Αθώων Αίμα: «Ελεύθερος Μωριάς» 1943-44

«Αθώων Αίμα: «Ελεύθερος Μωριάς» 1943-44» του Ιωάννη Μπουγά.
Εκδόσεις «Πελασγός», 2016.

Με αίσθημα ιδιαίτερης ικανοποίησης, αλλά και συγκίνησης παρουσιάζω σήμερα το νέο δίτομο έργο μου για τα γεγονότα του Εμφυλίου Πολέμου και της Κόκκινης Τρομοκρατίας στην Πελοπόννησο το 1943-44. Προϊόν πολύχρονης έρευνας, το βιβλίο καλύπτει γεγονότα ολόκληρης της Πελοποννήσου αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στην Βόρειο Πελοπόννησο, και συμπληρώνει το προηγούμενο έργο μου «Ματωμένες Μνήμες 1940-45» που εστιάζεται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Ένα κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη σφαιρική περιγραφή της Τραγωδίας των Καλαβρύτων και στην ταυτοποίηση όλων των φυσικών και ηθικών υπευθύνων, Γερμανών και Ελλήνων.

Στόχος του βιβλίου είναι να καλλιεργήσει την ιστορική μνήμη παρουσιάζοντας γεγονότα εκείνης της τραγικής εμφύλιας διαμάχης που ανδρώθηκε την περίοδο της σκληρής ξενικής Κατοχής. Αντιγράφω από την Εισαγωγή: «Δεν είναι στόχος του βιβλίου να ανοίξει πληγές, αλλά να βοηθήσει στο μέτρο των δυνατοτήτων του στην διόρθωση των στρεβλώσεων της ιστορίας της δεκαετίας 1940-49 όπως παρουσιάζεται μετά την Μεταπολίτευση και στην απόδοση λίγης δικαιοσύνης στα χιλιάδες αθώα θύματα της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943-44. Η Ελλάδα είναι η ιστορία της και η φυλή μας ζει μέσα απ’ αυτήν. Την ιστορία, ολόκληρη και ανόθευτη! Αν μια μελλοντική γενιά Ελλήνων θελήσει να μάθει την αλήθεια για το τι πραγματικά συνέβη στην Κατοχή, να μπορεί.

Η ομοψυχία του έθνους δεν θα επιτευχθεί ποτέ όσο η μια πλευρά αρνείται το έγκλημα και παραποιεί τα γεγονότα. Γι’ αυτό χρειάζεται ειλικρινής αναγνώριση της αλήθειας, χωρίς προκαταλήψεις και πάθη. Η απαίτηση να μην ενθυμείται η άλλη πλευρά τους νεκρούς της και τα γεγονότα, επειδή δεν συμφέρει τους θύτες, είναι φαινόμενο που δεν συναντάται πολύ συχνά. Είναι ολοκληρωτισμός και φασιστική νοοτροπία, όπως αυτό που δείχνει η σύγχρονη Τουρκία, αρνούμενη πεισματικά να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Είναι καιρός και για το ΚΚΕ και τους Έλληνες αριστερούς να αντιληφθούν ότι οι χιλιάδες σφαγές αθώων που έκαναν το 1943-44 δεν μπορούν να διαγραφούν. Μπορούν να συνεχίσουν να παραποιούν τα γεγονότα σχετικά με εκείνο το αιματοκύλισμα και να σπηλώνουν τα θύματά τους, αλλά δεν μπορούν να τα διαγράψουν γιατί έγιναν! Και οι νεκροί των κομμουνιστών είναι μέρος του διαχρονικού Ελληνισμού και δεν μπορεί παρά να πάρουν κι αυτοί την θέση που τους ανήκει στην ψυχή του έθνους, άσχετα της θέλησης των θυτών τους και των υποστηρικτών τους. Συμμετοχή στη μνήμη είναι το ελάχιστο που τους οφείλουμε!»