Έχει ηθικά ερείσματα η Ισλαμική Τρομοκρατία;

Δύο Ιταλίδες και ένας Βρετανός κρατούνται όμηροι στο Ιράκ, ενώ την περασμένη εβδομάδα τρία μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν εξετελέσθησαν από ιρακινή ισλαμική οργάνωση.

Οι αλλεπάλληλες εκτελέσεις αθώων από μουσουλμάνους τρομοκράτες, οι οποίοι ανήκουν σε διάφορες οργανώσεις, αλλά έχουν πιθανότατα κοινή κεφαλή, εγείρουν ένα μεγάλο ερωτηματικό: Τι θέλει πράγματι το εξεγερμένο ή «εξεγερμένο» αυτό μέρος του Ισλάμ και κατά πόσο είναι φρόνιμο το ελληνικό κράτος και όχι μόνο να φιλοξενεί τόσους πολλούς μωαμεθανούς, των οποίων και το ποιόν αλλά και την καταγωγή πολλάκις αγνοεί.

Η διεθνής ισλαμική τρομοκρατία ξεκίνησε με πρόφαση την «τιμωρία» των Αμερικανών, επειδή αυτοί, κατά την γνώμη τους, ευθύνονται για τις ενέργειες των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων με την αναμφίβολη στήριξη που παρέχουν στους πρώτους. Είναι δε τούτο πρόφαση, διότι οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι δια στόματος Γιασέρ Αραφάτ και όχι μόνο, απέρριψαν την δια της τρομοκρατίας βοήθεια. Και η Παλαιστίνη όμως να μην ήταν αφορμή, πίσω από όλη αυτή την ιστορία κρύβονται είτε συμφέροντα άλλα, είτε και μεγαλομανείς φιλοδοξίες χιτλερικού τύπου (βλ. επιβολή νέας τάξεως πραγμάτων), είτε και τα δύο, οπότε το κτύπημα της 11/9/2001 στους «Δίδυμους Πύργους» της Ν.Υ. δεν ήταν παρά μία δοκιμή για να διαπιστωθούν οι αντοχές και τα όρια της Υπερδύναμης.

Στους μεν βομβαρδισμούς των Αμερικανών υπάρχουν παράπλευρες απώλειες, σκοτώνονται δηλαδή άμαχοι, αλλά οι Αμερικανοί δεν βάζουν βόμβες π.χ. σε ένα σχολικό λεωφορείο, το οποίο μετά βεβαιότητος δεν μεταφέρει παρά μόνον αθώα παιδιά με τους συνοδούς τους. Δεν απάγουν και δεν σφάζουν στο όνομα κανενός Αλλάχ (ποιος Αλλάχ άραγε θέλει κάτι τέτοιο;) ανθρώπους άσχετους με τον πόλεμο (π.χ. φουκαράδες Νεπαλέζους), οι οποίοι εργάζονται στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν, πολλές φορές και αυτοί για ένα κομμάτι ψωμί για να το στείλουν στις οικογένειές τους. Αυτό ισοδυναμεί με τον σκόπιμο βομβαρδισμό ΜΟΝΟΝ ΑΜΑΧΩΝ και είναι εντελώς διαφορετικό. Είναι ψυχρή δολοφονία ανυπεράσπιστων ανθρώπων με σκοπό την εκβίαση για επιβολή. Ο όρος «τζιχάντ» (ιερός πόλεμος) που επικαλούνται είναι απολύτως παραπλανητικός, μιας και ένας τέτοιος πόλεμος είναι πάντα αμυντικός και αποσκοπεί στην υπεράσπιση κυρίως της θρησκείας του Ισλάμ (η λέξη έχει και άλλες έννοιες). Δεν μπορεί δηλαδή να έχει το «τζιχάντ» κίνητρα πολιτικά, τα οποία ούτως ή άλλως δεν φαίνεται να υπάρχουν πλην προφάσεων εν αμαρτίαις. Μάλλον χρησιμοποιείται εδώ η ισλαμική θρησκεία, όπως χρησιμοποιήθηκε η χριστιανική, σαν πρόφαση στον Μεσαίωνα για τις Σταυροφορίες. Δεν είναι δυνατόν εδώ, ούτε και είναι ο σκοπός μας να επεκταθούμε σε ένα τόσο πολύπλοκο θέμα. Η ανάμειξη των τρομοκρατών, άλλωστε, στα εσωτερικά της Γαλλίας, όπου επεχείρησαν να επιβάλουν στο θέμα της περίφημης μαντίλας την θέλησή τους απειλώντας να σκοτώσουν αθώους Γάλλους δημοσιογράφους, δείχνει ότι η Ισλαμική Τρομοκρατία δεν έχει σκοπούς ιερούς, η δε αναμφίβολη παρουσία της στην πρόσφατη τραγωδία του σχολείου στην Οσετία, δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο.

Ας μην πλανώμεθα, όσο αυτοί θα κτυπούν, τόσο και οι Αγγλοαμερικανοί, αρχικά, και αργότερα όλος ο υπόλοιπος κόσμος (η Ρωσία έχει ήδη δηλώσει ότι θα συνταχθεί με τους Αγγλοαμερικανούς στην πάταξη της τρομοκρατίας και η Γεωργία ζητά να συμμετάσχει (βλ. ΜΠΕ) θα ανταποδίδει τα κτυπήματα και ο κύκλος αίματος θα συνεχίζεται με απρόβλεπτες επιπτώσεις και τέλος.