώς, που θέλει να σας πάρει και τις περιουσίες σας, πρέπει να αντισταθείτε! Πρέπει να ενωθείτε σε κοινό μέτωπο ενάντια στα σχέδια του κάθε Ράμα.

Το απαιτεί η Ιστορία σας, το απαιτεί το μέλλον των παιδιών σας, το απαιτούν οι τάφοι των προγόνων σας που θα καταλήξουν οικόπεδα για ξενοδοχεία ή τζαμιά ισλαμιστών. Το απαιτεί ο Χριστός στον Οποίο έχετε ανοίξει την ψυχή σας! Εάν δεν το κάνετε τώρα, πότε θα το κάνετε, όταν θα είναι πλέον πολύ αργά; Ξέρετε πολύ καλά ότι την αρρώστια την πολεμάς καλύτερα όταν είναι στην αρχή της. Μην την αφήσετε να σας πεθάνει.

Η Βόρειος Ήπειρος ήταν και θα είναι πάντα ελληνική! Καλόν αγώνα!

Το κείμενο αποτελεί ομιλία που εκφωνήθηκε σε εκδήλωση του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού για την Βόρεια Ήπειρο την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016 στα γραφεία του (Καλιρρόης 48).